Το «γυναικάκι», το «μπισκοτάκι» κι άλλοι εξωγήινοι

Ναι, ναι επιμένω,  ό,τι νά’ ναι πάνελ.  Ο καθένας παίζει στο δικό του έργο, ακολουθεί τους δικούς του κανόνες, κάνει μόνο ότι συμφέρει τον ίδιο και όλο αυτό, στο πλαίσιο ενός ανεκδιήγητου αχταρμά, ενός δύσπεπτου ρεσιτάλ λαϊκισμού και κακογουστιάς, με μαέστρο ένα πρόσωπο, που θα ζήλευαν οι κλείστρες του αλήστου μνήμης έπους “Αννίτα Κοίτα”.

 Συχνά αναρωτιέμαι κι εγώ, όπως αναρωτιούνται και στο τουίτερ, για το τι μπορεί να πίνει η κ. Σταυροπούλου και είναι συνεχώς τόσο ενθουσιασμένη. Πώς αλαφιάζεται στα τσιφτετέλια και πώς εντελώς απροσδόκητα σκαρφαλώνει (ως άλλη αφιονισμένη Μαντόνα) σε πάγκους και τραπέζια κι επιτίθεται ως μαινάδα στην ορχήστρα, χορεύοντας αυτοσχέδιους χορούς (της βροχής; της γονιμότητας; άγνωστο..)  Ποιος ξέρει άραγε, τι να περιλαμβάνουν τα σύγχρονα τηλεοπτικά συμβόλαια και ποιοι όροι της επιβάλλουν  να χαχανίζει ακατάπαυστα, να δείχνει ότι λατρεύει τους πάντες, να επινοεί καθιστές και όρθιες χορογραφίες και να αποθεώνει ανελλιπώς τον εργοδότη της; Ίσως να δίνεται και πριμ για να σεληνιάζεται με τις απερίγραπτες “ερμηνείες” και τα παγερά αστεία του χιουμορίστα παρουσιαστή, που την αποκαλεί “γυναικάκι” του.

Πού να το φανταζόταν ο  σκηνοθέτης, ηθοποιός  και συγγραφέας κ. Φασουλής, πως θάφτανε η στιγμή που θα τον αποκαλούσαν δημοσίως “τραγανό μπισκοτάκι” και εκείνος θα καμάρωνε;  Κι ύστερα μόλις τραγουδούσαν, κάτι νεαροί αοιδοί τα ανατριχιαστικά σουξέ τους, θα σηκωνόταν όρθιος και θα λικνιζόταν, κουνώντας εκστατικά τα χέρια του, με τον χαρακτηριστικό φιδίσιο τρόπο της Μαρινέλας, όταν ερμηνεύει το “Κι ύστερα κι ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα”. (κι όλο αυτό χωρίς να υποχρεώνεται από κάποιον ρόλο! Ή μήπως όχι;)

Σίγουρα την ίδια στιγμή, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, έξαλλοι ο Μινωτής, η Παξινού και ο Τερζάκης θα τράβαγαν τα μαλλιά τους, για τα έργα και τις ημέρες του παλιού μαθητή τους, που αυτή η άτιμη η νιότη έδειχνε πως θα γινόταν άλλος.

Η παλιά τηλεθεάτρια του “Να η ευκαιρία”,  κ. Μπακοδήμου, δεν βρίσκει ακόμη την πυγμή να ξεκαθαρίσει βαθιά μέσα της, αν συγγενεύει τελικά, περισσότερο με την κ.  Ροζίτα Σώκου ή με την κ.  Σάσα Ντάριο. Χρόνια τη βασανίζει αυτός ο διχασμός εικόνας.

Θάναι προτεραιότητά της να δείχνει αυστηρή, ακριβοδίκαιη, απαιτητική ή αρκεί να πλασάρει τα πλούσια προσόντα της μέσα σε λαμέ αποκαλυπτικές δημιουργίες;

Το ότι δεν καταφέρνει να βρει την κλίση της, παραπαίοντας τόσα χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα, ο τηλεθεατής να ζει το εξής παράδοξο, να ακούει την ξινούτσικη γλώσσα της κ. Ροζίτας, από τη σέξι παρουσία της κ. Σάσας.

Αναμφίβολα, τελευταία μπήκε μέσα στην κ. Βανδή το εκρηκτικό και φλογερό πνεύμα της Σπεράντζας Βρανά, αλλιώς δεν εξηγείται τόση επιτηδευμένη εξωστρέφεια και τόσο γλεντοκόπι πάντα με παρούσες τις κάμερες και τους φωτογράφους.

Το ταμπεραμέντο της Σπεράντζας (συνεπικουρούμενο κι από θυελλώδες πάθος της Μάγιας Μελάγια) δεν την αφήνουν ν αγιάσει.

Οι φανς της ευγνωμονούν τον γυριστρούλη κ. Μπισμπίκη, που κάθε βράδυ τη βγάζει βόλτα και έτσι είδαν επιτέλους -το επί χρόνια κρυμμένο από το φακό-  άγνωστο δεξιό προφίλ της .