Ενώπιον ενός πολύ σοβαρού διλήμματος βρίσκεται πλέον η ελληνική διπλωματία και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος συνηθίζει να ακολουθεί προσωπική ατζέντα και στα εθνικά θέματα.
Επί της ουσίας και παρά τα δημοσιεύματα στην ημεδαπή περί αποκλιμάκωσης της έντασης όλες οι πληροφορίες, χωρίς μάλιστα να διαψευστούν, επιμένουν ότι η πλευρά Ερντογάν, διαμήνυσε στην Άνγκελα Μέρκελ (με αυτήν συνομιλεί πλέον για μας χωρίς εμάς) ότι θα κρατήσει το Όρουτς Ρέις στο λιμάνι της Αττάλειας με αντάλλαγμα την έναρξη διαλόγου «χωρίς όρους και προϋποθέσεις».
Ο στόχος, τουλάχιστον έτσι τον αντιλαμβάνεται το Βερολίνο, θα είναι ένα προσωρινό μορατόριουμ, μεταξύ των δύο πλευρών έως ότου βρεθούν και επίσημα πλέον ενώπιον του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης.
Είναι προφανές ότι στο μέτρο που ισχύει το παραπάνω η καταληκτική ημερομηνία είναι η ερχόμενη Κυριακή, (2 Αυγούστου) όπου λήγει η τουρκική navtex νοτίως του Καστελόριζου. Μέχρι τότε η Άγκυρα θα περιμένει την ελληνική απάντηση μέσω Βερολίνου.
Η φιλοκυβερνητική «Σαμπάχ» επιβεβαιώνει, εμμέσως πλην σαφώς, την είδηση γράφοντας πως η αποκλιμάκωση στο Αιγαίο αποτελεί ένα «σύντομο διάλειμμα» και πως έγινε προκειμένου να δώσει χρόνο στην γερμανίδα καγκελάριο «για να αντιληφθεί πως έχουν τα πράγματα».
Στην ημεδαπή συνεχίζουμε να αγνοούμε την απάντηση της Αθήνας και αν για παράδειγμα ζήτησε της διαμόρφωση συγκεκριμένης ατζέντας προκειμένου να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει έναν ανηφορικό δρόμο μπροστά του:
Πρώτον, σε περίπτωση που δεχθεί τον εκβιασμό Ερντογάν, θα πρέπει να βρει πειστικές απαντήσεις, και σε επίπεδο κοινής γνώμης, γιατί η Αθήνα εγκαταλείπει τη θέση ότι έχουμε μια μόνο διαφορά με την Τουρκία (υφαλοκρηπίδα) και γιατί δεν λειτούργησε η γραμμή «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να μην κάνουμε ό,τι χρειαστεί» (εκτός αν στο ό,τι χρειαστεί ήταν και η αποδοχή της ατζέντας Ερντογάν).
Δεύτερον, αν επιλέγει να τοποθετηθεί τοποτηρητής στον ελληνοτουρκικό διάλογο η Γερμανία λόγω της πίεσης Ερντογάν ή συμφωνεί και ο ίδιος με αυτό.
Ως υστερόγραφο, προκαλεί εντύπωση το «weekend break» σε Αντίπαρο με Χανκς και Επίδαυρο με Αισχύλο, εν μέσω ίσως των πιο δύσκολων αποφάσεων περί τα εθνικά. Ίσως το χειρότερο απ’ όλα (για τους αλλεργικούς με τη μυστική διπλωματία) είναι ότι μπορεί να διανύουμε την πιο κρίσιμη εβδομάδα από τα Ίμια και εντεύθεν και να μην το γνωρίζουμε.