Το γιατί συμμετέχει στις εκλογές για την ανάδειξη ηγέτη της Κεντροαριστεράς προσπάθησε να εξηγήσει στα στελέχη του Ποταμιού ο συνιδρυτής του. Με διαφωνίες η έγκριση της υποψηφιότητάς του
Στην αρχή της ομιλίας του, ο Σταύρος Θεοδωράκης χρησιμοποίησε το πρώτο ενικό πρόσωπο για να “ξανασυστηθεί” στους συνοδοιπόρους του και να τονίσει τις αξίες του.
Στη συνέχεια, επέστρεψε στο πρώτο πληθυντικό, για να μιλήσει για όσα νέα έφερε η ίδρυση του Ποταμιού το 2014 στην ελληνική πολιτική σκηνή, για να επιστρέψει ξανά στο πρώτο ενικό, ζητώντας, εμμέσως πλην σαφώς, τη στήριξή του για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς.
«Πιστεύω στο προοδευτικό Κέντρο, στην παράταξη εκείνη, που από τα χρόνια του Ελευθέριου Βενιζέλου, πάλευε για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Έλεγε όχι στις ακρότητες και ναι στη σύνθεση των απόψεων. Συνδύαζε την ανάπτυξη με την κοινωνική δικαιοσύνη», ανέφερε στην ομιλία του στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων ο Σταύρος Θεοδωράκης
«Το δίλημμα είναι απλό: Θέλουμε μικρές πόρτες ή μεγάλες ανοιχτές πόρτες; Θέλουμε να ψηφίσει η κοινωνία ή αρκούμαστε στους φανατικούς; Εμείς μπήκαμε σε αυτόν τον αγώνα, για να διεκδικήσουμε το μεγάλο, και όχι για να μοιρασθούμε το μικρό. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια ανοιχτή διαδικασία. Όχι μόνο για τα κομματικά μέλη, αλλά και για τους φίλους, αλλά και για εκείνους που φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Και δεν πρέπει να υψώσουμε το παραμικρό τείχος σε όλους αυτούς, αλλά πρέπει να τους φέρουμε κοντά μας. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση δείχνει υστεροβουλία και μικροκομματικούς υπολογισμούς» τόνισε για την εκλογική διαδικασία ο επικεφαλής του Ποταμιού.
Της ομιλίας προηγήθηκε κλειστή συνεδρίαση της Μεγάλης Συνέλευσης του Ποταμιού όπου εγκρίθηκε με διαφωνίες η υποψηφιότητα του κ. Θεοδωράκη.
Ολόκληρη η ομιλία του:
Φίλες και φίλοι,
νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξανασυστηθούμε. Σταύρος Θεοδωράκης: Για 4 δεκαετίες εργάσθηκα σκληρά, δεν δούλεψα σε κόμματα, υπουργεία, πολιτικά γραφεία. Τον Φεβρουάριο του ‘14 ίδρυσα μαζί με άλλους ανήσυχους το Ποτάμι, κάτι που τότε χαρακτηρίστηκε η απόλυτη τρέλα.
Και σήμερα που ξεκινάει μια νέα ανηφορική πορεία θέλω να σας θυμίσω τις αξίες μου:
Πιστεύω στην επανάσταση της σοβαρότητας.
Πιστεύω σε μια θετική έκρηξη.
Να ανατρέψουμε το σύστημα του λαϊκισμού, του κρατισμού, του παλαιοκομματισμού, το σύστημα των κολλητών. Να σπάσουμε τα δεσμά της ακινησίας και να βαδίσουμε γρήγορα μπροστά.
Πιστεύω στις εφαρμόσιμες λύσεις, όχι στην κολακεία της οργής.
Θέλουμε πραγματικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα. Όχι προχειρότητες, φανατισμό και ονειροφαντασίες. Η λύση είναι οι μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, με σχέδιο, συμμαχίες, σύνθεση και ρεαλισμό.
Πιστεύω στους νέους και τις νέες, σε αυτούς και αυτές που καινοτομούν, σε εαυτούς που φυτεύουν νέες ρίζες, σε αυτούς που σώζουν τις υγιείς παλιές, σε αυτούς που δημιουργούν τον ελληνικό πολιτισμό του 21ου αιώνα.
