Η ιδέα είναι μία: Προπαγάνδα, μέχρι να σβήσει ο ήλιος. «Ο Κυριάκος είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός». «Ο Κυριάκος είναι ο νέος Μωυσής». «Ο Κυριάκος είναι πολύγλωσσος». «Ο Κυριάκος μπορεί και συνομιλεί με καουμπόηδες του κάμπου». «Ο Κυριάκος μιλά στα διεθνή φόρα».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τελικά μία φλούδα πορτοκαλιού, που άμα την ξεφλουδίσεις, θα βρεις το πιο σάπιο κομμάτι της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Και γιατί είναι σάπιο; Γιατί έχει δημιουργήσει τέτοιες παθογένειες στην ελληνική δημοκρατία και πληγές στην ελληνική κοινωνία, που θέλουν χρόνια για να επουλωθούν.
Η ανύπαρκτη δημοκρατία επί Κυριάκου Μητσοτάκη βαφτίστηκε «επιτελικό κράτος». Η ανύπαρκτη υγεία με το 6άχρονο παιδάκι από τα Γρεβενά, που το έτρεχαν από ΜΕΘ σε ΜΕΘ μέχρι, που χάλασε το ασθενοφόρο και τους χιλιάδες, που ξεψύχησαν εκτός λόγω κορωνοϊού, βαφτίστηκε «υγεία για όλους». Μέχρι και το πρόγραμμα πρόληψης για τον καρκίνο του μαστού, που φτιάχτηκε επί ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κατόπιν εισήγησης της Φώφης Γεννηματά το βάφτισε δικό του, ενώ ήδη ίσχυε και με καλύτερους όρους.
Η κατασπάραξη των δημοσίων Πανεπιστημίων βαφτίστηκε «παιδεία από το Χάρβαρντ», ενώ στην ουσία ελάχιστοι γονείς έχουν ακόμη και τα εισιτήρια, για να στείλουν το παιδί τους στην Αμερική. Οι καταβαραθρωμένοι μισθοί και συντάξεις βολεύτηκαν με συσσίτια, που δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη. Τα «ψίχουλα» βαφτίστηκαν κοινωνική πολιτική ενώ κόπηκαν και σχολικά γεύματα προς τους μαθητές.
Το χειρότερο όμως απ΄όλα είναι η επαναφορά του πελατειακού κράτους, μέσα από στρατιές άσχετων συμβούλων ή τοποθετήσεις ημετέρων, όπου να΄ναι, όπως να’ ναι. Τη γλιτώσαμε από τον 75 plus διοικητή του νοσοκομείου – πολιτευτή στη Θεσσαλία.
Όμως, η υπόθεση με τον γαλάζιο συνδικαλιστή που τοποθέτησε την κόρη προκειμένου να τη σιγουρέψει στο δημόσιο σε δυο θέσεις είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το ΑΣΕΠ, η πιο σημαντική παρέμβαση στο ελληνικό δημόσιο, από την εποχή της ίδρυσής του ελληνικού κράτους, παραγκωνίστηκε στον έσχατο βαθμό.
Το «σάπιο πορτοκάλι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να κάνει κάτι, για να κερδίσει πόντους. Αρκεί να χρησιμοποιήσει πέντε – δέκα τηλεοπτικούς παπαγάλους και το θέμα λύθηκε.
Η υπόθεση Λιγνάδη ξεχάστηκε; Η υπόθεση Γεωργιάδη ξεχάστηκε; Οι παρακολουθήσεις δια του Μίχου ξεχάστηκαν;
Σώνει πια. Το ίδιο έγινε με τους άστεγους. Αφού, μας τάραξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην υψηλή θεωρία για την προσπάθεια για τους άστεγους, πέθανε τις αμέσως επόμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη ένας άνθρωπος από τις χαμηλές θερμοκρασίες. Στο απυρόβλητο η αρμόδια υφυπουργός ακόμη κι όταν λέει δημόσια στοιχεία για τη 12άχρονη.
Δολοφονούνται γυναίκες, η μία πίσω από την άλλη; Μα, δεν γίναμε Βενεζουέλα λέει η άλλη υφυπουργός. Κι είναι κι αυτή ακόμη στη θέση της.
Τα ίδια και με την οικονομία. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες από την πλευρά του υπουργού Οικονομικών, κ. Χρήστου Σταϊκούρα, ο οποίος βάλθηκε να μας πείσει για το πόσο ανθηρή είναι η ελληνική οικονομία ενώ κάθε μήνα μπαίνει μέσα και μόνο από το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, που έχει εκτροχιαστεί.
Φαγώθηκαν ο ένας πίσω από τον άλλον να μας λένε οι υπουργοί για το πόσο αυξήθηκαν τα φωτοβολταϊκά πάνελ κι οι ανεμογεννήτριες, συχνά σε βάρος αγροτικής, κτηνοτροφικής και τουριστικής γης, και την ίδια στιγμή ο κόσμος να βογκάει για να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος και να πληρώνει βίλες γαλάζιων παιδιών, με αμφιβόλου ποιότητας πτυχία.
Μας τρέλαναν για το πόσο νοιάζονται για τους νέους με τη στεγαστική πολιτική. Όταν ήρθε η ώρα της κρίσης για να πάρεις το στεγαστικό δάνειο οι προϋποθέσεις ήταν τέτοιες, που σου ζητούσαν την Άρτα και τα Γιάννινα. Μας άλλαξαν τα φώτα με τα κόκκινα δάνεια, τα οποία τα πήραν κοψοχρονιά ξένα κι ελληνικά κοράκια – επενδυτικά κεφάλαια, κόπους μίας ολόκληρης ζωής κι οι κάθε λογής Πάτσηδες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απλά είναι επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία, για τη δημόσια παιδεία, για τον κόσμο της εργασίας. Κι όσο μένει, τόσο πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα, που αφήνει πίσω της, με κίνδυνο η ελληνική κοινωνία να μη μπορεί να πάρει ανάσα για πολλά χρόνια. Όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο το καλύτερο για την χώρα και τους πολίτες της.
Η Άννα Στεργίου είναι κοινωνιολόγος, κοινοβουλευτική συντάκτρια και συγγραφέας
