Το παλαιστινιακό είναι μια ανοιχτή πληγή στη Μέση Ανατολή σχεδόν έναν αιώνα τώρα. Η προσέγγιση στην ημεδαπή ότι στην παρούσα φάση τα συμφέροντά μας είναι με το Ισραήλ, συνεπώς καλά έκανε το ελληνικό ΥΠΕΞ και ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ έχει νόμιμο δικαίωμα στην αυτοάμυνα, είναι εκτός από άδικη και απέναντι στα εθνικά συμφέροντα.
Η Ελλάδα στη διένεξή της με την Τουρκία προτάσσει το διεθνές δίκαιο κι όχι το δίκαιο του ισχυρού. Αν συνέβαινε το αντίθετο, η Ελλάδα θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Και για να είμαστε λίγο ειλικρινείς, αυτός είναι και ο φόβος όσων αντιδρούν ως προς την προσφυγή στη Χάγη. Οτι οι δικαστές θα πουν δηλαδή αυτό που εμείς λέμε σήμερα για τη διένεξη Ισραήλ – Παλαιστινίων. Οτι η Τουρκία είναι το μεγάλο κράτος στην περιοχή, με πολλά χιλιόμετρα θαλάσσια σύνορα στη ΝΑ Μεσόγειο και πάει λέγοντας. Η Ελλάδα (το λένε συχνά πυκνά οι πολιτικοί της) είναι σταθερά στο πλευρό του διεθνούς δικαίου. Είναι κρίμα τώρα να αποκλίνει από αυτό. Να στείλει το μήνυμα ότι καλό είναι το δίκαιο όταν το χρειαζόμαστε, αλλά ακόμη καλύτερο είναι το συμφέρον μας.
Και για να κάνουμε και λίγο Ιστορία: πόσοι γνωρίζουν ότι η δημιουργία ενός κράτους των Εβραίων στη γη των Παλαιστινίων είναι μια παλιά ιστορία στην Ευρώπη από τον 19ο αιώνα, αφού πολλοί υποστηρικτές του ήταν αντισημίτες και ήθελαν τους Εβραίους εκτός Ευρώπης. Τελικώς το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1948 και οι Παλαιστίνιοι, όπως ήταν αναμενόμενο, είχαν αντιδράσει πιο πριν, για παράδειγμα από το 1933 όταν ξέσπασε η παλαιστινιακή εξέγερση. Σήμερα έχουμε Παλαιστίνιους πρόσφυγες τρίτης γενιάς, ανθρώπους δηλαδή που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έκαναν τις δικές τους οικογένειες ζώντας σε προσφυγικά στρατόπεδο, ενώ η πολιτική των εποικισμών στη Δυτική Οχθη συνεχίζεται.