Πιστεύω στα νέα πρόσωπα, έξω από το φθαρμένο παλαιοκομματικό σύστημα πρόσωπα που ξέρουν πώς βγαίνει το μεροκάματο. Πρόσωπα που μπαίνουν στην πολιτική, ενώ ασκούν επάγγελμα και δεν είναι επάγγελμα τους η πολιτική. Η συνεχής ανανέωση του πολιτικού συστήματος είναι στοίχημα επιβίωσης για τη δημοκρατία.
Πιστεύω στην οικονομία της αγοράς. Πιστεύω δηλαδή στη μέγιστη παραγωγική κινητοποίηση των ανθρώπων. Θέλουμε μια Ελλάδα φιλική στις επενδύσεις, μακριά από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις. Να τελειώνουμε με την γραφειοκρατία, την πολυνομία και την παλαιολιθική λειτουργία ενός πολυέξοδου κράτους.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δίνουν στον Μακρόν την Πνύκα, αλλά το πνεύμα Μακρόν ξορκίζεται από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Υπόσχονται επενδύσεις στο χαρτί, αλλά μπλοκάρουν τις επενδύσεις με τους κομματικούς τους υπαλλήλους σε δήμους, υπηρεσίες, δασαρχεία, αρχαιολογίες.
Πιστεύω στην Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν αποτελεί πηγή των δεινών μας όπως λένε οι πολιτικάντηδες για να καλύψουν τα λάθη τους. Η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι. Είναι η δύναμη μας, σε ένα κόσμο μεγάλων συγκρούσεων. Δεν είμαστε οι φτωχοί συγγενείς, είμαστε και θα παραμείνουμε συνιδιοκτήτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αγωνιζόμαστε για να έχουν προτεραιότητα τα συμφέροντα των πολιτών. Μια Ευρώπη με κοινούς κανόνες, αλλά και αναδιανομή του πλούτου προς τις πιο φτωχές περιοχές.
Πιστεύω ότι η ακραία φορολογία και οι δεσμεύσεις για μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, μπλοκάρουν την ανάπτυξη.
Οι θυσίες του ελληνικού λαού πέτυχαν μια άνευ προηγουμένου δημοσιονομική προσαρμογή. Κανένας άλλος λαός δεν θα άντεχε 7 χρόνια σκληρής λιτότητας. Και αντέξαμε! Και τώρα είναι η ώρα να ανταμειφθούν αυτοί οι κόποι.
Πιστεύω στις ευκαιρίες για όλους, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στη συμμετοχή. Να ενισχύσουμε την οικονομική και κοινωνική κινητικότητα των πολιτών, όποιες κι αν είναι οι οικογενειακές τους ρίζες, το πορτοφόλι τους, η γειτονιά που μένουν ή το επώνυμό τους.
Πιστεύω στην Εθνική Ελλάδας! Γι΄αυτό σε όλα τα κρίσιμα εθνικά θέματα, έχουμε προτείνει να υπάρχει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, με τους καλύτερους και γνωστικότερους.
Πιστεύω στην αξιοκρατία. Να μην έχεις ανάγκη το μπάρμπα στη κυβέρνηση για να βρεις δουλειά ή για να πάρεις δουλειά από το Δημόσιο. Κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα πρέπει να κρίνεται και να αξιολογείται από την ποιότητά του ως άνθρωπος.
Πιστεύω στην κοινωνική προστασία. Η κοινωνία μας δεν μπορεί να ανέχεται την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Χρειαζόμαστε ένα δίχτυ προστασίας για όλους τους πολίτες που δεν μπορούν.
Πιστεύω ότι η ασφάλεια αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Και ασφάλεια σημαίνει ότι οι αδύναμοι και οι φτωχοί, μπορούν να ζουν, και να κινούνται, χωρίς φόβο!
Πιστεύω στα ατομικά δικαιώματα. Υπάρχει ένας χώρος του καθενός και της καθεμιάς που είναι απαραβίαστος, τόσο από το κράτος, όσο και από τις κοινωνικές πλειοψηφίες. Δεν μπορούμε να δεχθούμε αναχρονιστικές διακρίσεις με βάση τη θρησκεία, τις ιδέες ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η διαφορετικότητα είναι πλούτος και όχι απειλή για την κοινωνία μας.
