Ανήμπορη η κυβέρνηση Μητσοτάκη να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα
Μία ακόμη σοβαρή ήττα υπέστη η ελληνική διπλωματία στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη και την Παρασκευή που μας πέρασαν. Ηττα που κατά πολλούς βάζει τη χώρα σε εθνική περιπέτεια και φέρνει την κυβέρνηση ενώπιον πολύ σοβαρών αποφάσεων, τις οποίες ενδέχεται να μην μπορεί να διαχειριστεί.
Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι στο κείμενο συμπερασμάτων, το οποίο πέρασε μετά την τρίτη αλλαγή τα χαράματα της Παρασκευής, όχι μόνο δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις στην Τουρκία –έστω εκείνες που θεωρούνταν «χάδι» σε πρόσωπα που σχετίζονται με τις εξορυκτικές δραστηριότητες στη ΝΑ Μεσόγειο– και πάμε πλέον την άνοιξη και συγκεκριμένα τον προσεχή Μάρτιο για τις όποιες αποφάσεις, αλλά κυρίως το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή διπλωματία άφησε το ευαίσθητο θέμα των ελληνοτουρκικών και του ενεργειακού στη ΝΑ Μεσόγειο στα χέρια των ΗΠΑ και του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου Τζο Μπάιντεν.
Ρυθμιστής το ΝΑΤΟ
Αυτό σημαίνει, κατά την πάγια τακτική των ΗΠΑ, εμπλοκή του ΝΑΤΟ με τις γνωστές θέσεις περί τα ελληνοτουρκικά. Μια πιο ενεργητική πολιτική των ΗΠΑ στη ΝΑ Μεσόγειο, μετά το «America first» του Ντόναλντ Τραμπ, εκ των πραγμάτων και σύμφωνα με τις πάγιες θέσεις στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σημαίνει αργά ή γρήγορα εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τον καθορισμό της ΑΟΖ και τον διαμερισμό των φυσικών πόρων.
Με δεδομένες τις πάγιες θέσεις των Τούρκων και το πού έβαζαν τον πήχη όλο το προηγούμενο διάστημα την ώρα που η χώρα μας έθετε τον δικό της πήχη στα έξι ναυτικά μίλια (δηλώσεις Γεραπετρίτη), αυτό δυνητικά –και με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας– μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη απώλεια εθνικού θαλάσσιου χώρου, ακόμη και στην περίπτωση που οι δύο πλευρές δεν καταλήξουν σε λύση και το θέμα παραπεμφθεί στα διεθνή δικαστήρια.
Ανάλογοι κίνδυνοι υπάρχουν και για το κυπριακό, το οποίο μοιραία θα ακολουθήσει και την όποια λύση στα ελληνοτουρκικά, την ώρα μάλιστα που τα σχέδια επί χάρτου σε Μοντ Πελεράν και Κραν Μοντανά έχουν ξεπεραστεί, με την Τουρκία και τη νέα ηγεσία στο ψευδοκράτος των κατεχόμενων να μιλούν ανοιχτά για δύο ξεχωριστά κράτη.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις το μόνο πλέον στο οποίο μπορεί να ελπίζει η χώρα μας είναι ο παράγοντας Ισραήλ και η επιρροή που έχει στην Ουάσιγκτον. Γι’ αυτό άλλωστε η τουρκική διπλωματία επιχειρεί διακαώς να προσεγγίσει την Ιερουσαλήμ, ωστόσο εδώ υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, αφενός λόγω της συμμαχίας και των κοινών συμφερόντων Κύπρου – Ισραήλ, αφετέρου λόγω του γεγονότος ότι η προσέγγιση των δύο πλευρών περνά μέσα από την αποδοχή εκ μέρους του Ταγίπ Ερντογάν των Ιεροσολύμων ως νέας πρωτεύουσας του Ισραήλ, κάτι που δεν συνάδει με τον ρόλο που ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος ευαγγελίζεται για τον εαυτό του: αυτόν του προστάτη του μουσουλμανικού κόσμου.
Δικαιολογίες Μαξίμου
Στην Ελλάδα η δικαιολογία της κυβέρνησης την επομένη της συνόδου, ότι η Ευρώπη «πάει βήμα βήμα», είναι αστεία να την επικαλείται κανείς. Πολλώ δε μάλλον μια κυβέρνηση η οποία έλεγε την Τετάρτη ότι «ο κ. Μητσοτάκης δεν θα επιστρέψει στην Ελλάδα με άδεια χέρια». Ο πρωθυπουργός έχει την υποχρέωση να ενημερώσει τον ελληνικό λαό τι θα πράξει σε περίπτωση που συνεχιστούν οι τουρκικές προκλήσεις μέχρι τον προσεχή Μάρτιο και κυρίως αν θα πάει σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία και με ποιες θέσεις.
Σύμφωνα με έμπειρο περί των ελληνοτουρκικών διπλωμάτη η Αθήνα θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα που θέτει ήδη ο Ερντογάν: διάλογος εφ’ όλης της ύλης ή τουρκικό γεωτρύπανο νοτίως του Καστελόριζου και ανατολικά της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου, ακόμη και νοτίως της Κρήτης, στην περιοχή του περίφημου τουρκολιβυκού μνημονίου. Εχοντας μάλιστα και τον αμερικανικό παράγοντα αλλά και τις Βρυξέλλες να πιέζουν προς την κατεύθυνση του διαλόγου, στην προσπάθειά τους να επιστρέψει η Τουρκία στη νατοϊκή αγκαλιά.
Το δίλημμα δεν είναι καθόλου εύκολο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ελληνική διπλωματία, που όλο το προηγούμενο διάστημα άφηναν τον Ερντογάν να χτίζει τη δική του ατζέντα προκειμένου να βρεθεί σε προνομιακή θέση στο τραπέζι του διαλόγου.
Για πολιτικούς κύκλους στην Αθήνα είναι εξαιρετικά αμφίβολο για τον πρωθυπουργό αν και πώς μπορεί να περάσει τέτοια λύση τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στο εσωτερικό της δεξιάς πολυκατοικίας, ακόμη κι αν, λένε, βρεθεί ένα modus vivendi με τον σκληρό περί των εθνικών Αντώνη Σαμαρά. Το πλήγμα που θα δεχτεί σε επίπεδο κοινής γνώμης θα είναι συντριπτικό, με δεδομένο ότι την ίδια χρονιά θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Ηδη ο Ευάγγελος Αντώναρος με ανάρτησή του θύμισε πως η Σύνοδος Κορυφής του ερχόμενο Μαρτίου θα διεξαχθεί στις 25 του μηνός, ημέρα που συμπληρώνονται τα 200 χρόνια από την 25η Μαρτίου 1821!
Η εικόνα του πρωθυπουργού το μεσημέρι της Παρασκευής στη συνέντευξη Τύπου μετά το πέρας της συνόδου μιλάει από μόνη της.
