Αν είμασταν σε άλλη εποχή, για παράδειγμα στον Μεσαίωνα, αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν άλλα ονόματα: Οι φράξιες θα λέγονταν αιρέσεις και η Κεντρική Επιτροπή-πολιτική γραμματεία Συμβούλιο Ιεράς Εξέτασης. Διότι τα όσα διαδραματίστηκαν στο Συνέδριο-παρωδία, ήταν ανήκουστα. Ένα μήνα πριν είχαμε μείνει στην εισαγωγή της θεατρικής παράστασης «Ο διωγμός του Κασελάκη», δηλαδή σε αντικαταστατικές ενέργειες (π.χ. με τηλεφωνικές ψηφοφορίες και στημένες πλειοψηφίες). Όμως η πρώτη πράξη-μαζί με την μισή δεύτερη και χωρίς τρίτη, διότι ο σκηνοθέτης αποφάσισε πως ήταν αχρείαστη), ήταν συγκλονιστική.
Εμείς πήγαμε στο χώρο έξω από το μπουζουξίδικο , όχι ως σύνεδροι αλλά ως περίεργοι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι . Και καλά κάναμε, διότι η λαϊκή παράσταση εξωτερικού χώρου ήταν αξέχαστη.
Κατ’ αρχήν είδαμε πάνω από 2.000 ανθρώπους συγκεντρωμένους απέξω, μερικοί με βαλίτσες και μπαγκάζια στα χέρια, όρθιους, να ξεροσταλιάζουν ώρες, πολλοί από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 10 το βράδυ περιμένοντας τους σεκιουριτάδες της αίθουσας του μπουζουξίδικου να τσεκάρουν αν όντως ήταν πραγματικοί σύνεδροι ή μασκαρεμένοι απατεώνες (διότι από την πλέμπα, όλα να τα περιμένεις). Και πράγματι οι περισσότεροι ήταν όντως σύνεδροι. Όμως ανήκαν στον αποκρουστικό «όχλο-φαν» ή στη λεγόμενη «βάση» σε εισαγωγικά όπως διαβάσαμε σε κάποιες αναρτήσεις. Οπότε δεν ήταν δυνατόν να αναμειχθούν με τους «κανονικούς ανθρώπους». Έτσι, ένας από τους μεγάλους ιεροεξεταστές-υποψήφιος πρόεδρος-, έστειλε ένα σωτήριο μήνυμα προς τους δικούς του απέξω που είχαν εγκλωβιστεί από τους «σκέτους» (προσωνύμιο των κατάπτυστων κασελακικών συνέδρων). Το μήνυμα έλεγε τα εξής:
«ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ! Παιδιά όσοι είναι σύνεδροι και είναι εγκλωβισμένοι έξω από τους σκέτους. Να πηγαίνουν στο γκαράζ να λένε στον αστυνομικό «μας έστειλε η κυρία (…)». Πάνε στο ασανσέρ, στο 0 και πιστοποιούνται». Κάποιοι, παίρνοντας το μήνυμα, είπαν, για κάτσε, να πάμε να δούμε τι γίνεται μέσα. Να δούμε την κανονική παράσταση κι όχι τούτο το λαϊκό δράμα. Και μπήκαν. Και είδαν. Και μοιράστηκαν την εμπειρία τους (είδες το φμπ;)
Μία σύνεδρος των «σκέτων» γράφει: « Ένα συνέδριο τσίρκο. Οι σύνεδροι του Κασελάκη να μπαίνουν ανά μισάωρο 2 σαν χελώνες. Να βλέπω ανθρώπους που δεν εκλέχτηκαν να παριστάνουν τους εκλεγμένους και να μπαίνουν από την πίσω πόρτα. Κι όταν μπήκαν κάποιοι μέσα να αντικρύζουν μπράβους και δύο αίθουσες. Στη μία οι vip και στην άλλη η πλέμπα η οποία είχε μια οθόνη που έπαιζε μόνο το σήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Καμία επαφή οι σύνεδροι της επάνω αίθουσας με την κάτω. Καμία. Λες και είχαν χολέρα. Στην είσοδο περίμενα από τις 3 μέχρι τις 10 και δεν μπόρεσα να μπω ποτέ. Δεν μπόρεσαν να μπουν άνθρωποι με τις βαλίτσες στο χέρι που είχαν έρθει από Θεσσαλονίκη, Φλώρινα, Καρδίτσα, Πελοπόννησο, Κρήτη. Όλη μέρα στο πόδι. Για μένα αυτό το κόμμα τελείωσε. Αυτοί οι άνθρωποι έσβησαν.»
Μία άλλη σύνεδρος που ήταν μέσα στην αίθουσα, είχε την ατυχία να είναι φαρμακοποιός. Κάποια στιγμή την ειδοποίησαν ότι είχε λιποθυμήσει μια γυναίκα, να βγει έξω να τη βοηθήσει. Πλην όμως, οι πόρτες ήταν κλειδωμένες! Τελικά φώναξε κάποιον από τους σεκιουριτάδες και της άνοιξε. Και βγήκε και βοήθησε την λιπόθυμη γυναίκα να συνέλθει και να σηκωθεί.
Έτσι λοιπόν τελείωσε η παράσταση. Με τους «μέσα» και τους «έξω». Με τους «σκέτους» και τους «κανονικούς».