Πιστεύω στη δύναμη της συμμετοχής! Πολλές από τις λύσεις που αναζητάμε είναι στα χέρια μας. Αυτός που εξαπατήθηκε από τα κόμματα και τώρα κρατά αποστάσεις από τους πολιτικούς, αυτός έχει και τη λύση! Αρκεί να το αποφασίσει! Να γίνει αυτός το Κέντρο της αλλαγής!
Φίλες και φίλοι,
Το 2014 ιδρύσαμε το Ποτάμι. Το πολιτικό σκηνικό κατέρρεε. Οι πολίτες είχαν μόνο θυμό και καμία λογική λύση. Τους δώσαμε λοιπόν φωνή. Ιδρύσαμε ένα ανοιχτό Κίνημα, χωρίς βαριά κομματικά δεσμά, που ο καθένας -το λέω ξανά: ο καθένας- μπορούσε να συνομιλεί με τον αρχηγό ή να αμφισβητεί τον αρχηγό! Δύο συνέδρια σε τρία χρόνια! Αυτή είναι η δική μας υπερηφάνεια. Ανοιχτό κόμμα στην πράξη!Και θέλω να χειροκροτήσω -να χειροκροτήσουμε όλοι- τους τρελούς του Λαυρίου, αυτούς που έδωσαν μορφή και δύναμη στο νέο. Δημιουργήσαμε όλοι μαζί το φιλομεταρρυθμιστικό Κίνημα στη χώρα. Δεν το υποσχεθήκαμε. Το δημιουργήσαμε!
Οι μεταρρυθμίσεις ήταν η καμένη λέξη. Ο λαϊκιστές τις είχαν ταυτίσει με τις περικοπές. Δεν φοβηθήκαμε και με την δουλειά μας ξανακάναμε μόδα την συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις. Και επιμένουμε! Όχι γιαλαντζί αλλά βαθιές και πολλές φορές δύσκολες μεταρρυθμίσεις.
Η μεγάλη αποτυχία όλων των κυβερνήσεων είναι ότι δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ελληνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Με αλλαγές που θα έχουν σχεδιαστεί εδώ, στην Ελλάδα, από ανθρώπους που γνωρίζουν τις ανηφόρες και τις κατηφόρες αυτής της χώρας, τις πλαγιές και τις χαράδρες.
Το Μέγαρο Μαξίμου και τα υπουργεία οικονομικών, εργασίας και ανάπτυξης κατάντησαν μεταφραστικές υπηρεσίες. Και αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος στόχος μιας νέας παράταξης. Αφού δεν μπορεί να το κάνει η κυβέρνηση, ας το κάνουμε εμείς! Ας δώσουμε το σχέδιο που έχει ανάγκη ο τόπος.
Από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής του αναγνωρίστηκε στο Ποτάμι ότι προσέλκυσε στην κοίτη του μερικές από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες των γραμμάτων και των επιστημών. Και παράλληλα ανθρώπους, νέους και άξιους που μέχρι τότε απέφευγαν τα κόμματα. Το πλούσιο αυτό δυναμικό είναι ίσως η βασική κοιτίδα που μπορεί να παράξει αυτό το σχέδιο, όσο είναι ακόμη καιρός. Και αυτό το σχέδιο πρέπει να απαντά στο βασικό υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας: Ποιος έσπρωξε και ποιος θα βγάλει τη νέα γενιά από το περιθώριο; 400.000 Έλληνες, κυρίως νέοι υψηλών προσόντων, έφυγαν στα χρόνια της κρίσης.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι τρομακτικά: Η συντριπτική πλειοψηφία των ακραία φτωχών είναι… νέοι! Προσέξτε: στους νέους μέχρι 30 ετών, ο ένας στους τέσσερις είναι ακραία φτωχός. Ενώ στους άνω των 65 είναι μόλις οι δυο στους εκατό. Και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΔιαΝΕΟσις οι 3 στους 4 Έλληνες κάτω των 35 ετών εξετάζουν το ενδεχόμενο της μετανάστευσής τους στο εξωτερικό.
Εδώ εμφανίζεται το τεράστιο ζήτημα του δημογραφικού. Όταν οι νέοι Έλληνες -για όλους τους παραπάνω λόγους- δεν κάνουν παιδιά. Ο πληθυσμός της χώρας, σε λίγες μόλις δεκαετίες, θα πέσει κάτω από τα 8,5 εκατομμύρια. Τι θα σημαίνει αυτό για τις εισφορές και τις συντάξεις; Τι θα σημαίνει για τη φορολογία, για την ανάπτυξη;
Φίλες και φίλοι,
Ιδρύσαμε το Ποτάμι επειδή δεν μας άρεσε ο τρόπος σκέψης των επαγγελματιών της πολιτικής. Εκείνων δηλαδή που νοιάζονται μόνο για την επανεκλογή τους, εκείνων που κοιτάζουν μόνο τα επόμενα 3-4 χρόνια.
