Ο πρωθυπουργός της χώρας, θεωρητικά κάνει ό,τι χρειάζεται, για να μη χρειαστεί να κάνει ό,τι χρειάζεται. Μόνο που τα αχρείαστα του Κυριάκου Μητσοτάκη, το πρώτο εικοσιτετράωρο που μετρά η νέα ελληνοτουρκική κρίση, δημιουργούν ερωτήματα για το ποια είναι αυτά τα οποία πιστεύει πως είναι αρκετά για να δηλώσουν την αποφασιστικότητά του για την προστασία της χώρας.
Δείτε λίγο το κάδρο. Δεκαεπτά τουρκικά πολεμικά πλοία είναι ήδη σε ετοιμότητα για να συνοδεύσουν στις έρευνες το Τουρκικό «Ορούτς Ρέις», με τον Ταγίπ Ερντογάν να δηλώνει πως δεν χρειάζεται άδεια από κανέναν για το πού θα κάνει έρευνα για υδρογονάνθρακες και πού θα τρυπήσει. Από τα ξημερώματα, πληροφορίες θέλουν και άλλα τουρκικά πολεμικά να παίρνουν θέση στο Αιγαίο. Το πρωί της Τρίτης, πρωτοφανείς αερομαχίες σημειώθηκαν πάνω από το Καστελόριζο.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το σκηνικό που στήνεται ακόμη και αν αγνοούμε τους λόγους για τους οποίους στήνεται.
Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση, εκτός από διαρροές πως είναι ψύχραιμη και δηλώσεις του πρωθυπουργού πως ο Ερντογάν θα αντιμετωπίσει κυρώσεις από την Ε.Ε , οι οποίες ούτε καν συζητήθηκαν; Για σκεφθείτε λίγο, τα τουρκικά πλοία , πλέουν στο Αιγαίο και αντί ο Έλληνας πρωθυπουργός να δηλώνει τι θα κάνει ο ίδιος, αναφέρει το τι θα κάνουν άλλοι γι αυτόν. Πώς διαβάζεται αυτό από την απέναντι πλευρά; Πόσο αποφασιστική φαίνεται η στάση του Ελληνικής κυβέρνησης η οποία έχει ήδη την προϊστορία των δηλώσεων πως η τουρκική προκλητικότητα είναι ένα σπρώξιμο του αέρα και τα δέκα μέτρα γης στον Έβρο έκταση για την οποία δεν θα κάνουμε δα και πόλεμο;
Ας πάμε όμως στην ουσία. Την ώρα που η Τουρκία κοιτάει προς το Καστελόριζο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ασχολείται με το πώς θα στείλει τους πολιτικούς του αντιπάλους στο Ειδικό Δικαστήριο. Το Καστελόριζο κείται μακράν για τον Έλληνα πρωθυπουργό, γιατί (παλιά κλασσική δεξιά εμφυλιοπολεμική συνταγή) ο εχθρός είναι εσωτερικός. Οι πολιτικοί αντίπαλοι που πρέπει στα μάτια της κοινής γνώμης να γίνουν επικίνδυνοι εχθροί. Αυτό κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης
Η κρίση με το ωκεανογραφικό δεν είναι η πρώτη. Από το «Σισμίκ» και το «Χώρα», έως το «Μπαρμπαρός» και το «Ορούτς Ρέις», η ελληνική πλευρά βρίσκεται συχνά πυκνά απέναντι σε προκλήσεις. Η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων , σε γενικές γραμμές ήταν η ίδια. Η κυβέρνηση δήλωνε αποφασισμένη, ο πρωθυπουργός ενημέρωνε τους πολιτικούς αρχηγούς και σε επιχειρησιακό επίπεδο παίρνονταν όλα τα απαραίτητα μέτρα που δήλωναν ετοιμότητα και αποφασιστικότητα. Μόλις το 2018, η προσπάθεια της Τουρκίας να κλιμακώσει μια πρόκληση όπως η σημερινή, είχε την άμεση απάντηση της τότε κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία έστειλε τη φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» . Η ελληνική φρεγάτα μπλόκαρε το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» και την πολεμική συνοδεία του και ακύρωσε και την τουρκική αποστολή και την πρόκληση.
