Στο «στρατηγικό καύσιμο» του 20ου αιώνα είναι αφιερωμένο το τεύχος του Hot.Doc History που θα είναι ένθετο στο Documento την Κυριακή.
Επεξηγείται ο ρόλος του ως κινητήριας δύναμης της βιομηχανίας και των μεταφορών καθώς και πρώτης ύλης της πετροχημικής βιομηχανίας. Σαν «το αίμα στις φλέβες της παγκόσμιας οικονομίας».
Αναλύονται οι λόγοι που το ανέδειξαν σε κρίσιμο όπλο –και ταυτόχρονα έπαθλο- των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Ο τρόπος που το αγγλικό ναυτικό, το οποίο από το 1914 όταν αντικατέστησε το κάρβουνο με πετρέλαιο, επικράτησε του γερμανικού. Για την Αυτοκρατορία ήταν ένας φαύλος κύκλος διαρκούς επέκτασης καθώς η «δίψα» για τον «μαύρο χρυσό» προκάλεσε την ανάγκη κυριαρχίας στις πετρελαιοφόρες περιοχές του κόσμου.
Καταγράφεται η ένδεια της χιτλερικής Γερμανίας σε καύσιμα, πράγμα που την ανάγκασε να στραφεί στις σοβιετικές πετρελαιοπηγές και να καταλήξει στην ήττα (και) από την έλλειψη βενζίνης στα πάντσερ της.
Υπενθυμίζεται η τραγική ιστορία των περσικών πετρελαίων που όταν ο Μοσαντέκ θέλησε να τα εθνικοποιήσει ανατράπηκε από τους Αγγλοαμερικανούς και τον σάχη. Πράγμα που ίσως εξηγεί τη σημερινή εχθρότητα της Δύσης προς το Ιραν.
Επισημαίνεται η μόνιμη έλλειψης της Ευρώπης σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων, παρά την άντληση από τη Βόρεια Θάλασσα και η αναγκαστική εξάρτηση της από τη Ρωσία.
Αναδεικνύονται τέλος οι πιθανές εναλλακτικές πηγές που θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν σταδιακά το πετρέλαιο, σχιστολιθικά, αιολικά, φωτοβολταϊκά κ.α.
