Το κορίτσι που έσωσε το γατάκι στις Σπέτσες και έγινε viral, μιλάει αποκλειστικά στο documentonews.gr

Το κορίτσι που έσωσε το γατάκι στις Σπέτσες και έγινε viral, μιλάει αποκλειστικά στο documentonews.gr
Η Γαλλίδα Κοκό Γκοζλάν είναι το κορίτσι που βρέθηκε για τουρισμό στη χώρα μας, στις Σπέτσες, και έπεσε με θάρρος στα νερά του λιμανιού για να σώσει ένα γατάκι που ενδεχομένως κάποιοι κάφροι πέταξαν για πλάκα. Το βίντεο που διέρρευσε έκανε viral την ίδια με την πράξη της. Όπως και τον λιμενικό που δεν του πέρασε καν απ’ το μυαλό να μην άφηνε την κοπέλα να πέσει στη θάλασσα, αλλά να το έκανε ο ίδιος. Η Κοκό δεν κρατάει καμία κακία, αντλεί δύναμη και ελπίδα απ’ το γεγονός πως τόσοι πολλοί άνθρωποι εξέφρασαν τα φιλοζωικά τους αισθήματα μαζί με την αγάπη τους για τη μικρή Σπέτζυ. Με την Κοκό είχαμε μια πολύ ωραία και αμεσότατη επικοινωνία, αφού στο instagram έφτιαξε λογαριασμό για να μαθαίνουν όλοι – και κυρίως οι Έλληνες – πώς τα περνάει πλέον το πανέμορφο τυχερό γατάκι.
 
