Το Σάββατο συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνικό, εκεί που θα έπρεπε να έχουν μπει από την πρώτη εβδομάδα μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου οι μπουλντόζες του Άδωνη αλλά επί του παρόντος ένα χρόνο μετά χάσκουν άδεια κτήρια που περιμένουν κάποια κομματική εκδήλωση να τους θυμίζει την αίγλη του παρελθόντος.
Ξεπερνώντας την πολιτική και κυρίως κυβερνητική αβελτηρία (μαθημένοι στα χιόνια) η συνεδρίαση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ξεκίνησε περί τις 12:00 με την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αλέξη Τσίπρα και ολοκληρώθηκε στις 19:30 αργά το απόγευμα με το κλείσιμο και μια τυπική ψηφοφορία διά ανατάσεως των χειρών για κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν κατάλαβε. Με απλά Ελληνικά ήταν μια από τις πιο βαρετές και κυρίως μακράν των προβλημάτων των πολιτών συνεδρίαση.
Ίσως είναι αυτή η παγκόσμια πρωτοτυπία ο κόσμος να έχει έρθει από μόνος του στο σπίτι σου (εκλογές) κι εσύ να συζητάς αν θα τον δεχθείς ή όχι, αν πρέπει να βάλεις ιδεολογική πόρτα και μέχρι ποιας βαθμίδας στην πολιτική κλίμακα θα κάνεις τον πορτιέρη. Πιθανολογώ ότι η συζήτηση δεν γίνεται για τον κόσμο αλλά για το αν θα εκπροσωπηθεί αυτός ο κόσμος σε κομματικό επίπεδο στα κέντρο λήψεως των αποφάσεων και σε περίπτωση νίκης στις εκλογές σε κυβερνητικές θέσεις.
Προφανώς γι αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία για κάποιους αν μετά τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπει το Προοδευτική Συμμαχία, αν μεταξύ τους θα υπάρχει κόμμα ή παύλα ή ό,τι άλλο. Για να μην αδικήσω ορισμένους προφανώς και δεν είναι τα πάντα χρησιμοθηρία και υπάρχουν οι κήνσορες της ιδεολογικής καθαρότητας αλλά η όποια censoria potestas τους ουδόλως αφορά στην καθημερινότητα των πολιτών.
Στη συνεδρίαση της ΚΕΑ μίλησαν καμιά 40αρια μέλη μπορεί και παραπάνω. Η συντριπτική πλειοψηφία τους πρωτοκλασάτα στελέχη και βουλευτές που ήταν παρόντες. Όσοι δηλαδή έχουν καθημερινή πρόσβαση στα κομματικά Μέσα αλλά και στα λεγόμενα συστημικά. Καμία έκπληξη, τις ξέραμε τις απόψεις τους, γνωρίζαμε τις συμμαχίες τους, μας έχουν κάνει εδώ και καιρό γνωστούς τους εσωκομματικούς εχθρούς τους.
Για τον υπογράφοντα ριζοσπαστισμός σημαίνει αυτά τα στελέχη να καθίσουν στις καρέκλες τους και να δώσουν τον λόγο σε άγνωστα μέλη της ΚΕΑ από όλη τη χώρα με την εντολή να μιλήσουν για τα προβλήματα του απλού κόσμου. Να ακούσουν οι Τσίπρας, Τσακαλώτος, Βούτσης, Παππάς, Σκουρλέτης, Φίλλης κ.α., οι πρώην υπουργοί και υφυπουργοί τις αγωνίες της κοινωνίας. Να μπολιαστούν με αυτές, να γνωρίσουν, να συντάξουν ένα πολιτικό Συμβόλαιο με τον λαό (και όχι ένα ακόμη ανούσιο και γενικόλογο πολιτικό πρόγραμμα με 6, 7 ή 8 άξονες και λοιπά παρόμοια) και όταν με το καλό κυβερνήσουν να είναι το πρώτο κόμμα εν Ελλάδι που θα ασχοληθεί με την καθημερινότητα των πολιτών.
Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Όλοι χειροκρότησαν τον ΠαπαΓιάννη από το Ρέθυμνο γιατί αναρωτήθηκε αν «όσα συζητάμε εδώ μέσα έχουν κάποια σχέση με τα προβλήματα των πολιτών», αλλά με παλαμάκια δεν λύνονται τα προβλήματα.
Στο διά ταύτα το μήνυμα της συνεδρίασης ήταν σαφές απλά δεν το εξέπεμψαν οι σύνεδροι αλλά το ελλιπές των λόγων τους: Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει άμεσα να αλλάξει ρότα.