«Μάχη χαρακωμάτων» τους τελευταίους μήνες στο πολύπαθο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Νοσοκομείο, κληροδότημα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ) στο ελληνικό δημόσιο.
Αφορμή στάθηκε η απόφαση του υπουργείου Υγείας να αξιοποιήσει ένα κενό κτίριο για τη δημιουργία ψυχιατρικής κλινικής. Βαριές καταγγελίες στο Documento από τον νέο διοικητή του νοσοκομείου Ευθύμιο Γεωργόπουλο κατά του «παλιού συστήματος», όπως το αποκαλεί, που αντέδρασε καλώντας την… αστυνομία και προσφεύγοντας στα δικαστήρια.
Σύμφωνα με τον κ. Γεωργόπουλο, «την ώρα που τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην υγεία (ΚΕΕΛΠΝΟ, «Ερρίκος Ντυνάν», ΕΕΣ, Novartis) βρίσκονται σε πλήρη διερεύνηση με συγκλονιστικές αποκαλύψεις, οι νοοτροπίες και οι πρακτικές που οδήγησαν στην κατασπατάληση και την υφαρπαγή δημόσιου χρήματος με ταυτόχρονη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου της υγείας συνεχίζουν και επιμένουν να αναπαράγονται».
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει και την πρόσφατη προσφυγή του Σωματείου Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στη Δικαιοσύνη, το οποίο τον κατηγορεί ότι «παράνομα και αυθαίρετα παραβίασε, καταλαμβάνοντας το ιστορικό κτίριο της Νοσηλευτικής Σχολής (Δρακοπούλειο Κτίριο), το οποίο βρίσκεται εντός του Κοργιαλένειου-Μπενάκειου Νοσοκομείου και αποτελεί ιδιοκτησία μας».
«Καμία καταπάτηση»
«Το “Μαρτινιστάν” ανθίσταται μέχρις εσχάτων» είναι η απάντηση του νέου διοικητή στις κατηγορίες του Σωματείου ΕΕΣ, καθώς, όπως επισημαίνει, «ενώ το δημόσιο εξακολουθεί να πληρώνει περισσότερα από 12 εκατ. ευρώ τον χρόνο για το Κοργιαλένειο και το Ασκληπιείο Βούλας, αυτοί σέρνουν στα δικαστήρια τον διοικητή για να μη γίνει καμία ανάπτυξη στη δημόσια υγεία, επιχειρώντας να αποτρέψουν τη χρήση κενών κτιρίων που πληρώνει ο ελληνικός λαός από το 2007 μέχρι σήμερα και τα οποία οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε υπέρ της δημόσιας υγείας».
«Δεν υπάρχει καμία καταπάτηση» επισημαίνει ο κ. Γεωργόπουλος, «καθώς το επίμαχο κτίριο, το Δρακοπούλειο, η κυριότητα του οποίου μόνο ανήκει στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ήταν ένα κενό κτίριο στο οποίο με απόφαση της σημερινής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας θα δημιουργηθεί ψυχιατρική κλινική». Σε αυτό αντιμάχονται, υποστηρίζει, «στημένες πλειοψηφίες στο ΔΣ του νοσοκομείου που ακυρώνουν νόμιμες διοικητικές αποφάσεις».
Η υπόθεση όχι απλώς έφτασε στα δικαστήρια, όπου τελικά το αίτημα του Σωματείου Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός για έκδοση προσωρινής διαταγής δεν έγινε δεκτό, αλλά έγινε και θέμα σε ΜΜΕ, από τα οποία η δημιουργία ψυχιατρικής κλινικής παρουσιάστηκε ως «σπουδή των κυβερνώντων να αποσπάσουν αδιάθετα κοινοτικά κονδύλια που προορίζονται για την ψυχική υγεία». Ο δε διοικητής, ο οποίος μεριμνά για τη δημιουργία της ψυχιατρικής κλινικής, εμφανίστηκε ως ο «τραμπούκος που έσπασε τις κλειδαριές του Δρακοπούλειου Κτιρίου».
