Πρoτού συμπληρωθεί δίμηνο από την εκλογή της η διοίκηση του Βαγγέλη Λιόλιου φαίνεται να οδηγεί το μπάσκετ σε μια νέα δυστοπία, εξωραϊσμένη με εκσυγχρονιστικό περιτύλιγμα. «Ελαβε εντολή από τα σωματεία να τα αλλάξει όλα» λένε για τον νέο πρόεδρο άνθρωποι που τον ζουν καθημερινά και που υποχρεώνονται να εμφανιστούν ξανά στο γραφείο έπειτα από μήνες αργομισθίας ή ημιαργίας. Ανάμεσα στις γραμμές των ρηξικέλευθων μεταρρυθμίσεων, όμως, κρύβονται ανησυχητικά σημάδια που προκαλούν συναγερμό: ευνοιοκρατία, συσκότιση, ακόμη και «πέτσωμα». Τα πανθομολογούμενα χάλια της προηγούμενης διοίκησης δεν αποτελούν επαρκές άλλοθι για εκφυλιστικά φαινόμενα.
Οι μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν στο θέμα της επιλογής νέων ομοσπονδιακών προπονητών είναι φυσικά η ναυαρχίδα του νέου ήθους. Ο Λιόλιος παρέλαβε ένα επιτυχημένο τιμ στην εθνική ανδρών των «παραθύρων», με επικεφαλής τον προπονητή Θανάση Σκουρτόπουλο και τον μάνατζερ Κώστα Κώτση, αλλά θέλησε εξαρχής να το αντικαταστήσει, χωρίς ορατό λόγο. «Μου ζητήθηκαν ριζικές αλλαγές» ήταν η δικαιολογία που προβλήθηκε προς την κατεύθυνση του Σκουρτόπουλου όταν αυτός επικαλέστηκε τη σχεδόν άψογη διαδρομή της εθνικής στα «παράθυρα» της τελευταίας τριετίας (ρεκόρ 15-3).
Οταν ο Σκουρτόπουλος αρνήθηκε να παραιτηθεί από το υπόλοιπο του συμβολαίου του (που εκπνέει μετά το Μουντομπάσκετ 2023), παρά τους υπαινιγμούς της άλλης πλευράς για σιωπηρή αποζημίωση, το νέο καθεστώς πέρασε στο σχέδιο Β: «Δεν αναγνωρίζουμε συμφωνίες που έγιναν από προσωρινή διοίκηση και μάλιστα με υπογραφή αντιπροέδρου» ήταν η κατακλείδα του εξωδίκου που στάλθηκε στον Σκουρτόπουλο. Ο τελευταίος απάντησε με δικό του μπουγιουρντί και η υπόθεση παίρνει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.
Το σχέδιο του Λιόλιου, όπως εξηγήθηκε από τον ίδιο στην προγραμματική συνέντευξη Τύπου, είναι να προσληφθεί για το επερχόμενο Ευρωμπάσκετ (Μιλάνο – Βερολίνο) ο Δημήτρης Ιτούδης, ο οποίος ωστόσο δεν μπορεί να φορέσει τα μπλε στα χειμωνιάτικα «παράθυρα» ένεκα των υποχρεώσεών του με την απρόθυμη ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Για την υπηρεσιακή και κουτσουρεμένη εθνική του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου επιλέχτηκε αρχικά ο προπονητής της ΑΕΚ Στέφανος Δέδας, με βιογραφικό παρόμοιο με του Σκουρτόπουλου. Οταν η λύση Δέδα εγκαταλείφθηκε για απροσδιόριστους λόγους, ανακοινώθηκε ξαφνικά η πρόσληψη του προπονητή του Περιστερίου Σωτήρη Μανωλόπουλου, ο οποίος εργάστηκε το καλοκαίρι στο πλευρό του Ρικ Πιτίνο – αλλά και του Θ. Σκουρτόπουλου. Ούτε αυτός υπερέχει σαφώς σε ανάστημα από τον προκάτοχό του.