Όμως το έργο δεν τελείωσε. Έχει κι άλλα επεισόδια. Ο απαίσιος «όχλος-φαν» των κασελακικών συνέδρων και άλλων από τη «βάση», βομβάρδισαν το επιτελείο των «κανονικών ανθρώπων» με αποχωρήσεις. Έφευγαν μαζικά, παραιτούμενοι, ομοθυμαδόν! Οργανώσεις ολόκληρες, Νομαρχιακές Επιτροπές, τμήματα, ακόμα και βουλευτές, δήλωναν ότι δεν θέλουν πλέον να ανήκουν σε ένα τέτοιο κόμμα. Μία σύνεδρος που αποχώρησε από το τμήμα δικαιωμάτων και από το κόμμα, η Ροζίνα Γιώτη, εκφράζει την απογοήτευσή της στο κείμενο της παραίτησής της:
«Ως άνθρωπος με ηθικές αξίες θέλησα συλλογικά να συμβάλω κι εγώ στο να απαλειφθούν κάθε είδους διακρίσεις σε βάρος συνανθρώπων μου αλλά και άλλων πλασμάτων. Μπήκα στο τμήμα δικαιωμάτων με πολλή όρεξη, μου έκανε όμως εντύπωση μια παράξενη κωλυσιεργία. Ενώ θα έπρεπε όλο το κόμμα να δουλεύει πυρετωδώς για να αποκρούει τις επιθέσεις μιας εχθρικής προς το λαό κυβέρνησης, αντίθετα τα «πρώτα στελέχη» είχαν σαν κύριο μέλημα, επί μήνες, το πώς θα εκδιώξουν τον από χιλιάδες μέλη εκλεγμένο πρόεδρο! Επειδή ξαφνικά 87 άτομα αποφάσισαν, για τους δικούς τους λόγους, ότι δεν τους αρέσει η επιλογή χιλιάδων μελών! Ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από όλους εμάς! Με αποκορύφωμα ένα συνέδριο-παρωδία (για πολλούς τραγωδία), όπου τα ισόβια στελέχη, με μια εμφανώς μειοψηφία, απέκλεισαν χιλιάδες συνέδρους εκλεγμένους από τη βάση, με πρακτικές που όχι αριστερές δεν ήταν, αλλά θύμιζαν απολυταρχικά καθεστώτα!
Αποχωρώ λοιπόν από αυτό το κόμμα και από το τμήμα δικαιωμάτων, που πίστευα πως θα ήταν το απαύγασμα στον αγώνα για δικαιοσύνη, δημοκρατία και ίσα δικαιώματα για όλους!»
Και τώρα για να σοβαρευτούμε: O ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ποτέ ένα κανονικό κόμμα. Ήταν πάντοτε μια κουρελού, ραμμένη από πολλά διαφορετικά υφάσματα, πολλά κομματάκια που δεν είχαν και μεγάλη συνάφεια μεταξύ τους. Τους ένωσε κάποια στιγμή η ηδονή της εξουσίας, όταν πήραν την κυβέρνηση σκαρφαλώνοντας πάνω στο κύμα της λαϊκής οργής από τα μνημόνια, όταν ο λαός-η «πλέμπα»- είχε πιστέψει πως θα αλλάξουν όλα με μια κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά». Αυτή ήταν η συγκολλητική ουσία που ένωνε τα κομματάκια και τους αρχηγίσκους, που ανέλαβαν θέσεις και αξιώματα και γλυκάθηκαν τόσο ώστε η πίκρα της ήττας τους ήταν αβάσταχτη. Κι έπρεπε να βρουν ένα εξιλαστήριο θύμα για να εκτονώσουν αυτή την πίκρα, που δεν ήταν άλλος από τον αρχηγό Αλέξη κι έπειτα τον διάδοχο Στέφανο. Κι επειδή ο τελευταίος ήθελε να καταργήσει το ιερατείο των κανονικών και να δώσει εξουσίες στους «σκέτους», στον «όχλο των φαν», στην πλέμπα, στους απέξω, τον έφαγαν κι αυτόν. Με βουλιμία, όπως οι πρωτόγονοι, χωρίς μαχαιροπήρουνα.
Κι έπειτα άρχισε ο προπαγανδιστικός βομβαρδισμός για τους αποχωρήσαντες: «Αποστασία! Αποστάτες!». Λέξεις όχι τυχαίες, διότι παραπέμπουν σε παλαιότερες σκοτεινές εποχές και σε πολιτικούς λερωμένους από την λάσπη της ιστορίας.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Και καινούργια λουλούδια θα ανθίσουν, αργά ή γρήγορα. Και η σκηνή θα ανοίξει ξανά με νέα έργα. Ελπίζουμε καλύτερα.
*Η Αλκμήνη Ψιλοπούλου είναι δημοσιογράφος-συγγραφέας
Διαβάστε επίσης:
Τομ Χόμαν: Ο Τραμπ αναθέτει στον ακροδεξιό του Project 2025 την πολιτική των συνόρων
Washington Post: «Ο Τραμπ προειδοποιεί τον Πούτιν για την Ουκρανία»
Ουγγρικό «Watergate»; – Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης καταγγέλλει πως ο Όρμπαν τον κατασκοπεύει
Παρίσι: Συνάντηση Στάρμερ και Μακρόν για την Ουκρανία και τη Γάζα μετά την επικράτηση Τραμπ
Η Ρωσία διαψεύδει ότι συνομίλησαν Πούτιν και Τραμπ – «Αποκυήματα της φαντασίας»
Travel Tuesday 2024: Πότε πέφτει η ημέρα με τα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια – Οι καλύτερες συμβουλές
Ο κυνικός, νέος κόσμος του Τραμπ – Έντονες αναταράξεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στη διεθνή σκηνή