Παντού στις δύσκολες ώρες τη βασική ευθύνη για το τι µέλλει γενέσθαι την έχουν –όπως είναι λογικό– οι κυβερνώντες. Αυτοί χαράζουν τις πολιτικές που µπορούν να µειώσουν και να λύσουν τα προβλήµατα ή, όταν λειτουργούν εµµονικά, χωρίς καµιά έγνοια κοινωνικής δικαιοσύνης, δέσµιοι των συµφερόντων, µπορούν να τα µεγεθύνουν και να τα πολλα-πλασιάσουν.
Προφανώς εδώ δεν ισχύει ό,τι «παντού». Γιατί οι νεοφιλελεύθεροί µας δεν αναλαµβάνουν καµιά ευθύνη όταν τα πράγµατα ζορίζουν και σπεύδουν πάντοτε να ρίξουν τις ευθύνες αλλού. Μέχρι τώρα την κύρια ευθύνη για να βγαίνουν όσο γινόταν αυτοί από το κάδρο την έριχναν στον ΣΥΡΙΖΑ ή και σε άλλα κόµµατα της αντιπολίτευσης που δεν ήταν αρκούντως «εποικοδοµητικά», έκαναν δηλαδή αυτό που κάνει πάντα και παντού η αντιπολίτευση. Τώρα πλέον, που αυτό το παραµύθι έφτασε στα όριά του, ανακάλυψαν νέο: για όλα φταίει ο πόλεµος.
Οπότε αντί να πουν τι κάνει η κυβέρνησή τους για τη θηλιά της ακρίβειας που µας πνίγει, όλοι τους, από τον Πέτσα και τον Γεωργιάδη µέχρι τον θιασάρχη του µπουλουκιού Κυριάκο Μητσοτάκη, δείχνουν τις συγκρούσεις στην Ουκρανία, προσπαθώντας να κρύψουν τις ευθύνες τους.
Κάπως έτσι ο Πέτσας, σαν να είναι ένας κάποιος περαστικός από τα τηλεπαράθυρα και όχι κοτζάµ αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, βγαίνει και δηλώνει ότι «θα πρέπει να κάνουµε έναν καλό σχεδιασµό όλοι µας για το επόµενο χρονικό διάστηµα, χωρίς υπερβολές φυσικά, αλλά να καταλαβαίνουµε ότι ένας πόλεµος έχει πάρα πολλές δυσκολίες» και εποµένως «να κρατάµε µικρό καλάθι» και επίσης «να λέµε συνεχώς στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις ότι θα πρέπει όλοι µαζί να ξεπεράσουµε την κρίση»…
Μικρό καλάθι λοιπόν µε µόνο τα απαραίτητα, που µπορεί να µην είναι καν τα «απαραίτητα», γιατί µε τέτοιους λογαριασµούς και τέτοια κοινόχρηστα και τέτοιους µισθούς τα «απαραίτητα» γίνονται ζόρικη υπόθεση, αλλά αυτό «ξε-χνούν» να το σχολιάσουν ο Πέτσας και κάθε Πέτσας, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να µιλήσουν γι’ αυτά και το κόλπο είναι ότι όλα αυτά, τα αναγκαία για να υπάρχουν τα απαραίτητα για τη ζωή µας, εξοβελίζονται συστηµατικά από τη δηµόσια συζήτηση.
Γι’ αυτό και ο Σπυρίδων Γεωργιάδης –αυτός που εµφανίζεται µε το καλλιτεχνικό Αδωνης– φροντίζει να µας… επι-κρίνει από τους τηλεάµβωνες γιατί «είναι ύβρις να διαµαρτύρονται οι Ελληνες για ακρίβεια όταν πέφτουν βόµβες στην Ουκρανία». Και κάπως έτσι, µε το πολύ αποδοτικό για τους διαπλεκόµενους σύστηµα «κράτα µε να σε κρατώ ν’ ανεβούµε το βουνό», τα ΜΜΕ της διαβόητης λίστας, οι πολιτικοί της διαβόητης κυβέρνησης και οι καθ’ ηµάς «επενδυ-τές», δηλαδή οι ολιγάρχες που µας αναλογούν, ανασκουµπώνονται για να βγουν κερδισµένοι και από αυτό τον πόλεµο.
Και δυστυχώς –αν και δεν το λένε τα πετσωµένα ΜΜΕ ή οι τηλεµαϊντανοί τους– όταν αυτός ο εσµός βγαίνει κερδισµένος οι χαµένοι –πάντοτε– είµαστε εµείς.