Αρωμα διαπλοκής
Οσοι αναζήτησαν τα αίτια αυτού του μίνι πραξικοπήματος επισήμαναν μια παράξενη σύμπτωση. Ο Ιτούδης, ο Δέδας και ο Μανωλόπουλος (αλλά ουχί ο Σκουρτόπουλος) είναι όλοι τους πελάτες του ίδιου μάνατζερ. Και δεν σταματούν εκεί τα λοξά βλέμματα. Μέχρι πρόσφατα συνεργάτης του ίδιου γραφείου, ο Στέργιος Κουφός, βρήκε δουλειά πριν από δύο εβδομάδες στον Ηρακλή, ο οποίος είχε μόλις απολύσει τον Σκουρτόπουλο.
Ο έτερος υποψήφιος για το ίδιο πόστο ήταν ο Μάκης Γιατράς, επί σειρά ετών υπάλληλος –και φίλος– του Λιόλιου στον Προμηθέα Πάτρας. Ο Ηρακλής υπήρξε μια από τις πολυάριθμες ΚΑΕ που στήριξαν τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ.
Την εθνική γυναικών την ανέλαβε τις προάλλες ο Πέτρος Πρέκας, στη θέση του επίσης επιτυχημένου Βασίλη Μασλαρινού, που οδήγησε τα κορίτσια στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ. Ο Πρέκας είναι συγκριτικά άγνωστος στην Ελλάδα, καθώς εργάζεται εδώ και μια τετραετία σε συλλόγους του εξωτερικού (Πολωνία, Κίνα, Ρωσία, Ιταλία) ως βοηθός του Τζώρτζη Δικαιουλάκου. Κρατάτε σημειώσεις, θα σας χρειαστούν.
Ο Δικαιουλάκος, άλλοτε προπονητής της εθνικής γυναικών και «σκοτωμένος» με την εκπεσούσα διοίκηση Βασιλακόπουλου, συνεργάζεται με το νέο κονκλάβιο της ΕΟΚ ως «ειδικός σύμβουλος ανάπτυξης» στο γυναικείο μπάσκετ, δίπλα στην κάπως ξεχασμένη από τα γήπεδα Αννυ Κωνσταντινίδου. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της ομοσπονδίας οι Δικαιουλάκος – Πρέκας υπέγραψαν συμβόλαιο στην ισχυρή ιταλική Σκίο, ενώ στις 23 Οκτωβρίου ο πρώτος ανέλαβε την εθνική… Σλοβενίας για την επόμενη διετία! «Δεν το ξέραμε» ψέλλισαν στην ΕΟΚ.
Τίποτε από όσα προαναφέρθηκαν δεν είναι παράνομο ή παράτυπο. Ο πρόεδρος της ΕΟΚ έχει δικαίωμα να συνεργάζεται με όποιους προπονητές θεωρεί ικανότερους και με όποιον ατζέντη διαθέτει το καλύτερο πελατολόγιο. Ωστόσο η διοίκηση Λιόλιου ξεκινάει τη θητεία της με δικαστική διαμάχη με τον προπονητή της εθνικής ανδρών (του οποίου το συμβόλαιο με την ομοσπονδία θεωρείται ισχυρό, άσχετα με την αλλαγή διοίκησης) και παράλληλα αφήνει να διαδοθεί η οσμή της διαπλοκής.
Ο Καίσαρ, η γυναίκα και τα τέκνα του οφείλουν να είναι αλλά και να φαίνονται τίμιοι, ιδίως όταν ανεμίζουν τη σημαία της περεστρόικα και της γκλάσνοστ. Εάν αποκαθηλώθηκε το καθεστώς των «ημετέρων» για να δώσει τη θέση του σε παρόμοιο καθεστώς άλλων «ημετέρων», η στραβοτιμονιά είναι οφθαλμοφανής. Ο Λιόλιος, που δεν είναι δα γαλουχημένος στα γήπεδα του μπάσκετ, ψηφίστηκε με αιτήματα τη διαφάνεια και την αξιοκρατία. Δεν αρκεί να είναι καλύτερος από τον Βασιλακόπουλο.
