Ζούμε στη χώρα με το… ζηλευτό και εξαγώγιμο καλάθι του νονού.
Ζούμε στη χώρα που ο πρωθυπουργός επισκέπτεται λαχαναγορές και σουπερμάρκετ για να δηλώσει μια φανταστική πτώση τιμών ενώ είμαστε πρωταθλητές στην ακρίβεια των τροφίμων.
Ζούμε στη χώρα με τους δεύτερους πιο φτωχούς πολίτες στην Ευρώπη και ο υπουργός εκφράζει ως πασχαλινό στόχο να κρατήσει την τιμή του αρνιού στα 10 ευρώ ενώ ήδη τα εισαγόμενα έχουν κρεμαστεί στα τσιγκέλια για περισσότερα.
Ζούμε στη χώρα που βουλευτής ενοχοποιεί προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία που έχουν καταρρεύσει με όσα ψήφισε· που απαίτησε ΜΕΘ ενώ είχε χειροκροτήσει για μια μελέτη σχετικά με τη θνησιμότητα των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ που… δεν υπήρχε.
Ζούμε στη χώρα που η αστυνομία αδυνατεί να βρει δράστες μαφιόζικων εκτελέσεων ή κουτσαβάκια ρατσιστές που ξυλοκοπούν μετανάστες εργαζόμενους στη μέση του δρόμου, ενώ για να επιδείξει έργο ανασύρει γηπεδικές υποθέσεις που γνώριζε αλλά τις… παρακολουθούσε χρόνια και πληρώναμε οι πολίτες τα επίδικα των εγκλημάτων τους.
Ζούμε στη χώρα που ορθώς συγκροτείται δικογραφία με προστατευόμενους μάρτυρες όποτε βολεύει τους κυβερνώντες. Στη χώρα που αποφεύγει μεθοδικά να εντάξει την ευρωπαϊκή οδηγία για τους whistleblowers στο νομικό της οπλοστάσιο χαρακτήριζαν κουκουλοφόρους όσους δομούσαν τις κατηγορίες για το σκάνδαλο Novartis.
Ζούμε στη χώρα που ο πρωθυπουργός ξιφουλκεί ενάντια στα «συμφέροντα» και εγκρίνει ιδιωτικό πανεπιστήμιο του fund που ο κόσμος το ’χε τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι.
Ζούμε στη χώρα που μιλούν για «συλλογική ευθύνη» σε εγκλήματα (Τέμπη, πανδημία) και μπλοκάρουν τον έλεγχο του Ευρωπαίου Εισαγγελέα.
Ζούμε στη χώρα που οκτώ στους δέκα αποδοκιμάζουν τα έργα Μητσοτάκη αλλά δεν πείθονται από άλλον για να τον ψηφίσουν.
Καλάθι νονών παντού, καλάθι δικαίου πουθενά.
