«Το όνειρο» του Εμίλ Ζολά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη σε μετάφραση του Γ. Κωνσταντίνου.
Το βιβλίο περιγράφει ένα αθώο ειδύλλιο ανάμεσα σε μια φτωχή κεντήστρα, την Αγγελικώ, και τον γόνο μιας αριστοκρατικής οικογένειας. H υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια ήσυχη πόλη της βόρειας Γαλλίας που είναι χτισμένη γύρω από έναν μεγάλο καθεδρικό ναό. Η Αγγελικώ είναι μια τίμια κοπέλα, που βρίσκεται στον αντίποδα της λογοτεχνικής ηρωίδας Νανά· αυτό που διαφοροποιεί την πορεία τους είναι ότι η πρώτη είχε την τύχη να υιοθετηθεί από μια καλή οικογένεια.
Το έργο μοιάζει μάλλον με παραμύθι, ωστόσο επανέρχονται και εδώ τα βασικά μοτίβα του Ζολά· πιο συγκεκριμένα η σύγκρουση ανάμεσα στην κληρονομικότητα και το περιβάλλον όσον αφορά τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου, η πάλη ανάμεσα στο πνεύμα και τις αισθήσεις, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδύναμους είναι ιδέες που διατρέχουν όλο το έργο. Το όνειρο της Αγγελικώς ακροβατεί ανάμεσα σε πραγματικότητα και ψευδαίσθηση. Αυτή η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο υπαρκτό και το ανύπαρκτο είναι η κινητήριος δύναμη της αφήγησης. Το μυθιστόρημα, όπως ο ίδιος ο Ζολά το έθεσε, είναι ένα «ποίημα για το πάθος» με όλο τον λυρισμό του Γάλλου νατουραλιστή.
Ο Εμίλ Ζολά (2 Απριλίου 1840 – 29 Σεπτεμβρίου 1902) έγινε γνωστός κυρίως για το έργο του Κατηγορώ – μια κορυφαία πολιτική πράξη στην υπόθεση Ντρέιφους, μια γενναία ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Ζολά συνδέθηκε σε μικρή ηλικία με τον ζωγράφο Πωλ Σεζάν και αργότερα διοργάνωνε πολιτιστικά δείπνα με το Γκυ Ντε Μωπασσάν. Μετά την ενηλικίωσή του, και έχοντας ζήσει φτωχικά παιδικά και εφηβικά χρόνια, κατόρθωσε να μπει κλητήρας σε έναν εκδοτικό οίκο με τη βοήθεια ενός οικογενειακού φίλου. Ακολούθως άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες για θέματα λογοτεχνίας, τέχνης και πολιτικής.
Αξιοσημείωτες ήταν οι θέσεις του κατά του Ναπολέοντα Α΄ και του ιερατείου. Μέσα σ’ ένα χρόνο, τα έσοδά του αυξήθηκαν χάρη στα άρθρα που έστελνε σε εφημερίδες. Η κοινωνική ευαισθησία και το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησαν στην ώριμη συγγραφική περίοδό του να καταπιαστεί με θέματα σοσιαλιστικής ουτοπίας.
Σημαντικά έργα του είναι: Ζερμινάλ, Η ταβέρνα, Τερέζα Ρακέν, Το ανθρώπινο κτήνος, Κατηγορώ, Νανά.
