«Σήμερα μια χώρα ανήκει σ’ αυτόν που ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης», έλεγε το 1967 ο Ουμπέρτο Έκο. Μερικές δεκαετίες νωρίτερα, ο συμπατριώτης του Έκο, Αντόνιο Γκράμσι, από τις φυλακές του Μουσολίνι όπου ήταν έγκλειστος, θεμελίωνε και θεωρητικά την εξουσία που δίνει η ιδεολογική ηγεμονία επί της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα το τηλεοπτικό τοπίο ξεκινά με τη Χούντα. Καθόλου τυχαίο. Οι αμερικανοί υποκινητές του Πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών έσπευσαν να τους ενισχύσουν με το μαγικό κουτί, το οποίο στις ΗΠΑ είχε ήδη κάνει θαύματα στη χειραγώγηση μαζών από τη δεκαετία του 1950 όπου και μαζικοποιήθηκε η τηλεόραση.
Μέχρι το 1989, η τηλεόραση ήταν κρατικό μονοπώλιο, κοινώς, η εκάστοτε κυβέρνηση την χρησιμοποιούσε ως όργανο πολιτικής προπαγάνδας. Αυτό που συνέβη βέβαια τα χρόνια της ιδιωτικής, κάνουν την ανάμνηση της κρατικής τηλεόρασης να μοιάζει ιδεώδης… Το 1989 λοιπόν, η Οικουμενική Κυβέρνηση Τζανετάκη δημιουργεί το νομοθετικό πλαίσιο για την εκπομπή των πρώτων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών – των πρώτων δηλαδή ιδιωτικών οχημάτων χειραγώγησης των μαζών. Το ΚΚΕ τότε, ως κομμάτι του Συναπισμού και μέρος της κυβέρνησης Τζανετάκη, συμφώνησε με την εκχώρηση αυτού του υπερ-όπλου στον ταξικό εχθρό! Εκείνη την εποχή άλλωστε το ΚΚΕ πήρε και την άδεια για τον σταθμό πανεθνικής εμβέλειας, τον 902, όπου βέβαια απέτυχε οικτρά να τον χρησιμοποιήσει ως όχημα κοινωνικής χειραφέτησης. Αντί να επιτελέσει αυτόν τον γκραμσιανό ρόλο του το ΚΚΕ, πουλούσε τηγάνια και ηλεκτρικά σίδερα μέσω εκπομπών τηλεμάρκετινγκ, μέχρι να πουλήσει την άδεια σε έναν από τους ολιγάρχες…
Σήμερα το μιντιακό σκηνικό είναι μονομπλόκ αντιδραστικό. Οι ειδήσεις και οι πληροφορίες είναι απόλυτα ελεγχόμενες και φιλτραρισμένες κατά τα γούστα, και κυρίως συμφέροντα, του κάθε ιδιοκτήτη-ολιγάρχη. Ο,τιδήποτε άλλο λοιδορείται, δαιμονοποιείται, περιθωριοποιείται. Παράδειγμα: υπάρχουν κοσμοϊστορικές εξελίξεις στη Δυτική Αφρική, όπου διαδοχικά χώρες της περιοχής, με τελευταία τη Σενεγάλη, εκλέγουν αριστερούς – αντι-αποικιοκρατικούς πολιτικούς σχηματισμούς, με τη Γαλλία να εκδιώχνεται! Το ακούσατε πουθενά; Αντίστοιχα στη Σρί Λάνκα. Ακούσατε μήπως για αυτό; Δεν ακούσατε. Δεν έχουν κανένα λόγο οι ολιγάρχες-μιντιάρχες να μας δείχνουν ότι λαοί ανατρέπουν αυτό που οι ισχυροί τους λένε ότι είναι αναπόδραστο, δίνει κακό παράδειγμα…
Το κορυφαίο βέβαια τρέχον παράδειγμα είναι ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος και η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν. Πόσα ΜΜΕ έχετε ακούσει να αναφέρουν αυτή την πραγματικότητα, ότι η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά – ως το βασικό εφοδιαστικό κέντρο του ΝΑΤΟ για οπλισμό στην Ουκρανία (βλ. Αλεξανδρούπολη) και ως εκπαιδευτές του ουκρανικού στρατού; Η χώρα μας συμμετέχει σε έναν πόλεμο, αλλά τα ΜΜΕ δεν κρίνουν ότι ο λαός πρέπει να το ξέρει.
Αν δεν σπάσουμε αυτό το ολιγαρχικό μονοπώλιο της ενημέρωσης, δεν έχουμε μέλλον ως κοινωνία, ως εργατική τάξη, ως συλλογικό κίνημα. Ας κάνουμε ένα πρώτο βήμα θέτοντας το στα συλλογικά μας αιτήματα. Άλλωστε είπαμε, μόνο έτσι θα είμαστε συνεπείς μαρξιστές κατά τον Γκράμσι.
*Ο Αλέξης Σμυρλής είναι Διευθυντής Πολιτικού Σχεδιασμού ΜέΡΑ25
Διαβάστε επίσης
NYT: Μήνυμα στη Δύση η χθεσινή πυραυλική επίθεση από τη Ρωσία – Συναγερμός από τη «δοκιμή» Πούτιν
Ρομπότ παρακινεί… ρομπότ να κάνουν απεργία – «Δουλεύετε υπερωρίες; Δεν σχολάω ποτέ» (Video)
Ο ΛΕΞ «σπάει την παράδοση» και κυκλοφορεί νέο άλμπουμ – Αυτά είναι τα 11 τραγούδια