Τα παράκεντρα εξουσίας
Ας δούμε τι λέει, επιδεικνύοντάς μας παράλληλα και ένα προς ένα τα σχετικά έγγραφα, γι’ αυτή την ιστορία ο κ. Γεωργόπουλος.
Σας κατηγορούν ότι πετάξατε τις νοσοκόμες στον δρόμο καταλαμβάνοντας ένα κτίριο που δεν είναι δικό σας. Θα πληρώσει ο ΕΕΣ και οι εργαζόμενοί του αυταρχικές συμπεριφορές, που κάποιοι μάλιστα καταγγέλλουν ότι υποκρύπτουν τη δρομολόγηση ενός νέου, «αριστερού» αυτήν τη φορά, πάρτι στον χώρο της υγείας;
Οι άνθρωποι οι οποίοι μεταξύ των άλλων κατηγορούνται ότι διασπάθισαν χρήματα που προορίζονταν για τους πυροπαθείς της Ηλείας το 2007 είναι αυτοί που εμφανίζουν ως οικονομικό πάρτι την προσπάθεια του υπουργείου Υγείας και του διοικητή να διευρύνουν την παροχή δημόσιων υπηρεσιών υγείας με τη δημιουργία ψυχιατρικής κλινικής, η οποία προβλέπεται και από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης των μεγάλων μονάδων οι οποίες για χρόνια λειτουργούσαν ως Γκουαντάναμο των ψυχικά πασχόντων.
Ποιο είναι το «Μαρτινιστάν» που λέτε ότι επιχειρεί να σας βάλει τροχοπέδη;
Τα παράκεντρα εξουσίας που διόριζαν και διαπλεκόμενα μοίραζαν την πίτα στο νοσοκομείο. Αυτό που αποκαλώ «Μαρτινιστάν» και που δίνει την τελευταία του μάχη πατάει σε δύο πυλώνες: στο Σωματείο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός και το Σωματείο Εργαζομένων του Νοσοκομείου. Το Κοργιαλένειο-Μπενάκειο ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Τα κτίρια όλα μόνο κατά κυριότητα ανήκουν στον Ερυθρό Σταυρό και κατά χρήση στο ελληνικό δημόσιο.
Μα πώς γίνεται να εμφανίζετε ως έναν από τους πυλώνες του «Μαρτινιστάν» το σωματείο των εργαζομένων;
Είναι με το παλιό καθεστώς. Θέλουν έναν διοικητή όμηρο, μόνο ως εισηγητή προς το διοικητικό συμβούλιο για να αποφασίζει αυτό, καθώς διαθέτει την πλειοψηφία. Πρόσφατα όμως το υπουργείο Υγείας εξομοίωσε τις αρμοδιότητες του διοικητή του Κοργιαλένειου, που ανήκει στα ειδικού καθεστώτος νοσοκομεία, με αυτές των διοικητών όλων των άλλων δημόσιων νοσοκομείων για να μπορεί να διοικεί και να μην παίρνει τις αποφάσεις η πρόεδρός του που δεν τον αφήνει να δουλέψει. Μίλησε και ο υπουργός κ. Πολάκης από το βήμα της Βουλής για τον διοικητή που «τρώει» ασφαλιστικά μέτρα επειδή με βάση ευρωπαϊκή οδηγία στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης των μεγάλων ψυχιατρικών μονάδων (π.χ. Δαφνί, Δρομοκαΐτειο) θα πρέπει να δημιουργηθούν μικρότερες ψυχιατρικές μονάδες στα γενικά νοσοκομεία, με όχι περισσότερες από 25 κλίνες.