Μπήκαμε στην πολιτική επειδή μας ενδιέφερε το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας και όχι το προσωπικό μας συμφέρον.
Φίλες και φίλοι,
Σήμερα είναι προφανές ότι η προτεραιότητά μας είναι η σύγκρουση με την καταστροφική πολιτική ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν κάνουμε όλη αυτή την προσπάθεια για να προκύψει ένα Κίνημα που θα μπαίνει τσόντα είτε αριστερά, είτε δεξιά. Θέλουμε ένα Κίνημα με μεγάλη δυναμική. Το τρίτο στέρεο πόδι σε ένα ασταθές πολιτικό περιβάλλον. Ένα Κέντρο ανοιχτό και ανεξάρτητο. Ένα ανοιχτό κόμμα κι όχι ένα κόμμα καρτέλ.
Να φέρουμε στο προσκήνιο νέους ανθρώπους που θα συνεργασθούν με έμπειρα στελέχη που έχουν θετικό αποτύπωμα…Έχουμε ανάγκη κάθε άξιο και προοδευτικό άνθρωπο ασχέτως ποια ήταν η προηγούμενη κομματική του ένταξη.
Εκπροσωπώ και θέλω και το νέο Κίνημα να εκπροσωπεί τα χέρια και τα μυαλά αυτής της χώρας. Τα δυναμικά στρώματα.
Είμαι φανατικός οπαδός, της παραγωγής, της εξωστρέφειας.
Πολεμάω το πελατειακό κράτος και τον παρασιτισμό. Την οικονομία των κολλητών που εκμεταλλεύθηκε και εκμεταλλεύεται τη χώρα.Γι’ αυτό στη Βουλή δώσαμε όλες τις σωστές μάχες. Τις μάχες κόντρα στην Χρυσή Αυγή, τις μάχες για την Παιδεία, τις μάχες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το σύμφωνο συμβίωσης, το τζαμί, την καύση νεκρών, τους κυνηγημένους από τον Ερντογάν που δεν εκδόθηκαν. Τις δώσαμε και τις κερδίσαμε!Αγωνισθήκαμε για να μην μπει στο αρχείο η υπόθεση Παπαντωνίου και σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε. Και αν δεν δίναμε μάχη στη Βουλή ο καταστροφικός αναλογικός εκλογικός νόμος του κ.Τσίπρα, θα είχε περάσει.
Φίλες και φίλοι,
Η εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου δεν αφορά ένα κόμμα, αφορά όλη τη χώρα, όλο τον κόσμο της λογικής! Αφορά την παράταξη του κέντρου -για να μιλήσω με όρους παλιάς πολιτικής γεωγραφίας.
Η παράταξη όμως είναι δύσκολο να ανασυγκροτηθεί όταν προτάσσεται το «εγώ» έναντι του «εμείς», όταν όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δε θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Πίσω από το ναρκισσισμό των μικρών διαφορών κρύβεται ο κυνισμός των μικρών συμφερόντων.
Εμείς όμως είμαστε αποφασισμένοι να δημιουργήσουμε μια πραγματικά μεγάλη παράταξη. Αυτή που θα υψωθεί σε νέα θεμέλια! Και δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε εν έτει 2017 την ψήφο των ανθρώπων μας που είναι στο εξωτερικό.
Το δίλημμα είναι απλό:
Θέλουμε μικρές πόρτες ή μεγάλες ανοιχτές πόρτες;
Θέλουμε να ψηφίσει η κοινωνία ή αρκούμαστε στους φανατικούς;
Εμείς μπήκαμε σε αυτόν τον αγώνα, για να διεκδικήσουμε το μεγάλο, και όχι για να μοιρασθούμε το μικρό. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια ανοιχτή διαδικασία. Όχι μόνο για τα κομματικά μέλη, αλλά και για τους φίλους, αλλά και για εκείνους που φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Και δεν πρέπει να υψώσουμε το παραμικρό τείχος σε όλους αυτούς, αλλά πρέπει να τους φέρουμε κοντά μας. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση δείχνει υστεροβουλία και μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Φίλες και φίλοι,
Η κρίση έχει διαλύσει πολλές ζωές και τελικά δημιουργεί συσσώρευση στα άκρα.
