Με ένα άρθρο – «φωτιά» το περιοδικό Politico «ξεγυμνώνει» τη Νέα Δημοκρατία παρουσιάζοντας μια διαφορετική εικόνα του κόμματος απ΄αυτήν που πολύ θέλει να προβάλλει η ίδια…
Ο αρθρογράφος του κειμένου, David Patrikarakos ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος και συγγραφέας βιβλίων, επισημαίνει στο άρθρο του με τίτλο «Greece’s Trojan Trump» (O Δούρειος Τραμπ της Ελλάδας) ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει την εκλογή του στην ηγεσία του κόμματος στη «σκληροπυρηνική δεξιά πτέρυγα» η οποία συγκροτείτο υπό τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και Άδωνι Γεωργιάδη.
Αφού αρχικά ο αρθρογράφος του κειμένου αναλύει πώς προέκυψε η δεξιόστροφη πορεία του κόμματος, επισημαίνει πως η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που περιελάμβανε πάντα ακραία εθνικιστικά στοιχεία τα οποία ωστόσο, εδραίωσαν τη θέση τους λόγω της κρίσης και που τελικά είναι πιθανόν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας.
Συγκεκριμένα, ο David Patrikarakos γράφει:
O Κυριάκος Μητσοτάκης, που θα είναι μάλλον ο επόμενος Έλληνας πρωθυπουργός, φαίνεται ως ο ολοκληρωτικά δυτικός φιλελεύθερος, έτσι δηλαδή όπως ανατράφηκε. Ο ηγέτης της κατ’ όνομα κεντροδεξιάς ΝΔ είναι γιος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (οι Έλληνες πολιτικοί είναι ανεπανόρθωτα μέλη δυναστειών) και απόφοιτος του Χάρβαρντ, Στάνφορντ και του Harvard Business School.
Σε μία χώρα που έχει πληγεί σφοδρά από τη λιτότητα και την φτώχεια, η αναμενόμενη νίκη του Μητσοτάκη στις γενικές εκλογές της Κυριακής παρουσιάζεται σε μεγάλο βαθμό ως επιστροφή στην ομαλή ελληνική πολιτική μετά από περίοδο άνω των δέκα ετών, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής μετά τη δημοσιονομική κρίση του 2008. Ωστόσο, μια ματιά στο περιβάλλον του, εμφανίζει μια διαφορετική εικόνα. Ο ηγέτης της ΝΔ μπορεί να είναι ένας μετριοπαθής κεντρώος, ωστόσο το υπόλοιπο κόμμα μόνο αυτό δεν είναι. Αν οι Έλληνες απορρίψουν το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα υπέρ του Μητσοτάκη – όπως καταγράφουν ευρέως οι δημοσκοπήσεις – θα πρέπει να ανταλλάξουν μία δέσμη λαϊκιστών πολιτικών με μία άλλη. Παρά το ότι ο Τσίπρας έστρεψε το κόμμα του προς το κέντρο, η ΝΔ έστρεψε το κόμμα στα δεξιά. Ο Μητσοτάκης έγινε το αποδεκτό πρόσωπο ενός κόμματος που περιλαμβάνει στελέχη της σκληροπυρηνικής δεξιάς, που έχουν ενισχυθεί επιπλέον από την παγκόσμια επιτυχία της δεξιάς – παντού από την Ουγγαρία ως τις ΗΠΑ.
Όντως, ο Μητσοτάκης οφείλει την εκλογή του στην ηγεσία του κόμματος στη σκληροπυρηνική δεξιά πτέρυγα – υπό τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον αντιπρόεδρο του κόμματος και πρώην υπουργό Υγείας της κυβέρνησης Σαμαρά. Ο Γεωργιάδης είναι μια αμφιλεγόμενη μορφή. Όπως πολλοί στη σημερινή δεξιά πτέρυγα, έχει κατηγορηθεί για αντισημιτισμό. Έχει επίσης αμφισβητήσει την επίσημη εκδοχή των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της χούντας το 1973 – ιερό γεγονός στην εθνική συλλογική συνείδηση. Συγκεκριμένα, (και απίστευτα) έχει δηλώσει ότι κατά τα γεγονότα δεν υπήρξαν απώλειες (στην πραγματικότητα, υπήρξαν περίπου 40 νεκροί πολίτες).
