Στόχος του ισχυρού άντρα της διοργάνωσης εδώ και χρόνια είναι η άλωση της αγοράς του Σαββατοκύριακου.
Tην ίδια εποχή που το θνησιγενές εγχείρημα της ποδοσφαιρικής Σούπερ Λίγκας μονοπωλούσε την –αθλητική και μη– επικαιρότητα σε όλη την Ευρώπη το κονκλάβιο της Bαρκελώνης απεργαζόταν σχέδιο για τη δημιουργία κλειστής Ευρωλίγκας 20 ή και 24 ομάδων, οι οποίες –ιδανικά– θα αποσχιστούν από τα εθνικά τους πρωταθλήματα.
Χωρίς προβιβασμούς, υποβιβασμούς και άλλες ανακατατάξεις. Με εγγυημένα πολυετή συμβόλαια για όλους όσοι συμμετέχουν. Και με ένα ανανεωμένο EuroCup σε δεύτερο πλάνο να απορροφά κραδασμούς και να αγκαλιάζει λανθάνουσες φιλοδοξίες.
Το πλάνο, που δεν είναι καινούργιο αλλά επανήλθε στο προσκήνιο μετά τις πρόσφατες ζυμώσεις, δόθηκε στη δημοσιότητα από την ισπανική εφημερίδα «El Mundo Deportivo», τα γραφεία της οποίας απέχουν δέκα δρασκελιές από το αρχηγείο του Τζόρντι Μπερτομέου στη Βαρκελώνη. Και αφέθηκε να αιωρείται, ώστε να γίνει αντικείμενο σφυγμομέτρησης της κοινής γνώμης και (ιδίως) του μπασκετικού στερεώματος, όπως συνέβη κάμποσες φορές στο παρελθόν.
Είκοσι ομάδες σημαίνει 38 αγωνιστικές, χώρια τα πλέι οφ: γιγαντισμός χωρίς προηγούμενο. Υποτίθεται ότι το σχέδιο αφορά το καλοκαίρι του 2023, αλλά το 2024 μοιάζει πιο ρεαλιστικό σημείο εκκίνησης. Οσο δεν υπάρχουν ανακοινώσεις οι αντιδράσεις θα παραμένουν χλιαρές. Ωστόσο:
Οι εθνικές λίγκες δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για κλειστό διεθνές πρωτάθλημα διότι φοβούνται την απόσχιση των ομάδων. Το κρυφό όνειρο της Ευρωλίγκας, εδώ και χρόνια, είναι η άλωση της αγοράς του Σαββατοκύριακου. Εάν αυτή επιτευχθεί θα αλλάξει εντελώς το τοπίο αγωνιστικά και οικονομικά. Ο σημερινός κορβανάς που μοιράζεται στις ομάδες είναι 36 εκατομμύρια ευρώ.
Οι ομάδες που θα μετάσχουν στο σχέδιο ζητούν αναβαθμισμένο ρόλο στη λήψη αποφάσεων και μεγαλύτερο μερίδιο στη μοιρασιά των λαφύρων. Ειδάλλως δεν πρόκειται να συναινέσουν σε ανεξαρτητοποίηση από τα εθνικά πρωταθλήματα, αφού αυτά αποτελούν βασικές πηγές εσόδων. Ούτε συζητούν να δημιουργήσουν Ομάδα Β΄ εσωτερικής κατανάλωσης, όπως έκανε –για τους δικούς του λόγους– ο Ολυμπιακός.
Η FIBA επικαλείται τη θεσμική νομιμότητα, αλλά τέτοιου είδους επιχειρήματα πέφτουν εδώ και χρόνια στο κενό, όπως και οι προσφυγές σε ανεξάρτητες –μη αθλητικές– αρχές. Απειλές, όπως ο αποκλεισμός των αθλητών από τις εθνικές ομάδες, αντιμετωπίζονται παραδοσιακά με καγχασμούς.
Αύξηση συμβολαίων
«Ήρθε η ώρα να δούμε τα πάντα από άλλη άποψη» δήλωσε πρόσφατα ο Τζόρντι Μπερτομέου. «Δεν μπορούμε να κάνουμε επαγγελματικό πρωτάθλημα βασισμένο στην ιδέα της νίκης με κάθε κόστος. Υπάρχει ανάγκη για δομή, εγγυήσεις για το μέλλον που θα σας επιτρέπουν να επενδύσετε σε ένα έργο». Μετάφραση: κριτήριο συμμετοχής στη μελλοντική Ευρωλίγκα θα είναι όχι τα τρίποντα και τα ριμπάουντ αλλά η οικονομική ευρωστία.
Ο ισχυρός ανήρ της διοργάνωσης τονίζει ότι τα εγγυημένα πολυετή συμβόλαια (που σήμερα είναι έντεκα και εκπνέουν το 2025) θα αυξηθούν σε 16-18 μέσα στην επόμενη τριετία. Στους υποψήφιους συνδαιτυμόνες δεν περιλαμβάνονται «ατυχήματα», όπως ο ίδιος ο Μπερτομέου χαρακτήρισε τη μικρή Μανρέσα, όταν αυτή κατόρθωσε να κατακτήσει το πρωτάθλημα Ισπανίας.
Ακόμη και αν το Λαύριο σηκώσει την κούπα στην Ελλάδα, δεν τρέφει την παραμικρή ελπίδα να συμμετάσχει στην Ευρωλίγκα. Το ίδιο ισχύει για τον Προμηθέα, μόνο που αυτός έχει πιάσει προνομιακό στασίδι στο EuroCup. Θα έχει ενδιαφέρον η μελλοντική στάση του Βαγγέλη Λιόλιου, εάν αυτός αναδειχθεί πρόεδρος της ομοσπονδίας μπάσκετ στις αρχαιρεσίες της επόμενης Κυριακής. Εδώ και δύο συναπτές δεκαετίες η ΕΟΚ του Γιώργου Βασιλακόπουλου ακούει «Μπερτομέου» και βγάζει σπυριά.
Στην Ευρωλίγκα του 2021-22 οι «εγγυημένοι» θα είναι 14, αφού δέθηκαν με ισχυρά (αλλά βραχυπρόθεσμα συμβόλαια άλλες τρεις ομάδες: η Μπάγερν και η Βιλερμπάν μέχρι το 2023, η Αλμπα μέχρι το 2022. Δύο θέσεις δόθηκαν βάσει κανονισμού στις φιναλίστ του EuroCup: για την Ούνιξ Καζάν και την πρωταθλήτρια Μονακό.
Η 17η ομάδα θα βγει από την Αδριατική Λίγκα και είναι μάλλον ο Ερυθρός Αστέρας (που παρασκηνιακά πιέζει για να γίνει… μονιμάς), ενώ η 18η θέση προορίζεται εκτός απροόπτου για τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Η Βίρτους Μπολόνια νόμιζε ότι είχε πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, αλλά ο αποκλεισμός της από την Ούνιξ του Γιώργου Πρίφτη στα ημιτελικά του EuroCup κατέστρεψε το πάρτι.
Η πολύκροτη κίνηση των 7 (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι, Εφές, Ζαλγκίρις, Αρμάνι, δηλαδή όλοι πλην Ισπανών και Φενέρ) δεν ήταν ακριβώς αντάρτικο, αλλά πέτυχε τον σκοπό της. «Στο εξής οι ομάδες θα μετέχουν πιο ενεργά στα κέντρα αποφάσεων» ανακοίνωσε ο Μπερτομέου μόλις έσβησε την όποια φωτιά. «Και θα παίρνουν περισσότερα λεφτά» ήταν το κρυμμένο ανάμεσα στις λέξεις νόημα.
Ένα μουντό φάιναλ φορ
Η διακοπή της περυσινής σεζόν άφησε τρύπα στον κουμπαρά (αφού το 70% του τζίρου διακινείται στα πλέι οφ και στο φάιναλ φορ), όπως και το «κεκλεισμένων των θυρών» της περιόδου 2020-21.
Η μουντάδα της γιορτής που έρχεται το επόμενο γουίκεντ στην Κολωνία απαγορεύει τις μεγαλοστομίες. Στην Ελλάδα, στο μεταξύ, όλοι οι κρίσιμοι δείκτες είναι πεσμένοι ένεκα της αγωνιστικής μετριότητας των ομάδων μας. Ποιος θα κρατήσει το φιτίλι αναμμένο, εάν εξελιχθούν σε κομπάρσους ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός;