Είστε Γαλλίδα, σωστά;
Σωστά, είμαι Γαλλίδα.
Και μουσικός μάλιστα, σπουδαγμένη στο Μπέρκλι. Να υποθέσω ότι γι’ αυτό γίνατε μόνιμη κάτοικος Αμερικής;
Πήγα στο Μπέρκλι για να σπουδάσω πιάνο. Επειδή όμως πιάνο έπαιζα σ’ όλη μου τη ζωή, τελικά στο Μπέρκλι άρχισα να τραγουδώ. Πάντως δεν είμαι μόνιμη κάτοικος Αμερικής, είμαι εδώ για σπουδές. Το αγόρι μου είναι Αμερικανός.
Στην Ελλάδα λέμε πως για κάθε μία καλλιτεχνική ψυχή αντιστοιχεί και μία γάτα. Η φιλοζωΐα είναι πιο έντονη στους καλλιτέχνες;
Πολύ καλό, θα το λέω κι εγώ (γέλια). Δεν είχα ποτέ γάτα στη ζωή μου, μόνο σκυλιά, και νιώθω πολύ ευγνώμων που μπήκα σ’ αυτή τη νέα περιπέτεια. Για μένα τέχνη και φιλοζωΐα είναι αλληλένδετα, αν κρίνω απ’ τον εαυτό μου. Ανέκαθεν αγαπούσα τη μουσική, ανέκαθεν αγαπούσα και τα ζώα, ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.
Πότε ακριβώς ανακαλύψατε την έφεση στη μουσική και πότε τα φιλοζωικά σας ένστικτα;
Τη μουσική την ανακάλυψα πολύ μικρή όταν ήμουν καλή στο πιάνο και έκτοτε δεν έχω σταματήσει να παίζω. Τα ζώα πάλι είναι σαν να λέμε ότι τα ανακάλυψα με το που γεννήθηκα ή μάλλον τα γνώριζα από πάντα. Περισσότερο όμως το φιλοζωικό μου ένστικτο εντάθηκε την περίοδο που ζούσα στο Μεξικό και διέσωζα αδέσποτα σκυλιά. Ήταν φρικτή η σκέψη να μένουν παρατημένα στο δρόμο. Το ένα σκυλί μου, τη Λίλυ μου, την πέταξαν έξω απ’ το αυτοκίνητο μέσα στη λεωφόρο. Όταν τη βρήκα, της υποσχέθηκα ότι θα τη φροντίζω μια ζωή. Δεν ξανακοίταξα πίσω μου. Από εκείνη τη μέρα φροντίζω τη Λίλυ, αλλά και όσα άλλα σκυλιά βρίσκονται στο δρόμο μου.
Να υποθέσω πως όταν ήσασταν στην Ελλάδα θα είδατε πολλά αδέσποτα. Πως νιώσατε μ’ αυτές τις εικόνες;
Είδα ειδικά πολλές αδέσποτες γάτες. Είναι ένα λυπηρό αποκαρδιωτικό θέαμα, αλλά νομίζω πως συμβαίνει σε κάθε χώρα. Στο Μεξικό, ας πούμε, έβλεπες το ίδιο με σκυλιά. Να πω, πάντως, πως με εντυπωσίασε πόσο οι Έλληνες αγαπούν τις δικές τους γάτες.
Η κίνηση σας, ξέρετε, είχε έναν συμβολισμό. Το Αιγαίο δυστυχώς έβριθε μέχρι πρότινος από πτώματα πνιγμένων μεταναστών. Εσείς πάλι βουτήξατε στα νερά και σώσατε ένα γατάκι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.
Νομίζω πως δεν θα πάρω θέση σ’ αυτή την παρατήρηση σας. Εγώ είδα ένα γατάκι να πνίγεται και θεώρησα πως έπρεπε να πέσω και να το πιάσω. Είναι το μόνο που μπορώ να πω.
Θεωρήσατε για μια στιγμή πως ήταν δουλειά του λιμενικού να πέσει στη θάλασσα και όχι δική σας;
Το «ήταν δουλειά του» είναι μια πονηρή έκφραση. Κανένας δεν έχει τα ίδια ένστικτα, τις ίδιες αντιδράσεις κι εκείνου το ένστικτο έλεγε να προστατεύσει εμένα και όχι το γατί. Εμένα το δικό μου ένστικτο έλεγε να σώσω το γατί. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν τον κατηγορώ. Με βοήθησε, ήταν γλυκός. Δεν του αξίζει το μίσος.
Είναι αλήθεια πως στο Μεξικό είχατε φτιάξει καταφύγιο για ζώα; Από μόνη σας, βρήκατε χορηγούς;
Ισχύει, στο Μεξικό είχα για δύο χρόνια ένα καταφύγιο αδέσποτων σκύλων, το οποίο έστησα μόνη μου χωρίς βοήθεια από πουθενά. Η οικογένεια μου ήταν πολύ υποστηρικτική. Στο Μεξικό δεν δίνουν δεκάρα για τα αδέσποτα και ήταν τρομερά δύσκολο να πείσω οποιαδήποτε αρχή για βοήθεια οικονομική. Φυσικά, όμως, γνώρισα και μερικούς ανθρώπους που μου στάθηκαν, όπως και στην Ελλάδα. Πάντα υπάρχουν καλοί άνθρωποι.
Το να σκέφτεστε πως σώσατε ένα ζώο, που κάποιοι άνθρωποι, εν προκειμένω Έλληνες, το πέταξαν στη θάλασσα για πλάκα, τι σας κάνει να πιστεύετε για την Ελλάδα;
Αγαπώ την Ελλάδα κι αυτό δεν είναι ίδιον των Ελλήνων, αλλά του κόσμου όλου. Παντού βλέπεις τα ίδια, ακόμη και στη Γαλλία. Δεν έχει να κάνει με εθνικότητες. Στην Ελλάδα γνώρισα πολλούς διασώστες ζώων. Το κέντρο «The Spetses Care for Animals» αποτελείται από εξαιρετικούς ανθρώπους που αφιερώνουν το χρόνο και τη ζωή τους σ’ αυτό.
Άρα τώρα η Σπέτζυ θα έχει παρέα και άλλα ζωάκια;
Έχω δύο σκυλιά που ακόμη δεν έχουν συναντηθεί με τη Σπέτζυ. Θα πρέπει να το κάνω πολύ αργά, αν και αυτά είναι ζώα και καταλαβαίνονται καλύτερα μεταξύ τους. Ειδικά άμα καταλάβουν πόσο την αγαπώ και πόσο μωράκι είναι.
Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συνομιλία. Ζούμε σε άγριους καιρούς κι εσείς με μια κίνηση προκαλέσατε τα πιο φιλοζωικά ευγενικά αντανακλαστικά ενός ολόκληρου λαού. 
Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας. Θέλω να κλάψω. Με συγκινεί που οι άνθρωποι αντιδρούν έτσι, που τόσοι πολλοί άνθρωποι αγαπούν τα ζώα. Μου δίνει ελπίδα.

Ετικέτες

Documento Newsletter