Οι Ελληνες ψηφοφόροι εντός και εκτός Ελλάδας στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν προκηρυχθούν) θα έχουν βασικά ένα καθήκον: να επιλέξουν τι είδους συγκυβέρνηση συνεργασίας επιθυμούν, καθώς το πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις τους μοιάζει απίθανο να αποκτήσει «αυτοδυναμία». Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής και επομένως η «αριθμητική των εδρών» (και των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή) θα επιτρέψει τα «κυβερνητικά σενάρια» (όσο κι αν σήμερα τα καλύπτουν και τα καμουφλάρουν οι «δημοσκόποι»). Με αυτή την έννοια το πραγματικό ερώτημα και το διακύβευμα των εκλογών δεν θα είναι (πλέον) το «πρόσωπο του πρωθυπουργού» αλλά ποιες πολιτικές δυνάμεις θα συνεργαστούν για να μας κυβερνήσουν και υπέρ τίνος.
Ισως και γι’ αυτό άλλωστε «από τώρα» υπάρχουν πολύ έντονες διεργασίες σε όλο το πολιτικό φάσμα για «προγραμματικές πολιτικές συγκλίσεις και συνεννοήσεις». Θα πρέπει λοιπόν να απαντηθεί πειστικά και καθαρά στους ψηφοφόρους ένα εξαιρετικά απλό ερώτημα: εάν το κόμμα σας είναι πρώτο, με ποιους ακριβώς θα συγκυβερνήσετε; Εάν είστε στη Βουλή, τι ακριβώς θα κάνετε και γιατί;
Εάν δεν υπάρχει σαφής απάντηση σε αυτό το απλό ερώτημα, αλλά (όπως μέχρι σήμερα) όλα είναι μια «θολούρα» του στιλ «θα σας πούμε την επομένη των εκλογών», είναι φανερό ότι οι ψηφοφόροι θα το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη και θα ενεργήσουν αντίστοιχα. Προς το παρόν μόνο η ΝΔ του Μητσοτάκη ψελλίζει κάτι περί «αυτοδυναμίας» – προφανώς για την τιμή των όπλων των επικοινωνιολόγων της, καθώς γνωρίζουν ότι πραγματικά δημοσκοπικά κινούνται «γύρω στο 25%», με τάσεις «προς τα κάτω»… Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψει (όπως το λέει) «για την πρώτη θέση» και ο Ανδρουλάκης, ως νέος αρχηγός, θα προσπαθήσει να έχει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ «κάτι πάνω από το 10%…».
Οποιος μελετήσει όμως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά όλων των δημοσκοπήσεων που έχουν δημοσιευτεί μες στο 2022 εύκολα θα διαπιστώσει ότι τουλάχιστον ένα 30% θέλει να επιλέξει «άλλο κόμμα» και ότι θα πάει στην κάλπη με αυτή την πρόθεση και απόφαση. Και φυσικά δεν συζητάμε για τους ψηφοφόρους ομογενείς μας, που δεν τους μετράει καμία δημοσκόπηση και θα είναι μεγάλη και σημαντική η συνεισφορά τους στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Η Ελλάδα την επόμενη τετραετία έχει μια σημαντική –μοναδική θα έλεγα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο– ευκαιρία «να γυρίσει σελίδα» προς την ευημερία των πολιτών της (και όχι απλώς προς την… ανάπτυξη των λογαριασμών στην Ελβετία λίγων ήδη πολύ πλούσιων οικογενειών και ορισμένων στελεχών της ΝΔ). Εχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε άρδην όλο το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, το οποίο όχι απλώς είναι αναχρονιστικό, είναι ολοσχερώς κατεστραμμένο.
Μπορούμε να αναδιατάξουμε όλες τις θεσμικές και πολιτειακές δομές της νέας Ελλάδας στην παγκόσμια πραγματικότητα κι αυτό να συμβεί μέσα από την ενεργοποίηση όλου του ελληνισμού με μια «συντακτική εθνοσυνέλευση», καθώς το υπάρχον σύνταγμα έχει ολοκληρώσει τον πολιτικό του κύκλο. Ολα αυτά –τα ενδεικτικά– για να συμβούν απαιτείται στην επόμενη Βουλή και κυβέρνηση να βρίσκονται εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που το έχουν επεξεργαστεί πολύ σοβαρά πολιτικά. Προς όφελος του συνόλου του λαού και του ελληνισμού και θα πρόσθετα της ανθρωπότητας, καθώς η Ελλάδα από την αρχαιότητα αποτελεί κι ένα φάρο ανθρωπισμού, πολιτισμού και παιδείας. Αυτό είναι το στοίχημα και το διακύβευμα των επόμενων εκλογών. Το παρόν και το μέλλον της χώρας μας.
Ο Νίκος Καραμπάσης είναι δημοσιογράφος, επικεφαλής Επικοινωνίας και εκπρόσωπος Τύπου του Πράσινου Κινήματος
