Η επόμενη μέρα, όπως και η προηγούμενη, θα βρει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα με άθικτους τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που όλα αυτά τα χρόνια τσάκισαν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, εκτόξευσαν τη φοροληστεία, έβαλαν στο στόχαστρο την πρώτη κατοικία κ.λπ.
Αυτό που θα χαρακτηρίζει τη «μεταμνημονιακή εποχή» θα είναι η συνέχιση της προσπάθειας να παραμεριστεί κάθε εμπόδιο και να παραμείνει καθαρός ο δρόμος προς την κερδοφορία του κεφαλαίου, παράλληλα με την προσπάθεια ενσωμάτωσης των λαϊκών στρωμάτων με τη γνωστή τακτική της παραπλάνησης και της καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων.
Παραφράζοντας τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, θα λέγαμε ότι σε μια περίοδο που οι εργάτες ζητούν δουλειά και ψωμί, που ζητούν να ζήσουν ανθρώπινα και να ικανοποιούν τις σημερινές τους ανάγκες, αυτοί μας μιλούν για τις αγορές και την «καθαρή έξοδο».
Συνεχίζουν να ζητούν θυσίες… για να μην ξαναπέσουμε στα ίδια.
Η ανάπτυξη έρχεται… αλλά αυτοί έχουν ψηφίσει μέτρα για το 2019 και το 2020, βάζοντας τσεκούρι στο αφορολόγητο και τις συντάξεις. Εχουν συμφωνήσει ο λαός να συνεχίσει να πληρώνει τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060.
Δεν νομίζω να έχει κάποιος αυταπάτες ότι θα πλήξουν τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες; Αυτούς όχι μόνο θα συνεχίσουν να τους ελαφρύνουν φορολογικά, αλλά θα τους μπουκώνουν ακόμη περισσότερο με επιδοτήσεις και τσάμπα χρήμα, για να κάνουν επενδύσεις, να φέρουν την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Η αντιλαϊκή κλιμάκωση δεν θα πάει διακοπές τον Αύγουστο.
Η λεγόμενη «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», ο στόχος για την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων, η διαμόρφωση του «κατάλληλου», «φιλικού» επενδυτικού περιβάλλοντος θα φέρει νέο μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό, ενίσχυση της φοροληστείας, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Και αυτό αποδεικνύεται συνέχεια από τις δηλώσεις διάφορων παραγόντων της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, που μαζί με τα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για την αποστολή που έφερε σε πέρας δηλώνουν ότι οι «μεταρρυθμίσεις» θα πρέπει να συνεχιστούν.
Το σχέδιό τους για προσέλκυση επενδύσεων θα έχει «κράχτη» αυτήν τη αντιλαϊκή πολιτική.
Απ’ αυτή την άποψη, για τα λαϊκά στρώματα η «επόμενη μέρα» είναι ήδη εδώ. Είναι αυτό που ζούμε όλοι μας.
Εγγύηση για όλα τα παραπάνω είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για να αναγνωριστεί ποιος είναι πιο ικανός να εγγυηθεί τις επενδύσεις και την «υγιή καπιταλιστική ανάπτυξη». Από κοντά και το Κίνημα Αλλαγής, το μεταμφιεσμένο ΠΑΣΟΚ, που διεκδικεί ρόλο δορυφόρου σε κυβέρνηση της μιας ή της άλλης απόχρωσης.
Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης, όπως η επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων, είναι ψεύτικες. Ακόμη κι αν γίνουν κάποιες αλλαγές θα είναι χωρίς αντίκρισμα, μόνο και μόνο για να παραπλανήσουν τους εργαζομένους, ενώ η αντεργατική πολιτική θα συνεχίζεται αμείωτη. Γι’ αυτό άλλωστε η κυβέρνηση έσπευσε να θωρακίσει την εργοδοτική αυθαιρεσία με το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία.
Ολα αυτά και πολλά άλλα δείχνουν ότι η φτώχεια και η μιζέρια θα είναι μόνιμο φαινόμενο για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Δείχνουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της ΕΕ δεν θα έχει τελειωμό εάν το εργατικό κίνημα δεν βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.
Και η επόμενη μέρα θα βρει τον ελληνικό λαό και τους λαούς της περιοχής μπλεγμένους ακόμη περισσότερο στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ποιος θα βάλει στο χέρι τον πλούτο της περιοχής, ποιος θα ελέγχει τους δρόμους περάσματος ενέργειας και εμπορευμάτων.
Σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς εμπλέκονται και οι αστικές τάξεις των χωρών της περιοχής. Θέλουν να επεκταθούν όπου μυρίζουν κέρδη. Και –σ’ αυτήν τη προσπάθεια– η καθεμία διαλέγει συμμάχους.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εξελίσσεται και η αντιπαράθεση με την άρχουσα τάξη της Τουρκίας. Κι όταν αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί δεν μπορούν να λυθούν με εύθραυστους συμβιβασμούς, τότε λύνονται με άλλα μέσα: με ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η κυβέρνηση φέρνει τεράστιες ευθύνες, γιατί καλλιεργεί τον εφησυχασμό, μετατρέπει την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, ξεπλένει την αμερικανική πολιτική διαφημίζοντάς την ως «εγγυητή» της ασφάλειας, συμμετέχει στη μοιρασιά των αγορών και στο πλιάτσικο στις πλάτες των λαών της περιοχής, συνεργάζεται με κράτη-δολοφόνους όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα δυτικά Βαλκάνια.
Καθαρή έξοδος για το λαό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι. Χωρίς να αναπληρωθούν οι οικονομικές απώλειες που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Χωρίς την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Τίποτε δεν πρόκειται να χαριστεί στον λαό, ακόμη και στις συνθήκες της επισφαλούς καπιταλιστικής ανάκαμψης που βρισκόμαστε. Γι’ αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη του εργατικού – λαϊκού κινήματος για αυξήσεις σε μισθούς, συλλογικές συμβάσεις, κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, των χαρατσιών, για δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, για να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις της λαϊκής περιουσίας.
Να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός – αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός του αγώνα. Μόνο έτσι μπορούν να µπουν εμπόδια, να υπάρχουν ακόμη και προσωρινές, επιμέρους νίκες και κατακτήσεις.
Ολα τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνουν χωρίς δυνατό εργατικό κίνημα, χωρίς κοινωνική συμμαχία, χωρίς ισχυρό ΚΚΕ, που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανάπτυξη του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Ενα ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να κάνει τη μεγάλη και σίγουρη διαφορά για τον λαό.
Σήμερα δεν υπάρχει πρόβλημα, μικρότερο ή μεγαλύτερο, που να μη συνδέεται με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που να μη συνδέεται με την επιδίωξη του κέρδους. Αυτή η δράση του κεφαλαίου με σκοπό το κέρδος είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Αυτήν πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο εργατική τάξη και λαϊκά στρώματα.
* Ο Σάκης Βαρδαλής είναι βουλευτής ΚΚΕ
