Εχει αποµείνει λίγος καιρός για τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, οι οποίες µε τις «ευλογίες» του ίδιου του πρωθυπουργού έχουν λάβει εθνικό χαρακτήρα. Η µεγάλη δυσαρέσκεια των πολιτών σε ζητήµατα όπως η ακρίβεια, η διάλυση του ΕΣΥ, η στεγαστική κρίση αλλά και η διάχυτη ανασφάλεια διαφαίνεται από το σύνολο των δηµοσκοπήσεων ότι θα οδηγήσει σε σηµαντική απώλεια των δυνάµεων της κυβέρνησης, χωρίς όµως να προκαλέσει κρίση στη διακυβέρνηση. Εάν επιβεβαιωθούν, τα σηµαντικά την εποµένη των εκλογών θα αφορούν την αντιπολίτευση.
Ενα χρόνο µετά το «σοκ» του 41% της Ν∆, στην κοινωνία πληθαίνουν οι συζητήσεις σχετικά µε τον τρόπο και τα µέσα που οι προοδευτικές δυνάµεις θα καταφέρουν να αντιµετωπίσουν την κυριαρχία της δεξιάς παράταξης, µε απώτερο στόχο την ανατροπή της στις επόµενες εθνικές εκλογές. Αναφέροµαι στην κοινωνία διότι εκεί τα πράγµατα είναι περισσότερο ξεκάθαρα. Οι ψηφοφόροι των κοµµάτων της κεντροαριστεράς επιθυµούν εύλογα το κόµµα τους να βγει ενισχυµένο από τις κάλπες της 9ης Ιουνίου.
Η ενίσχυση αυτή, ωστόσο, δεν αφορά σε επίπεδο στόχευσης τη δυνατότητα του κόµµατός τους να αντιµετωπίσει «στα ίσα» τη Ν∆ στις επικείµενες εθνικές εκλογές. Οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί πως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό – δεν µπορεί κανείς µόνος να αποτελέσει αντίπαλο δέος της Ν∆.
Η «νίκη» αφορά την πρωτοκαθεδρία µεταξύ των λοιπών προοδευτικών δυνάµεων και το ποια δύναµη θα µπορέσει να ηγηθεί σε µια πιθανή προσπάθεια δηµιουργίας κοινού µετώπου. Πολλά µπορεί να καταλογίζουν οι µεν στους δε, αλλά µπροστά στο ενδεχόµενο κυβέρνησης Νέας ∆ηµοκρατίας για τρίτη τετραετία δεν υπάρχουν διλήµµατα. Ανευ κοινού µετώπου, µε κατακερµατισµένη κεντροαριστερά, η ανατροπή αποµακρύνεται. Αυτά λέει η πλειονότητα των πολιτών.
Υπάρχει, βέβαια, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Στέφανος Κασσελάκης, σύµφωνα µε τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος στις ευρωεκλογές, ώστε η σχετική µε τις συνεργασίες συζήτηση παρέλκει. Εντάξει, καρδιές δεν χαλάµε. Ας σταθούµε στο γεγονός πως η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόταση δυσπιστίας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επέδειξε τα απαιτούµενα αντανακλαστικά, σε αντίθεση µε την αρνητική στάση του προέδρου του. Ηταν µια καλή αρχή και ένας καλός οιωνός για τη δυνατότητα συνεργασίας στο µέλλον.
Ερχόµενη στον διακοµµατικό διάλογο, το εγχείρηµα είναι λογικό πως θα αντιµετωπίσει δυσκολίες στην εφαρµογή, µε πρώτιστο εµπόδιο τον εγωισµό των ηγεσιών αλλά και τις κοµµατικές αγκυλώσεις. Για την υπέρβασή τους διαρκής γνώµονας θα πρέπει να είναι η κοινωνία. Εκείνα τα πρόσωπα που µε γενναιότητα και θάρρος θα θέσουν εαυτόν υπέρ του ανώτερου σκοπού µόνο κερδισµένα θα βγουν στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών. Η µεγαλοψυχία πάντα γοητεύει και έχει αξία.
Επιµέρους θέµατα, όπως η συνεργασία ή ο φορέας, οι «πρωταγωνιστές», δεν µπορούν εύκολα να απαντηθούν. Για αρχή, όµως, προέχει η εξάλειψη της αµοιβαίας καχυποψίας. Προς αυτή την κατεύθυνση ίσως θα συνέβαλλε η από τώρα δέσµευση για ισότιµη σύµπραξη και όχι για απλό κάλεσµα ένταξης στο κόµµα µε το πιο ισχυρό εκλογικό αποτέλεσµα. ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Νέα Αριστερά, Κόσµος και άλλες προοδευτικές δυνάµεις έχουν ήδη λάβει προσκλητήριο και αποστολέας δεν είναι άλλος από τον λαό της κεντροαριστεράς.
Η Αννα Παπαδοπούλου είναι δικηγόρος Αθηνών, γραμματέας τομέα Ανθρώπινων Δικαιωμάτων ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής
