Η περίοδος 1964-1966 ήταν σημείο ασταθούς ισορροπίας. Η Ελλάδα ταλαντευόταν ανάμεσα στην οπισθοδρόμηση προς το δεξιό κράτος βίας και καταστολής και την ελπίδα για ένα πιο ελεύθερο μέλλον που είχε ανοίξει με την εκλογική νίκη της Ενωσης Κέντρου το 1964 με 52,72%.
Στο τεύχος περιγράφονται οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε το παλιό σύμπλεγμα εξουσίας για να ανακαταλάβει το κράτος: Τα Ανάκτορα που είχαν γαντζωθεί στην αντίληψη πως το στράτευμα αποτελεί ιδιοκτησία του. Οι Αμερικανοί που αισθάνονταν ανασφάλεια από κάποιες ανεξαρτησιακές ή ριζοσπαστικές αναφορές του Ανδρέα Παπανδρέου. Η ΕΡΕ που πρόσφερε τυφλά και προκαταβολικά υποστήριξη σε «τυχόν» κυβέρνηση διαφωνούντων του Κέντρου.
Ο λαός είχε εναποθέσει –περισσότερο ή λιγότερο σοφά- τις ελπίδες του στον Γεώργιο Παπανδρέου, τον «πρωθυπουργό των Δεκεμβριανών», προκειμένου να εξέλθει από τον μετεμφυλιακό ζόφο. Όμως το κόμμα του αποδείχτηκε εξαιρετικά ετερογενές. Προς τον σκοπό της διάσπασης του χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα. Θεμιτά και –κυρίως- αθέμιτα. Αξιοποίηση των ηγετικών διαγκωνισμών στο Κέντρο, πριμοδότηση (πολιτική, επικοινωνιακή, οικονομική) της διάσπασης της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ενας-ένας έκαναν την εμφάνιση τους οι πρόθυμοι της Αποστασίας: Ο Νόβας, πρώτος εντολοδόχος πρωθυπουργός που δεν ευδοκίμησε. Και ακολούθησαν Στεφανόπουλος, Τσιρμώκος, Μητσοτάκης, Τούμπας, Γαρουφαλιάς, Κωστόπουλος, Γιαμάς και άλλοι 32.
Αξιοποιήθηκε ακόμη και ο θλιβερής μνήμης Γρίβας, κατοχικός «Χίτης», για να στηθεί η σκευωρία του ΑΣΠΙΔΑ εναντίον δημοκρατικών αξιωματικών και του Ανδρέα.
Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία –και βέβαια η Αριστερά- δεν παρέμειναν ουδέτερες. Εν γνώσει της συντάχθηκε και υποστήριξε, διλημματικά έστω, τον Παπανδρέου. Απαίτησε με το σύνθημα 1-1-4 τον σεβασμό του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος. Εισέφερε στον «φόρο του αίματος» με ένα επίλεκτο στέλεχος της: Τον Σωτήρη Πέτρουλα.
Η φράση του Κων. Μητσοτάκη σε μυστική σύσκεψη τον Ιούνιο του 1965 παρουσία Αμερικανού παράγοντα πως «το σχέδιο Ατσεσον πρέπει να επιβληθεί επί του Μακαρίου με πραξικόπημα αν χρειαστεί» δεν υλοποιήθηκε από την Αποστασία. Η πόρτα όμως είχε ανοίξει για την χούντα η οποία το εφάρμοσε το 1974.