Στο αστυνομικό τμήμα ο διοικητής
«Αυτές οι μονάδες» εξηγεί ο κ. Γεωργόπουλος «θα πρέπει να έχουν ιδία δομή, ει δυνατόν ξεχωριστό κτίριο από το υπόλοιπο νοσοκομείο και με χώρο προαυλισμού των ασθενών. Το Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Νοσοκομείο λοιπόν έχει ακριβώς αυτήν τη δυνατότητα και με εντολή του υπουργείου Υγείας, το οποίο επέλεξε να αναπτύξει ψυχιατρική κλινική με βάση τον νόμο περί ψυχικής υγείας, μου έδωσε εντολή για την ανάπτυξη μελέτης προκειμένου να εγκατασταθεί στο Δρακοπούλειο Κτίριο. Αυτό είναι εντός του νοσοκομείου και στο παρελθόν λειτουργούσε ως Ανωτέρα Σχολή Νοσηλευτικής. Λόγω όμως της εισαγωγής πλέον σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με τις πανελλαδικές εξετάσεις η λειτουργία της έπαυσε και επαναλειτούργησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, με οριστική παύση της λειτουργίας της το 2013. Εκτοτε και μέχρι σήμερα το κτίριο αυτό παρέμενε κλειστό και αναξιοποίητο από το ελληνικό δημόσιο. Οταν λοιπόν ζήτησα τα κλειδιά έλαβα την απάντηση ότι δεν δικαιούμαι, γιατί το κτίριο ανήκει στο Σωματείο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Εξαναγκάστηκα να συγκροτήσω επιτροπή για να αποκτήσω πρόσβαση στο κτίριο, όπως και έγινε, αλλάζοντας τους ομφαλούς».
Δεν δούλευαν εκεί εργαζόμενοι;
Το κτίριο ήταν κενό, δεν είχε νοσοκόμες αλλά την ίδια ημέρα με έσυραν στο αστυνομικό τμήμα γιατί… παραβίασα ξένη περιουσία. Βέβαια δεν έγινε καμία μήνυση, αλλά απλή καταγραφή του συμβάντος από τη μεριά του Σωματείου ΕΕΣ, δεδομένου ότι είναι ξεκάθαρο με τον νόμο 3627/2007, άρθρο 4 ότι η χρήση των οικοπεδικών και κτιριακών εγκαταστάσεων, συστατικών και παρακολουθημάτων ανήκουν κατά χρήση στο νοσοκομείο, οι διοικήσεις του οποίου δικαιούνται να προβαίνουν σε κάθε μετατροπή, βελτίωση, επέκταση, διαρρύθμιση κ.λπ. Μάλιστα δε το ελληνικό δημόσιο από το 2007 και μέχρι σήμερα με τον ως άνω νόμο πληρώνει ετησίως 12 εκατ. ευρώ, πλέον τρέχοντος πληθωρισμού, για τη χρήση των κτιριακών εγκαταστάσεων του Κοργιαλένειου-Μπενάκειου και του Ασκληπιείου Βούλας.
Και γιατί τόση φασαρία για ένα κενό, αναξιοποίητο κτίριο;
Αυτό που μου ειπώθηκε off the record ήταν ότι ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε ήταν για να διεκδικηθούν και άλλα χρήματα πέραν των 12 εκατομμυρίων. Το σωματείο των εργαζομένων, διά του αντιπροέδρου του, γιατρού Νίκου Μπέσια, καθύβριζε δημόσια τον διευθυντή Ψυχιατρικής κ. Χαριτάκη γιατί εισέβαλε στο κτίριο, το οποίο ο ίδιος ήθελε κλειστό, και στη διαχείριση του Σωματείου Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Ο ίδιος γιατρός πριν ακόμη από την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων σε συνέλευση των εργαζομένων στο αμφιθέατρο έλεγε: «Σας δίνω τον λόγο μου ότι το κτίριο ανήκει στο σωματείο και όχι στο υπουργείο»… Αφού μπήκαμε στο κτίριο, η επόμενη κίνηση ήταν να παραδώσω με πρωτόκολλο τα