Χρειάζεται να δυναμώσει το κέντρο. Το νέο προοδευτικό κίνημα έρχεται να διεκδικήσει την εξουσία! Είμαστε εδώ για να φύγουμε επιτέλους μπροστά – μαζί! Αντίπαλοί μας σε αυτή την πορεία είναι και όλοι αυτοί που αρνούνται να δούνε τα προβλήματα κατάματα.
Εμείς είμαστε γερά δεμένοι στον ρεαλισμό. Δεν δίνουμε και δεν δώσαμε σπιθαμή εδάφους στα μεγάλα λόγια, στις εύκολες λέξεις, στο θυμικό και στις συναισθηματικές εξάρσεις.
Πρέπει να συγκρουστούμε με τη παλιά ρητορική. Την ξεφτισμένη γλώσσα των παλιών πολιτικών. Μεγάλες κουβέντες και στη μέση τίποτα, ένα μεγάλο κενό! Αυτό το κενό εμείς το γεμίζαμε και το γεμίζουμε με πράξεις και ενέργεια.
Με ποιους είμαστε σε αυτόν τον αγώνα;
Είμαστε με τους άξιους που βιώνουν τη ματαίωση των κόπων τους κάθε μέρα. Είμαστε με τους νέους που δουλεύουν με μαύρα για ψίχουλα με όσους ξοδεύουν αποταμιεύσεις μιας ζωής, για να πληρώνουν δημόσια ταμεία χωρίς πάτο. Με αυτούς που άντεξαν που κράτησαν ζωντανή την επιχείρηση τους χωρίς να κλέψουν το κράτος και τους εργαζόμενους τους. Με αυτούς που παράγουν και εξάγουν προϊόντα και υπηρεσίες. Με αυτούς που δεν έκρυψαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό. Είμαστε με τον δημόσιο υπάλληλο που καπελώνεται από τους κομματικούς εγκάθετους. Με τη γυναίκα, που αναζητά μια θέση σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό για να μπορέσει να εργασθεί. Αυτή είναι η δεξαμενή μας. Με αυτούς θα δώσουμε τη μάχη. Ανένδοτα, αποφασιστικά, ενωτικά.
Στην περιπέτειά μου στην πολιτική πολλές φορές έπεσα σε τοίχο, αλλά ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Τώρα ξέρω πιο πολλά. Τώρα είμαστε έτοιμοι για το επόμενο μεγάλο βήμα. Χρήσιμος πολιτικός είναι αυτός που επιλέγει τις σωστές αντιλήψεις – ακόμα και αν ανήκουν σε μια μειοψηφία, και τις διαχέει στην πλειοψηφία. Αυτό λοιπόν θα κάνουμε!
Για να τελειώσω λοιπόν από εκεί που ξεκίνησα:
Πιστεύω στο προοδευτικό Κέντρο, στην παράταξη εκείνη, που από τα χρόνια του Ελευθέριου Βενιζέλου, πάλευε για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Έλεγε όχι στις ακρότητες και ναι στη σύνθεση των απόψεων. Συνδύαζε την ανάπτυξη με την κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι προοδευτικοί πολίτες- σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, κεντροαριστεροί, φιλελεύθεροι και οικολόγοι- μπορούμε να κάνουμε ενωμένοι ξανά, μια νέα αρχή. Με μια ηγεσία μακριά από τον λαϊκισμό και τον συντηρητισμό. Το έχουμε ξανακάνει το κάναμε και στο κοντινό παρελθόν.
Μια φορά, μια γενιά, μια παρέα, ένα Κίνημα ορθώνει το ανάστημά του και κάνει αυτό που πρέπει! Το κάναμε το 2014 Μπορούμε να το κάνουμε και το 2017!
Οι άνθρωποι που αγαπούν την πατρίδα τους, μπορούν να την αλλάξουν. Γίνε λοιπόν και εσύ το κέντρο της αλλαγής! Να μην παρακολουθούμε τις εξελίξεις αλλά να τις καθορίζουμε οι ίδιοι. Προχωράμε – ενώνουμε – νικάμε!
