Το ΚΑΣ αποφάσισε και η υπουργός χαίρει και επιχαίρει: η απόσπαση και η επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων στον σταθμό μετρό Βενιζέλου πήρε την έγκριση ειδικών, «ανειδίκευτων» και του πολιτικού προσωπικού που τάχθηκε να φυλάττει Θερμοπύλες στον τομέα του πολιτισμού.
Και ποιες είναι οι Θερμοπύλες αυτές; Η επιστροφή, ας πούμε, των μαρμάρων από το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτός μάλιστα είναι στόχος. Η παλιννόστηση πίσω από την οποία συντάσσεται άπαν το έθνος για να δώσει τον καλό και ευγενή αγώνα.
Οπως και ο αναμνηστικός γιορτασμός για τα 2.500 χρόνια από τη μάχη των Θερμοπυλών και της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Αν δεν τιμήσουμε, με τη μορφή κρατικών γιορτών, το κλέος του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και (επειδή είμαστε μεγάθυμοι) του Ευρυβιάδη, οι οποίοι απέκρουσαν τον «βαρβαρικό» κίνδυνο (ευτυχώς να λέμε· σκεφτείτε πόσο θα επηρέαζε την ευνομούμενη πολιτεία μας η περσική κατοχή και πόσο αυτή θα ταλανιζόταν από φαινόμενα διαφθοράς, νεποτισμού και αναξιοκρατίας), πού θα κατευθύνουμε την έφεσή μας για γιορτές και πανηγύρια; Στη διάσωση της καρδιάς της βυζαντινής Θεσσαλονίκης (ο Γίββωνας δεν υποστήριζε πως η ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην πραγματικότητα ήταν μια συρραφή από άθλιες συνωμοσίες και ανόσιες πράξεις και ποιοι είμαστε εμείς να του αντιπαρατεθούμε;);
Βλέπετε κάτι μεγαλόπνοο σε αυτό; Φυσικά όχι. Αφήστε που η λύση για τη συμβίωση του μετρό και των αρχαιοτήτων δίχως αυτές να αποσπαστούν παραπέμπει αρκετά στην προηγούμενη κυβέρνηση. Και οι καινούργιοι κυβερνήτες ήρθαν για να ξηλώσουν και να απορρίψουν ό,τι θυμίζει Αριστερά (αξιωματικά καθετί αριστερό είναι διαβολικό). Οπότε αποφασίζουν και διατάζουν. Αυτό τουλάχιστον νομίζουν.
Γιατί δεν υπολογίζουν την αντίδραση που θα προκληθεί. Και οι νέοι κυβερνήτες, ως έχουν αποδείξει από τη μέχρι τούδε πορεία τους, θα καταφύγουν στις κατασταλτικές δυνάμεις για να υλοποιήσουν την απόφασή τους. Κυβέρνηση με έντονη τη μυρωδιά των χημικών που βαδίζει με το βήμα της χήνας στον δρόμο της «τσεκουράτης» κανονικότητας που εισήγαγε ο Μάκης Βορίδης από τη δεκαετία του ’80.
