Είναι τέσσερις το πρωί, το τέλος του Δεκέμβρη
Σου γράφω τώρα απλά για να δω αν είσαι καλύτερα
Η Νέα Υόρκη είναι κρύα, αλλά μου αρέσει το μέρος που ζω
Έχει μουσική στην οδό Κλίντον όλο το απόγευμα.
Μαθαίνω ότι χτίζεις το σπιτάκι σου βαθιά στην έρημο
Ζεις για το τίποτα τώρα, ελπίζω να κρατάς κάποιου είδους αρχείο.
Ναι και η Τζέιν πέρασε με μια τούφα από τα μαλλιά σου
Είπε ότι της την έδωσες εσύ
Εκείνο το βράδυ που σχεδίαζες να καθαρίσεις*
Καθάρισες ποτέ;
Την τελευταία φορά που σε είδαμε έμοιαζες τόσο μεγαλύτερος
Το διάσημο μπλε παλτό σου ήταν σκισμένο στον ώμο
Είχες πάει στο σταθμό να συναντήσεις κάθε τρένο
Και επέστρεψες σπίτι χωρίς τη Λιλί Μαρλεν
Και μοιράστηκες με την γυναίκα μου μια νιφάδα από τη ζωή σου
Και όταν επέστρεψε δεν ήταν η γυναίκα κανενός.
Λοιπόν, σε βλέπω εκεί με το τριαντάφυλλο στα δόντια
Μία ακόμα αδύνατη τσιγγάνα κλέφτρα
Βλέπω ότι η Τζέιν ξύπνησε —
Στέλνει τα χαιρετίσματά της.
Και τι να σου πω αδερφέ μου, δολοφόνε μου
Τι θα μπορούσα να πω;
Υποθέτω μου λείπεις, υποθέτω σε συγχωρώ
Χαίρομαι που μου στάθηκες εμπόδιο.
Αν ποτέ έρθεις από εδώ, για τη Τζέιν ή για εμένα
Ο εχθρός σου κοιμάται, και η γυναίκα του είναι ελεύθερη.
Ναι και σ’ευχαριστώ, για τα προβλήματα που πήρες από τα μάτια της
Νόμιζα ότι ήταν εκεί για τα καλά γι’αυτό δεν προσπάθησα ποτέ
Και η Τζέιν ήρθε από εδώ με μια τούφα από τα μαλλιά σου
Είπε ότι της την έδωσες εσύ
Εκείνο το βράδυ που σχεδίαζες να καθαρίσεις
Καθάρισες ποτέ;
Με εκτίμηση, L. Cohen
