Πριν ακόμα σταματήσει να στάζει στάχτη πάνω σε νεκρούς και ζωντανούς, ένας «πατέρας» της εκκλησίας έσταξε πάνω τους χολή.
Δεν είναι η πρώτη και δε θα είναι και η τελευταία, όπως φαίνεται, φορά που ο Αμβρόσιος διέλυσε κάθε ίχνος «αγάπης προς τον πλησίον σου» για να εξυπηρετήσει τις σκοταδιστικές του φιλοδοξίες.
Είναι όμως η πρώτη φορά που το ποίμνιο στο οποίο τόσο θα ήθελε να εμφυσήσει τις κατάρες του, τον άδειασε στην πράξη.
Γιατί πάνω στις κατάρες και τα αναθέματά του (δεν έχει σημασία σε ποιους τα απηύθυνε, αύριο θα τα ρίξει σε άλλους) άνθισε η πραγματική αγάπη προς τον πλησίον.
Γιατί άνθρωποι κάθε ηλικίας, θρησκείας, εθνικότητας και ικανότητας έτρεξαν να βοηθήσουν. Σύριοι πρόσφυγες έδιναν αίμα, Αιγύπτιοι ψαράδες μάζευαν νεκρούς και ζωντανούς από τη θάλασσα, Έλληνες της κρίσης έστησαν ένα τεράστιο δίχτυ αλληλεγγύης, δίνοντας αίμα, φάρμακα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, ανοίγοντας σπίτια και κλείνοντας στόματα μισαλλοδοξίας.
Από τον συνταξιούχο των 300 ευρώ που έδωσε ένα πιάτο φαϊ γιατί δε μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, μέχρι τον γιατρό που πρόσφερε τις υπηρεσίες του, το σούπερ μάρκετ που έδωσε τα προϊόντα του, τους κομπιουτεράδες που έστησαν το δίκτυο για την αναζήτηση των αγνοουμένων, τις αυλές και τα κτηνιατρεία που άνοιξαν για να μπουν χαμένα και καμένα ζώα, το ποίμνιο που πολύ θα ήθελε ο κάθε Αμβρόσιος του γύρισε την πλάτη.
Τα «παιδιά με τα κινητά», οι πιτσιρικάδες που νομίζαμε ότι δε δίνουν δεκάρα για τίποτα άλλο παρά για τα social media, έκαναν αυτά τα social media οδικό χάρτη βοήθειας πριν πάνε να στηθούν στις ουρές για να δώσουν αίμα.
Οι πυροσβέστες ξεπέρασαν (όπως πάντα) τον εαυτό τους, οι εθελοντές της διπλανής μας πόρτας πήγαν στα αποκαΐδια για να βρουν ανθρώπους και ζώα, οι ταξιτζήδες μετέφεραν έγκυες γυναίκες και μαυρισμένα από την κάπνα μωρά, η πραγματική έννοια της κάθε θρησκείας και της κάθε εκκλησίας έγινε πράξη από αυτούς που βλέπουν καθαρά τους λαγούς πίσω από τα πετραχήλια.
Οι κρατούμενοι των φυλακών μαζί με τους δεσμοφύλακες έδωσαν ψωμί που έφτιαξαν στον Κορυδαλλό και νερό, τα βασικά που κήρυττε η θρησκεία του Αμβρόσιου.
Στον αντίποδα του κάθε Αμβρόσιου, ο κάθε διάκος Νεόφυτος που τόλμησε να του πει «σκάσε» είναι η ίδια πάστα ανθρώπου που θα ρίξει δίχτυ βοήθειας στον διπλανό του αντί για ανάθεμα.
Και στον αντίποδα του κάθε ιεράρχη που νομίζει ότι δικαιούται να χρησιμοποιεί τον δικό του Θεό για να φτιάξει την εικόνα και την ομοίωση, (θα έπρεπε να) υπάρχει το κάθε κράτος που (θα έπρεπε να) διαχωρίσει τη θέση του.
Γιατί ο καθένας διαλέγει ποιού Θεού θα γίνει εικόνα και ομοίωση.
