Μετά την απίστευτη απάντηση που έδωσε στη Βουλή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας για την κατανομή της διαφήμισης για τον κορονοϊό αποκλείοντας την εφημερίδα Documento -για λόγους… ηθικής και δεοντολογίας!- επανήλθε λέγοντας κάτι χειρότερο: για να διεκδικήσει διαφήμιση ένα μέσο πρέπει τα δημοσιεύματα του να είναι σύμφωνα με το περιεχόμενό της- κατά την κρίση της κυβέρνησης.
«Είναι προφανές ότι όταν δεν υπάρχει η αντίληψη στο Μέσο αυτό ότι υπάρχει απειλή από τον κορονοϊό, όταν δεν θεωρεί ότι είναι σοβαρό το μήνυμα ‘’Μένουμε Σπίτι’’ ή ‘’Μένουμε Ασφαλείς’’, τότε δεν μπορεί αυτό το Μέσο να συμμετέχει σ’ αυτή την καμπάνια και προκαλεί κατάπληξη το πώς ζητάει εκ των υστέρων για κάποια θέματα που δεν θεωρούσε απειλή, να συμμετάσχει σε μια τέτοια καμπάνια».
Το μόνο που δεν είναι «προφανές» ότι για να διανείμει στα μέσα κρατική διαφήμιση η κυβέρνηση, αυτά πρέπει προηγουμένως να της αποδείξουν ότι… αποδέχονται το περιεχόμενό της. Δηλαδή την κυβερνητική πολιτική.
Δεν είναι λογοκρισία, είναι διαστροφή. Τα ΜΜΕ χρησιμοποιούνται ως φορείς μετάδοσης ενός μηνύματος στο κοινό τους, το οποίο έχει ήδη διαμορφωθεί από το περιεχόμενο τους. Όχι από το περιεχόμενο της διαφήμισης.
Με απλά λόγια το θέμα υπερβαίνει τις καταγγελίες του Κώστα Βαξεβάνη για την παράλειψη του με την…. «κατηγορία» ότι δημοσιεύει «fake news». Όλοι γνωρίζουν ποια ακριβώς «news» θεωρεί «fake»: μιλάμε για παλαιά δημοσιεύματα για συγκεκριμένα πρόσωπα.
Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα κατά παράβαση του Συντάγματος και των νόμων να ελέγχει το περιεχόμενο των εφημερίδων, όχι για να απαντήσει, να διορθώσει ή να καταγγείλει, όπως δικαιούται, αλλά για να μετατρέψει την κρίση σε… νόμο δια του οποίου ασκεί διοίκηση.
Δεν υπάρχει ούτε στα πιο ανελεύθερα καθεστώτα τόσο σκοταδιστική αντίληψη περί ενημέρωσης, ελευθεροτυπίας και χρήσης του δημοσίου χρήματος. Επιστρέφουμε στις εποχές που ένας υπουργός ή ένας χωροφύλακας μπορούσε να χαρακτηρίσει «φιλοκομμουνιστικό» και γενικώς αντεθνικό το περιεχόμενο μιας εφημερίδας και να τη κλείσει.
Αυτό δεν είναι πλέον θέμα του Βαξεβάνη. Είναι της ευρύτερης δημοσιογραφικής οικογένειας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Πρώτοι έπρεπε να απαντήσουν η ΕΣΗΕΑ και οι εκδότες.
Αν αυτή η κυβέρνηση επιβάλλει αυτόν τον κανόνα «την κεφαλή του επί πίνακι» -περί αυτού πρόκειται- για κάποια μέσα, ποιος θα εμποδίσει την επόμενη να το κάνει για κάποια άλλα;
Πηγή: Anoixtoparathyro.gr
