Προεκλογικό αγώνα βασισµένο στην ιδεολογική αντιπαράθεση των κοµµάτων ζήτησε ο υπουργός Ανάπτυξης από το βήµα της Βουλής, λες και ήταν πρωθυπουργός και αρχηγός κόµµατος. Πέρα από το αν νοµιµοποιείται να καθορίζει πολιτικές ατζέντες αυτός που ορίζει πολιτικές τοποθετήσεις µε φυσιογνωµικά ή προσωπικά χαρακτηριστικά, είναι θεµιτό να απαιτεί να θέτει τους όρους αυτός που βρίσκεται πιασµένος µε µια αίγα στην πλάτη; ∆ικαιούσαι να απαιτείς όταν η µία µετά την άλλη οι αποκαλύψεις του Documento επιβεβαιώνονται µε αδιάσειστα στοιχεία και η εγκαλούµενη για σκανδαλώδεις αναθέσεις Σοφία Νικολάου βρίσκεται εκτός ψηφοδελτίων ή όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά εξηγήσεις για κακόβουλα λογισµικά και υποκλοπές, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτµεντ κατατάσσει την Ελλάδα στον Τρίτο Κόσµο από άποψη κράτους δικαίου;
Με ποια ιδεολογικά όπλα θα αντιπαρατεθεί στον προεκλογικό αγώνα ο υπουργός Ανάπτυξης και οι συν αυτώ «άριστοι» όταν στα Τέµπη κατέρρευσαν το «επιτελικό» αφήγηµα και η «γαλάζια» αναξιοκρατία; Πώς θα πείσει για την πρακτική συγκάλυψης µέσω είτε απορρήτων είτε ακαταδίωκτων επιτροπών ή µέσω ασυλίας των τραπεζιτών; Θα βρεθούν στο απυρόβλητο οι πλειστηριασµοί κατοικιών ευάλωτων πολιτών όταν συνάδελφοι του υπουργού ή φίλοι της Ν∆ του Πάτση µε τεράστιες οφειλές όχι µόνο δεν ενοχλούνται από funds και servicers αλλά προκλητικά οι τράπεζες «κουρεύουν» ή εξαφανίζουν τα δάνειά τους; Στέκεται ως επιχείρηµα η «εισαγόµενη» ακρίβεια όταν καρτέλ έχουν τεράστιους τζίρους και ο πληθωρισµός οδηγείται στα ουράνια παρά τα κυβερνητικά «καλάθια» και τα pass για την τσέπη των πολλών άλλων; Μπορεί να δικαιολογήσει καλές πρακτικές στη διαχείριση της πανδηµίας έχοντας ένα από τα υψηλότερα ποσοστά θνησιµότητας στην Ευρώπη;
Ο υπουργός απαιτεί διάλογο ιδεών όταν σε κάθε του βήµα επικαλείται εµφυλιοπολεµικά ή µετεµφυλιακά τσιτάτα. Για να λογαριαστεί στην αρένα του Γράµµου, του Βιτσίου και του Μακρυγιάννη και όχι στην αρένα της παραπαίουσας οικονοµίας και της φυγής επενδυτών και τραπεζών από το περιλάλητο Ελληνικό· στην προνοµιακή αρένα των αφιονισµένων αστυνοµικών που η κυβέρνηση του υπουργού αφήνει απροκάλυπτα αχαλίνωτους στην άγρια καταστολή κάθε είδους διαµαρτυριών, από το έγκληµα στα Τέµπη µέχρι τα ξενυχτάδικα και τα σινεµά του «Τζόκερ». Εφορµούν δολοφονικά στο πλήθος, ωστόσο η κυβέρνηση έχει καταδικάσει µε διάγγελµα τη βία µόνο εναντίον ενός αστυνοµικού στην πολιορκηµένη Νέα Σµύρνη και έχει µπουζουριάσει τον «Ινδιάνο» χωρίς ίχνος στοιχείου.
Οι «άριστοι» παίζουν το στηµένο παιχνίδι «µονά ζυγά, δικά µας». Κρατούν και το µαχαίρι και το πεπόνι. Να αλληλοχρίζονται «άριστοι», να κυβερνούν «άριστα», αρκεί να µη µιλά κανείς για την «αριστεία» τους που είναι η αίγα στην καµπούρα τους.