O Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι λαμπρός επιστήμονας και καλός πολίτης. Ένας εκλεκτός, ευφυής και δραστήριος άνθρωπος, που συχνά κατεβαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Γιατρός, ψυχίατρος.
Παλαιότερες αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. η θερμή υποστήριξη προς το «Όχι» του δημοψηφίσματος), όπως και η πρότερη πολιτική του δράση (π.χ. η υποψηφιότητά του με τους Πράσινους στις Ευρωεκλογές του 2014) τον κατατάσσουν πιο κοντά στην αριστερά, παρά στη δεξιά.
Ωστόσο, αποδέχθηκε την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη και βρήκε θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για να διεκδικήσει ένα έδρανο στο Ευρωκοινοβούλιο του 2019. Ο άλλοτε πράσινος έγινε γαλάζιος.
Είτε τροποποίησε την κοσμοθεωρία του είτε αναζήτησε εφαλτήριο πολιτικής καριέρας ανεξαρτήτως ιδεολογικής προσέγγισης, παραμένει αναφαίρετο δικαίωμά του. Αλίμονο, άλλωστε, δεν είναι το μοναδικό στέλεχος που ισορροπεί ανάμεσα σε δύο βάρκες.
Οι διαχωριστικές γραμμές είναι θολές όσο ποτέ άλλοτε και το μυαλό του ψηφοφόρου κοντεύει να γίνει χυλός. Στην αριστερή μας κυβέρνηση βρήκαν περίοπτη θέση μεσιαωνιστές τυχοδιώκτες, ενώ η τάχα ήπια και κεντρώα αξιωματική αντιπολίτευση θυμίζει ακροδεξιά μικτή Κενταύρων και Ρέιντζερς.
Ο Κυμπουρόπουλος είναι, αν μη τι άλλο, άνθρωπος νοήμων και πράος. Θεώρησε ότι η μεγάλη γαλάζια παράταξη αποτελεί το καταλληλότερο όχημα για να αναδειχθεί στα κοινά. Δίπλα στον Βορίδη, στον Πλεύρη και στον Γεωργιάδη μοιάζει σαν να κατέβηκε από άλλον γαλαξία.
Διαβάστε τη συνέχεια στο koutipandoras.gr
