Σε συνταγματικές ακροβασίες προς εξυπηρέτηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων επιδίδεται η συμπολίτευση με φόντο την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ορατός ο κίνδυνος να μετατραπεί ο πρώτος πολίτης της χώρας σε άθυρμα της πλειοψηφίας γεγονός που θα επιφέρει αλλοίωση της μορφής και της φυσιογνωμίας του πολιτεύματος.
Τη σφοδρή αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης έχει προκαλέσει το κόλπο γκρόσο της ΝΔ αναφορικά με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ως αξιωματική αντιπολίτευση, η ΝΔ υπερψήφισε στην προτείνουσα Βουλή την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προσφυγή στο λαό ως έσχατη λύση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ τώρα, ως κυβερνητική πλειοψηφία στην αναθεωρητική Βουλή, προωθεί τη σχετική πλειοψηφία. Δηλαδή, ο πρώτος πολιτειακός άρχων που θεωρείται εγγυητής του πολιτεύματος θα μπορεί να εκλέγεται με πλειοψηφίας λιγότερη των 151 ψήφων χωρίς να υπάρχει κατώτατο όριο.
Εν προκειμένω, αξία έχει η ύπουλη πολιτική πρακτική που ακολούθησε η ΝΔ όσο βρισκόταν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κατά τη σχετική ψηφοφορία για το κλείσιμο του πρώτου κύκλου της Συνταγματικής Αναθεώρησης στην προηγούμενη Βουλή, η ΝΔ είχε υπερψηφίσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή του ΠτΔ, η οποία ουδεμία επαφή έχει με την αναθεώρηση του σχετικού άρθρου που δρομολογεί η ίδια ως κυβερνητική πλειοψηφία. Ειδικότερα, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει αποδέσμευση των εκλογών από την εκλογή ΠτΔ και προσφυγή στο λαό αφού έχουν αποβεί άκαρπες έξι ψηφοφορίες σε διάστημα έξι μηνών με ζητούμενο τις 180 ψήφους προκειμένου να μην απολέσει ο ΠτΔ τον θεσμικό και υπερκομματικό του ρόλο. Μάλιστα, η πρόταση για προσφυγή στο λαό είχε διατυπωθεί το 2014 και από τον Αντ. Σαμαρά όταν ο τότε πρωθυπουργός είχε ανοίξει τη συζήτηση για αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στην ψηφοφορία που διεξήχθη στην προηγούμενη Βουλή ξεπέρασε κατά πολύ τις 180 ψήφους, γεγονός που διευκολύνει το έργο της αναθεωρητικής Βουλής, αφού πλέον για να αναθεωρηθεί το άρθρο 32 χρειάζονται μόνο 151 ψήφους. Με βάση αυτό το «πλεονέκτημα», η ΝΔ -ως κυβερνητική πλειοψηφία πλέον- όχι μόνο αρνείται να υιοθετήσει την πρόταση του πρώην προέδρου της, αλλά εντάσσει στο Σύνταγμα την εκλογή ΠτΔ ακόμα και με σχετική πλειοψηφία. Εν ολίγοις, ο ΠτΔ από πρόσωπο εθνικής αναφοράς μετατρέπεται σε αμιγώς κομματική επιλογή με συνέπειες που αδύνατον να προσδιοριστούν.
Πού αποσκοπεί το κόλπο;
Το πρωτοφανές κοινοβουλευτικό τέχνασμα αποδεικνύει ότι η συμπολίτευση δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να εργαλειοποιήσει ακόμα και την κορυφαία διαδικασία Αναθεώρησης του Συντάγματος. Ωστόσο, το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ο λόγος που κρύβεται πίσω από αυτήν την κοινοβουλευτική πανουργία; Μήπως, τελικά, έχουν βάση οι φήμες περί αντίδρασης της ακραίας πτέρυγας της ΝΔ στην περίπτωση που ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν προτείνει τον Αντ. Σαμαρά για ΠτΔ και γι’ αυτό κατοχυρώνει συνταγματικά εκλογή με σχετική πλειοψηφία;