Λίγες εβδομάδες πριν από το προγραμματισμένο ντεμπούτο του (25/11 στη Μεγάλη Βρετανία) ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής Σωτήρης Μανωλόπουλος αποφεύγει να μιλάει σχετικά με την εθνική ομάδα. Ακόμη και το δελτίο Τύπου με το οποίο ανακοινώθηκε η πρόσληψή του ήταν περίεργα «σιωπηλό» και δεν περιείχε τις καθιερωμένες προγραμματικές δηλώσεις.
Οσο για τον Ιτούδη, που τηρεί σιβυλλική στάση, η εκ των ων ουκ άνευ έγκριση της ΤΣΣΚΑ δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι Ρώσοι πληρώνουν τον Ελληνα προπονητή με πακτωλό από ρούβλια και θα τον ήθελαν στις επάλξεις δώδεκα μήνες τον χρόνο. Οχι ντυμένο στα γαλάζια της εθνικής Ελλάδας την κρίσιμη φάση της προετοιμασίας της ΤΣΣΚΑ για την επόμενη περίοδο, Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 2022.
Ο Ιτούδης ασφαλώς επιθυμεί να κοουτσάρει την ισχυρή ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο (ο οποίος δηλώνει ότι ανυπομονεί για το Ευρωμπάσκετ 2021), αλλά δεν σκοπεύει να εκβιάσει καταστάσεις απέναντι στον εργοδότη του Αντρέι Βατούτιν. Επειδή προφανώς ο Λιόλιος δεν διαθέτει το διεθνές κύρος για να ορθώσει ανάστημα, φαίνεται ότι ρόλο μεσολαβητή θα αναλάβουν οι Νίκος Ζήσης και Δήμος Ντικούδης. Αμφότεροι έχουν φορέσει τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ.
Πεσκέσι στον δικαστή
Η εγκύκλιος που έλαβαν οι πρόεδροι των σωματείων και των ενώσεων στις 15 Οκτωβρίου ενόψει της έναρξης των πρωταθλημάτων είχε την υπογραφή του Βαγγέλη Λιόλιου και έμοιαζε βγαλμένη από άλλες εποχές. Το απαραίτητο ευχολόγιο ακολουθούσε ευθεία απειλή:
«Θέλουμε να σας επισημάνουμε, ότι στην προσπάθεια αναβάθμισης και διαφύλαξης του κύρους του αθλήματος, πλέον έχει συσταθεί η ανανεωμένη Επιτροπή Πρωταθλήματος, στην οποία μπορείτε όλοι σας να απευθύνεστε για οιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζετε. Για τον λόγο αυτό, σας εφιστούμε την προσοχή και παρακαλώ να ενημερωθούν όλα των μέλη των Ενώσεων και των σωματείων, ότι όλοι θα πρέπει να απέχουμε από δηλώσεις/αναρτήσεις, οι οποίες δυσφημούν το άθλημα που όλοι υπηρετούμε.
Εκ των προτέρων, ενημερώνουμε με την παρούσα ότι η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης θα διαφυλάξει το κύρος του αθλήματος και σε περίπτωση που οποιοσδήποτε εμπλεκόμενος (παράγοντας, προπονητής, παίκτης κ.λπ.) δημοσιοποιήσει, είτε μέσω ανακοίνωσης είτε μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή με οιονδήποτε άλλον τρόπο, απόψεις και θέσεις, που δυσφημούν το άθλημα, θα αποστέλλεται απ’ ευθείας στον αθλητικό δικαστή για τις νόμιμες ενέργειες»!
Με άλλα λόγια, όποιος τολμήσει να εκδώσει ανακοίνωση ή απλή δήλωση διαμαρτυρίας για τη διαιτησία θα κάθεται στο εδώλιο, τυλιγμένος σε μια κόλα χαρτί με τη σφραγίδα της ίδιας της ΕΟΚ. Το ίδιο ισχύει για όποιον προπονητή ή αθλητή τολμήσει να αφήσει κάποιο υπονοούμενο για τα ύποπτα αποτελέσματα που εδώ και δυο τρία χρόνια εμφανίζονται στην Μπάσκετ Λιγκ, πόσο μάλλον στις μικρότερες κατηγορίες.
