Το ερώτημα εάν το Κίνημα στο Γουδί συνιστούσε πρόοδο ή οπισθοδρόμηση για την Ελλάδα του 1909 τίθεται συχνά και οι περισσότερες αποφάνσεις κλίνουν υπέρ της πρώτης εκδοχής.
Στο τεύχος του Hot.Doc History τεκμηριώνονται και αναλύονται όλα τα δεδομένα που συνέθεταν την παρακμιακή Ελλάδα της περιόδου 1890-1908. Την Ελλάδα της σταφιδικής κρίσης, του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που την αποστράγγιζε, της ήττας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, ενός φαύλου, απαξιωμένου κοινοβουλευτισμού και των Ανακτόρων που εξαντλούσαν το ενδιαφέρον τους στην αυτοσυντήρηση τους και στον έλεγχο του στρατεύματος μέσω των αποτυχημένων, στον πόλεμο του 1897, πριγκίπων. Του Κρητικού ζητήματος που καρκινοβατούσε.
Ο λαός είχε γονατίσει από φόρους και λιτότητα. Αυτή τη φορά και τα μεσαία στρώματα. Ο στρατός ανησυχούσε για τον ελλιπή εξοπλισμό και τις ευνοιοκρατικέ προαγωγές. Η ευτυχής σύγκλιση συμφερόντων των επαγγελματικών «Συντεχνιών» και του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» οδήγησε – σχεδόν φανερά – στο προαναγγελθέν, αναίμακτο, κίνημα της 15ης Αυγούστου 1909 στο στρατόπεδο Γουδί. Η κυβέρνηση Δ. Ράλλη απέρριψε τα αιτήματα και παραιτήθηκε. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ αναδιπλώθηκε, ελπίζοντας στην «κόπωση» των ξεσηκωμένων.
Δρομολογήθηκαν ραγδαίες εξελίξεις και σημαντικές αλλαγές. Οι μεταρρυθμίσεις του Κουμουνδούρου, η πρόσκληση του Βενιζέλου, η πρωθυπουργοποίηση του Στεφ. Δραγούμη, Η οικονομική ανόρθωση και η στρατιωτική αναδιοργάνωση. Και βεβαίως η συνταγματική αναθεώρηση.
Στο τεύχος εξηγείται επαρκώς η ανομοιογένεια όσων συνέπραξαν στο Κίνημα. Η σταδιακή απόκλιση «Συνδέσμου» – «Συντεχνιών» και η διένεξη μεταξύ μετριοπαθών και ριζοσπαστών στρατιωτικών που εκφράστηκε με το αντικίνημα του Ναυτικού.
Τέλος γίνεται η πολιτικής αποτίμηση ενός Κινήματος που δεν βγήκε από τα όρια του συστήματος, ωστόσο κατάφερε να το εκσυγχρονίσει και εν τέλει να το διασώσει. Κραταιό για τους επερχόμενους Βαλκανικούς Πολέμους.
