Η κίνηση Κοντονή να ανακοινώσει την παραίτησή του από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, μια ημέρα μετά την απόφαση του εφετείου για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, αλλά κυρίως να «πριονίσει» το κλαδί πάνω στον οποίο κάθεται το δικανικό σύστημα της χώρας τον νέο ποινικό κώδικα, ανάγκασε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να τον θέσει επί της ουσίας εκτός κόμματος. Το μήνυμα πού έστειλε ο Αλέξης Τσίπρας μέσω του Κοντονή.
Αντίθετα με όσα γράφονται για το περίφημο timing του κ. Κοντονή (προφανέστατα λανθασμένο αν όχι εσκεμμένο) στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου εξοργίστηκαν για το γεγονός ότι ένας πρώην υπουργός Δικαιοσύνης επί ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε την ατζέντα υιοθετώντας ένα από τα βασικά (μαζί με τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη Novartis) επιχειρήματα του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα. Προεκλογικά ήταν η «αμνήστευση στις βόμβες μολότοφ» και το γνωστό αφήγημα περί επιλεκτικών σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τους αντιεξουσιαστές τώρα είναι η μείωση της ποινής του Μιχαλολιάκου και οι επιλεκτικές σχέσεις με την ακροδεξιά, τους ΑΝΕΛ και τον Δημήτρη Καμένο.
Τα πρόθυμα ΜΜΕ το έκαναν σημαία και η ατζέντα για μια ακόμη φορά μετατοπίστηκε από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, τις επιλεκτικές σχέσεις της ΝΔ με τον ακραίο ένοικο της δεξιάς πολυκατοικίας και τη μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση στην Ευελπίδων, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον Ποινικό Κώδικα. Κι ας έχουν σπεύσει πολλάκις, για παράδειγμα ο πρόεδρος κι ο αντιπρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών Δημήτρης Βερβεσός και Θεμιστοκλής Σοφός (μόνο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους λες), να υπερασπιστούν το νομοθέτημα ως αναγκαιότητα που άργησε μάλιστα να έρθει.
Η κίνηση αυτή του κ. Κοντονή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το προεδρικό ποτήρι. Ένα ποτήρι που είχε γεμίσει προηγουμένως από τις δημόσιες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών που αμφισβητούσαν ευθέως κεντρικές αποφάσεις του κόμματος και φυσικά έσπευδαν να εκμεταλλευτούν τα ΜΜΕ για να αλλάξουν την ατζέντα. Τη μία ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με τη διαδικασία ανοίγματος του κόμματος προς το κέντρο και τον κόσμο του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και τους ακραίους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησε, την άλλη ήταν οι «53» που θεωρούσαν ορθή τη Συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ ακυρώνοντας επί της ουσίας την όποια κριτική είχε ασκηθεί προηγουμένως περά τα εθνικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έδωσε συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής» μιλώντας για «αρχηγοκεντρικό μοντέλο» στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Φίλης στο «iefimerida» όπου δήλωσε ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να επανασυστηθεί στην κοινωνία, αποφεύγοντας την εύκολη αντιπολίτευση του καταγγελτισμού» και ο Πάνος Σκουρλέτης αρθρογράφησε στα «ΝΕΑ» ζητώντας ο ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει «ένα διαφορετικό παράδειγμα πολιτικής δράσης σε σχέση με τα παραδοσιακά κόμματα, πιο συλλογικής και πιο δημοκρατικής λειτουργίας».
Με απλά Ελληνικά τα τρία πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας σε Μέσα και ομίλους ναυαρχίδες του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου αμφισβητούν ευθέως τη σημερινή λειτουργία του κόμματος (αυτό κάνεις όταν μιλάς για αρχηγοκεντρικό μοντέλο) και ζητούν πιο ήπια αντιπολίτευση (που αλήθεια στα εθνικά, στην υπόθεση Novartis, στον ποινικό κώδικα;).
Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι ότι τα στελέχη αυτά διαθέτουν τεράστια εμπειρία και γνωρίζουν άριστα τους συσχετισμούς στα ΜΜΕ αλλά και το γεγονός ότι θα σπεύσουν άμεσα να αλλάξουν την ατζέντα από τις όποιες κυβερνητικές ευθύνες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Και το κάνουν αυτό σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση δοκιμάζετε από την τριπλή κρίση.
Το πιο αξιοπερίεργο απ’ όλα είναι πως αν το κόμμα υιοθετήσει την κριτική τους ο ΣΥΡΙΖΑ θα απολέσει το μεγάλο του όπλο σε εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που δεν ανήκαν την Αριστερά αλλά είδαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον άνθρωπο που θα σπάσει το κατεστημένο δεκαετιών των πολιτικών τζακιών, της οικογενειοκρατίας, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Παράλληλα θα χαμηλώσει τους τόνους της αντιπολιτευτικής κριτικής του κι αυτό μόνο συνταγή νίκης δεν το λες. Κι όλο αυτό γίνεται την ώρα που το κόμμα βαδίζει προς ένα μεγάλο συνέδριο και μια μεγάλη προοδευτική, Δημοκρατική, αριστερή παράταξη.
Το «δεν είναι δυνατόν μετά από κάθε θετικό βήμα υπέρ μας να βγαίνει ένας από μας και να αλλάζει την ατζέντα» ακούγεται ακόμη στους διαδρόμους του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου την Πέμπτη που μας πέρασε.
Η επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα
Μια συνεδρίαση που έστειλε σαφές μήνυμα για τον τρόπο με τον οποίο επιθυμεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνονται οι κεντρικές αποφάσεις με τον ίδιο να δίνει το στίγμα προκειμένου η θέση του κόμματος να συνδιαμορφώνεται με ομοφωνία στα συλλογικά όργανα όχι στο πλαίσιο μιας λογικής εσωκομματικών ισορροπιών και χαμηλότερου δυνατού παρανομαστή, αλλά στο πλαίσιο μιας συνθετικής, συνεκτικής και ολοκληρωμένης τοποθέτησης για κάθε μία από τις σημαντικές πτυχές των επιμέρους θεμάτων.
Είναι ένα μοντέλο που ακολουθήθηκε στην απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας στης 4.3.2019 για τα γεγονότα του Έβρου όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις και δεν περιορίστηκε στην απλή καταγγελία προβάλλοντας ταυτόχρονα την αναγκαιότητα της ανθρωπιστικής διάστασης αλλά και στην απόφαση του διευρυμένου προεδρείου της Κ.Ο. στις 24.8.2019 για τις συμφωνίες ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία όπου υπήρχε εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση της στάσης που θα τηρούσε το κόμμα κατά την ψηφοφορία.