Στο σπίτι του Λιόλιου δεν μιλάνε για σχοινί. Επιβάλλεται ο νόμος της «ομερτά», με ποινή ανασκολοπισμού. Οποιος καλόπιστα πιστεύει ότι στη νέα διοίκηση δεν έχουν ακουστά το παραμικρό για παράνομο στοιχηματισμό ή για παράγκες στα πρωταθλήματα μπάσκετ διεκδικεί βραβείο αφέλειας.
Τα παραπάνω θέματα πέρασαν στα ψιλά της ειδησεογραφίας μολονότι αγγίζουν τα όρια του σκανδάλου, αφού πολλοί συνάδελφοι έχουν ακόμη τα αντανακλαστικά τους μουδιασμένα από τους πανηγυρισμούς για τον εξοστρακισμό του Βασιλακόπουλου. Η κριτική στους καινούργιους θα γίνει εν ευθέτω χρόνω.
Ολίγη από «πέτσωμα»
Η διοίκηση Λιόλιου απολαμβάνει μέχρι νεωτέρας περίοδο χάριτος και μένει στο απυρόβλητο ακόμη και όταν προκαλεί την κοινή λογική με ανακοινώσεις όπως αυτή της 22ας Οκτωβρίου: «Οι Ομοσπονδιακοί προπονητές ζήτησαν να κατατεθεί ο μισθός Οκτωβρίου στο σχετικό λογαριασμό που έχει δημιουργηθεί, προκειμένου να συμβάλλουν στη νέα εποχή του αθλήματος»!
Και δώσ’ του παιάνες για τον νέο άνεμο που φυσάει στο ελληνικό μπάσκετ. Βεβαίως, η θεωρία του Γιώργου Βασιλακόπουλου ότι οι προπονητές των εθνικών ομάδων οφείλουν να εργάζονται αμισθί ή με ψίχουλα λοιδορήθηκε πανταχόθεν, αφού προέχουν ο τεχνοκρατισμός και ο φιλελευθερισμός της ελεύθερης αγοράς.
Το σεσημασμένο modus operandi της κυβέρνησης Μητσοτάκη φαίνεται ότι είναι ο τυφλοσούρτης του Λιόλιου σε θέμα επικοινωνίας και προβολής, αν και ο ίδιος δεν έλαβε ποτέ το επίσημο χρίσμα από την αυλή Αυγενάκη. Μες στον πρόσφατο ορυμαγδό ανακοινώσεων πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η πρόσκληση ενδιαφέροντος για πρόσληψη (άγνωστου αριθμού) δημοσιογράφων με τριπλό αντικείμενο: τη συγγραφή και έκδοση της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ, τη δημιουργία μουσείου του αθλήματος και τη στελέχωση θέσεων για ψηφιακές εκδόσεις της ομοσπονδίας και διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης.
Ωστόσο η ΕΟΚ απασχολεί ήδη περίπου δέκα δημοσιογράφους, από τους οποίους κάποιοι είναι μόνιμοι υπάλληλοι, αορίστου χρόνου, ενώ άλλοι έχουν συμβάσεις έργου που εκπνέουν τους επόμενους μήνες. Στο παραπάνω νούμερο δεν περιλαμβάνονται τα ουκ ολίγα εξαπτέρυγα που μπαινόβγαιναν στην ΕΟΚ για τον «καφέ του προέδρου» και έπαιρναν αποδεδειγμένα μπαξίσι με διάφορες εικονικές ιδιότητες.
Στη συνταγή Βασιλακόπουλου φαίνεται ότι ο Λιόλιος απαντάει με συνταγή Βασιλακόπουλου ή –αν προτιμάτε– Πέτσα: μεροκάματα προς δημοσιογράφους για καβάλημα του Τύπου. Ηδη έχουν σταλεί κάμποσα βιογραφικά για πρόσληψη δημοσιογράφων στη νέα ΕΟΚ, από εκκωφαντικά μέχρι αχυρένια. Χώρια η άτυπη «εκστρατεία φιλίας» που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε ορισμένους κύκλους η ηδονή για την απομάκρυνση του Βασιλακόπουλου αρκεί για να ξεσπάσει έρωτας προς τον διάδοχό του.