«Δεν υπήρξαν θάνατοι στο Πολυτεχνείο, ούτε ένας», έχει υποστηρίξει δημοσίως σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση.
Η πτέρυγα του κόμματος Γεωργιάδη ανέρχεται. Η ΝΔ οικοδομεί το αφήγημα της νίκης της στην αντίθεσή της έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών το 2018 μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας, για την αλλαγή ονομασίας της χώρας. Η συμφωνία είχε τη στήριξη όλων από ΕΕ και ΝΑΤΟ ως τις ΗΠΑ.
Η πιο ηχηρή αντίδραση προήλθε από το Κρεμλίνο – και τη ΝΔ.
Η δεξιόστροφη πορεία του κόμματος έχει τις ρίζες της στην περίοδο λίγο μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το 2015. Ο Τσίπρας ανήλθε στην εξουσία τον Γενάρη δίνοντας την υπόσχεση ότι θα εναντιωθεί στις Βρυξέλλες και θα αντιταχθεί στο μνημόνιο – τη συμφωνία μεταξύ της Αθήνας και των πιστωτών της που αντάλλαξαν την ελάφρυνση του χρέους για μια σειρά μέτρων λιτότητας.
Μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού είχε συνθηκολογήσει και στα δύο αυτά ζητήματα
Για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια ταπείνωση. Αλλά δεν επρόκειτο για στοιχείο που μπορούσε να αξιοποιήσει πολιτικά η ΝΔ – καθώς και η κυβερνησή της είχε υιοθετήσει παρόμοια στάση στο παρελθόν. Έτσι, προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα ξεκίνησε να ενισχύει την δεξιά λαϊκιστική του ταυτότητα.
«Καθώς, δεν μπορούσε να αντιταχθεί στην υλοποίηση του μνημονίου, αντιτάχθηκε σε πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ σε ζητήματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα αποκαλούμενα “εθνικά ζητήματα”, λέει ο Αυγουστίνος Ζενάκος, ανεξάρτητος δημοσιογράφος και μέλος της ερευνητικής ομάδας The Manifold.
Η οικονομική κρίση του 2008 ήταν σχεδόν ζήτημα ύπαρξης. Η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος της εξόδου από την Ευρωζώνη και η λιτότητα αποδεκάτισε τη μεσαία τάξη. Οδήγησε επίσης τον δημόσιο διάλογο σε ακραία πόλωση. Αυτό «επέτρεψε στην ακραία, εθνικιστική και αντιδραστική ρητορική να γίνει ο πολιτικός λόγος της ΝΔ», λέει ο Ζενάκος. Οι πολιτικοί της ΝΔ επιδόθηκαν σε διαμάχες και πολιτικές αντιπαραθέσεις για ζητήματα όπως η υπηκοότητα σε παιδιά προσφύγων που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και τη συμφωνία ονομασίας της “Μακεδονίας”.
«Άρχισαν να αφθονούν οι αναφορές στον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο», επισημαίνει ο Ζενάκος. «Η αριστερά κατηγορεί τον “φασισμό” της δεξιάς και την Ευρωπαϊκή τρόικα ως “χούντα” – η δεξιά κατασκευάζει ένα αφήγημα σύμφωνα με το οποίο, ΣΥΡΙΖΑ και [ακροδεξιά] Χρυσή Αυγή παρουσιάζονται ως ισότιμες απειλές για τη δημοκρατία.»
Αυτό είναι το περιβάλλον που επέτρεψε την ανάδειξη ατόμων όπως ο Γεωργιάδης. Κάποτε, θα θεωρούνταν ότι ανήκουν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος. Σήμερα, είναι αποφασιστικοί παράγοντες. Η επιθετική ρητορική τους επηρεάζει τη ζωτική λειτουργία της δημόσιας πολιτικής ζωής.
Η ΝΔ, ένα ευρέως δεξιό κόμμα, περιελάμβανε πάντα ακραία εθνικιστικά στοιχεία. Εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, εδραίωσαν τη θέση τους στο κόμμα. Τώρα – παρά τον κεντρώο ηγέτη της ΝΔ – αναμένεται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας. Η Ελλάδα κατευθύνεται ενδεχομένως σε μεγαλύτερη αστάθεια.