Τι έχει κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη σήμερα; Τίποτα που να δηλώνει πως είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την κρίση. Συγκεκριμένα
1. Παρά τη φιλολογία αποφασιστικότητας που διοχετεύεται προς τα Μέσα ενημέρωσης, (η οποία ωστόσο πρέπει να το πούμε δεν παίρνει τη μορφή επίσημης δήλωσης προς την άλλη πλευρά), ο πρωθυπουργός δεν κάλεσε το ΚΥΣΕΑ. Δηλαδή ενώ τα τουρκικά πλοία φτάνουν στο χώρο έρευνας, ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει συνεδριάσει με τους επιτελείς του, στους οποίους οφείλει να γνωστοποιήσει, τις πολιτικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν από μόνες τους χωρίς την πολιτική εξουσιοδότηση για το «μέχρι πού θα φτάσουμε» απέναντι στις προκλήσεις. Γιατί λοιπόν ο Μητσοτάκης δεν κάνει το αυτονόητο και αναγκαίο σε τέτοιες περιπτώσεις; Γιατί δεν δείχνει στον Ερντογάν ότι είναι έτοιμος έστω με την σύγκληση του ΚΥΣΕΑ; Την απάντηση σε αυτό έδιναν υποτιμητικά για το Μητσοτάκη, στελέχη της Σαμαρικής πτέρυγας της ΝΔ (κατά πολλούς ο ίδιος ο Σαμαράς) τα οποία άφηναν να εννοηθεί πως ο πρωθυπουργός δεν καλεί ΚΥΣΕΑ γιατί φοβάται να απαντήσει στη στρατιωτική ηγεσία περί των κανόνων εμπλοκής. Δηλαδή φοβάται να τους εξουσιοδοτήσει για σκληρή στάση. Η σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ απαιτεί ακριβή απάντηση στο ερώτημα «τι κάνουμε» η οποία καταγράφεται στα πρακτικά και φυσικά την Ιστορία. Ο Μητσοτάκης προτιμά να δείχνει αποφασιστικός με τη βοήθεια των φιλικών καναλιών. Ως εκεί όμως.
2. Ο πρωθυπουργός δεν ενημέρωσε τους πολιτικούς Αρχηγούς. Η κίνηση αυτή όχι μόνο είναι αναγκαία για λόγους ουσίας, αλλά σηματοδοτεί και την εικόνα μιας ενιαίας εθνικής στάσης η οποία έχει συμβολισμούς και στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό. Ο Μητσοτάκης επιμένει στην προσωπική πολιτική και στην πολιτική του «βλέπουμε και κάνουμε» αφήνοντας στην άκρη εθνικές γραμμές που έχουν χαραχτεί επί δεκαετίες και την στοιχειώδη πολιτική ευπρέπεια. Άλλωστε πώς να δημιουργήσει εθνικό μέτωπο με τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο την ίδια μέρα στη Βουλή θα εμφανίσει ως εχθρό της χώρας ζητώντας ένας υπουργός του να οδηγηθεί σε δίκη για τη «σκευωρία Novartis»;
3. Σε επιχειρησιακό επίπεδο, ο Ελληνικός Στόλος, φαίνεται να βρίσκεται μακριά από το πεδίο όσων εξελίσσονται και πολύ μακριά από την ικανότητα να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων όταν χρειαστεί. Αν τα τουρκικά πλοία πάρουν θέσεις στην περιοχή, τότε κάθε ελληνικό πλοίο που θα φτάνει , θα είναι «λοκαρισμένο» , δηλαδή πρακτικά εξουδετερωμένο σε περίπτωση (ω μη γένοιτο) εμπλοκής. Πώς άλλωστε να υπάρξει επιχειρησιακός σχεδιασμός, όταν δεν έχει συγκληθεί ούτε το ίδιο το ΚΥΣΕΑ;
Το συμπέρασμα είναι πως ο πρωθυπουργός, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, εμφανίζει μια φοβική συμπεριφορά απέναντι στην κρίση και επιπόλαιη πρακτική. Φαίνεται ωσάν με τη στάση του να προσπαθεί να εξαφανίσει το υπαρκτό και δυσάρεστο πρόβλημα. Προτιμά την ασφάλεια των πολιτικών αφηγήσεων που τον θέλουν σωτήρα, Μωυσή, ακόμη και στρατηγό αλλά τηλεοπτικό, χωρίς πεδία κρίσεων και αποφασιστικής κρίσης. Θεωρεί πως η ήπια και υποχωρητική τακτική απέναντι στις προκλήσεις Ερντογάν, μπορεί να τον σώσει, να αποτρέψει το χειρότερο και να εξασφαλίσει την εσωτερική του πορεία. Στην πορεία αυτή θα δείχνει με το δάχτυλο τον εσωτερικό εχθρό. Πού να μπλέκει τώρα με πραγματικούς, εξωτερικούς και απειλητικούς εχθρούς.
Το Καστελόριζο «κείται μακράν» για τον Μητσοτάκη. Προτιμά τα ελληνικά νησιά που προσφέρονται για τις καλοκαιρινές του διακοπές και το αδιατάρακτο μιντιακό σκηνικό που θα τον εμφανίζει να κάνει μακροβούτια συνοδεία της κομψοτάτης. Το θέμα όπως πάει το πράγμα, είναι αν θα υπάρχουν σε λίγο αυτά τα νησιά ως ελληνικά.