κλειδιά στους εργαζόμενους του σωματείου, οι οποίοι στα υπόγεια του κτιρίου έχουν εγκαταστήσει πλυντήρια. Ακολούθησε τον περασμένο Ιούνιο συνάντηση του προέδρου του ΔΣ του Ερυθρού Σταυρού Αντώνη Αυγερινού με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Υγείας Γεώργιο Γιαννόπουλο. Μάλιστα βγήκε και σχετική ανακοίνωση, από την οποία προκύπτει ότι ο πρόεδρος δέχεται ότι το κτίριο κατά χρήση ανήκε στο ελληνικό δημόσιο, ενώ στη συνέχεια έγινε και δική μου συνάντηση με τον κ. Αυγερινό στην οποία εκδηλώθηκε η αμέριστη συμπαράστασή του, εγγράφως, και ότι συνηγορεί υπέρ της ανάπτυξης του νοσοκομείου, που όλα αυτά τα χρόνια εσκεμμένα το υποβάθμιζαν. Και τον Σεπτέμβριο το σωματείο στέλνει εξώδικο στο οποίο με φωτογραφίζει σχεδόν ως καταληψία και η πρόεδρος του Κοργιαλένειου κ. Βελέντζα απαντά για λογαριασμό του νοσοκομείου στον… εαυτό της, δεδομένου ότι είναι μέλος της διοίκησης του Σωματείου ΕΕΣ… Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει δηλαδή. Εστειλε εξώδικο και μετά απάντησε στον εαυτό της, αγνοώντας τη δημόσια αποδοχή του κ. Αυγερινού τόσο στο υπουργείο όσο και στη συνάντηση μαζί μου.
Αλλος πρόεδρος εδώ, άλλος εκεί, το σωματείο εργαζομένων και ένας διοικητής στη μέση… Και ο κόσμος περιμένει να λειτουργήσουν οι μονάδες. Τώρα πού βρισκόμαστε;
Καταρχάς όλα αυτά καταδεικνύουν ότι το παλαιό καθεστώς δίνει τη μάχη του με τη συνδρομή και του προεδρείου του σωματείου εργαζομένων εναντίον κάθε έννοιας δημόσιου συμφέροντος που εκφράζει το υπουργείο Υγείας διά του διοικητή… Είναι γνωστό ότι το σωματείο έχει πάνω από 50 εκατομμύρια συσσωρευμένες ζημίες, οι δε εργαζόμενοί του παραμένουν απλήρωτοι για περίπου τέσσερις μήνες. Αυτό εξηγεί και τη σπουδή κάποιων να αρμέξουν από την ιερή αγελάδα πρόσθετους πόρους που πληρώνει ο ελληνικός λαός για να μπορεί να χρησιμοποιεί τα κτίρια που παρέμεναν ανεκμετάλλευτα και τα πληρώνει από το 2007 μέχρι και σήμερα. Εγώ προφανώς στάθηκα εμπόδιο σε διαχρονικά σχέδια και γι’ αυτό φροντίζουν με κάθε τρόπο και από φιλικά τους Μέσα να με ξεφωνίζουν διά της ολοσχερούς διαστρεβλώσεως της αλήθειας. Η απάντηση σε όλους αυτούς είναι η εξέλιξη με τα ασφαλιστικά μέτρα που κατατέθηκαν, τα οποία εκδικάστηκαν ερήμην του Σωματείου ΕΕΣ στο Ειρηνοδικείο Αθήνας, καθώς οι συνήγοροί του, που είχαν ζητήσει και λάβει αναβολή, δεν παρευρέθηκαν… Στις 27 Νοεμβρίου μάλιστα συζητήθηκε και το αίτημά τους για έκδοση προσωρινής διαταγής που να μας απαγορεύει οποιαδήποτε πράξη μέσα στο κτίριο μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης, το οποίο απορρίφθηκε. Οπότε εμείς είμαστε πλέον μέσα στο κτίριο και ιδού το τελευταίο έγγραφο (με ημερομηνία 6.10.2017) του υπουργείου Υγείας, με το οποίο μου ζητήθηκε να ξεκινήσω τη λειτουργία των εξωτερικών ιατρείων της ψυχιατρικής κλινικής απελευθερώνοντας τους αντίστοιχους χώρους από το κεντρικό κτίριο – κάτι το οποίο έχει ήδη γίνει.