Παγκόσμιες φίρμες χάρη στο ισοπεδωτικό χιούμορ και στην απροσδιόριστη γλυκύτητά τους οι κίτρινοι μικροσκοπικοί βοηθοί του απαισιότατου Γκρου.
Το βασικό ερώτηµα είναι ένα: τι ακριβώς είναι τα Minions; Εκτός του χρώµατος και του µεγέθους τους (µόλις 1,1 µ. ύψος), όλα τα υπόλοιπα γύρω από το ζήτηµα της ταυτότητάς τους είναι ασαφή. Το αίνιγµα της ύπαρξής τους ενισχύεται από κάποιες ανησυχητικές επισηµάνσεις που µε τη σειρά τους οδηγούν σε µια σειρά από κρίσιµα ερωτήµατα: Από πού προέρχονται; Γιατί είναι τόσο κακά; Είναι όντως πανηλίθια ή το παίζουν; Και πώς καταφέρνουν να συνεννοούνται µεταξύ τους αφού η γλώσσα που χρησιµοποιούν είναι ακατανόητη;
Ας πάρουµε όµως τα πράγµατα από την αρχή. Τα Minions είναι µικρά κίτρινα πλάσµατα σε σχήµα χαπιού, που υπάρχουν από την αρχή του χρόνου (όπως ανακαλύψαµε στην πρώτη σόλο ταινία τους το 2015 που είχε για τίτλο το όνοµά τους) και εξελίσσονται από µονοκύτταροι οργανισµοί σε αρσενικά κυρίως όντα, που υπάρχουν µόνο και µόνο για να υπηρετούν τους πιο µοχθηρούς κακούς της ανθρώπινης ιστορίας. Οµως, λόγω της παροιµιώδους αφέλειάς τους, καταλήγουν σε κατά λάθος φονιάδες όλων των αφεντικών τους: ρίχνουν έναν τυραννόσαυρο Ρεξ σε ηφαίστειο, αφήνουν έναν προϊστορικό άνθρωπο των σπηλαίων να φαγωθεί από αρκούδα, συνθλίβουν ένα φαραώ µε µια πυραµίδα ή εκθέτουν τον κόµη ∆ράκουλα στο φως του ήλιου.
Η δολοφονία του Ναπολέοντα
Τελευταίο έγκληµα στη µακρά αλυσίδα των εγκληµάτων τους ήταν η δολοφονία του Ναπολέοντα, η οποία δροµολόγησε τις εξελίξεις ώστε τα µικροσκοπικά πλασµατάκια να κλειστούν σε µια παγωµένη σπηλιά της Ρωσίας. Εκεί θα µείνουν πολλά χρόνια, ώσπου τρία από αυτά, ο Κέβιν, ο Στιούαρτ και ο Μποµπ, αποφασίζουν να βάλουν τέλος στην αυτολύπηση και την αποµόνωσή τους αναζητώντας τον επόµενο κακό που θα υπηρετήσει η φυλή τους.
Βρισκόµαστε στα εµβληµατικά 60s, εποχή της έντονης αµφισβήτησης και της άνθησης των κοινωνικών κινηµάτων. Τα τρία Minions φτάνουν στη Νέα Υόρκη του 1968 και νιώθουν δέος για τη Σκάρλετ Οβερκιλ (η φωνή στην ταινία ανήκει στη Σάντρα Μπούλοκ), µια αδίστακτη κακιά που σχεδιάζει να στεφθεί νέα βασίλισσα της Αγγλίας. Για να τα καταφέρει όµως πρέπει να κλέψει µε τη βοήθεια των Minions το αυτοκρατορικό στέµµα από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄. Τα επιχειρήµατά της είναι ακαταµάχητα: υπόσχεται να ανταµείψει τα Minions αν το κλέψουν. Και, πολύ απλά, να τα σκοτώσει εάν δεν το κάνουν.
Η ταινία, που κόστισε µόλις 74 εκατ. δολάρια, έσκισε παγκοσµίως συγκεντρώνοντας περισσότερο από 1,15 δισ. δολάρια και η συνέχειά της θα είχε σίγουρα γίνει νωρίτερα αλλά λόγω της πανδηµίας πήρε µια µικρή παράταση. Το «Minions 2: Η άνοδος του Γκρου» αφηγείται την ιστορία της γνωριµίας τους µε τον Γκρου στη διάρκεια των 70s, σηµατοδοτώντας ουσιαστικά την επιστροφή στην ταινία του 2010, οπότε µας συστήθηκαν για πρώτη φορά ως υπηρέτες του εµβληµατικού κακού.
∆ηµιούργηµα Γάλλου σχεδιαστή
Προτού γίνουν κινηµατογραφικοί αστέρες τα Minions ήταν κάτι σαν µασκότ της κινηµατογραφικής εταιρείας παραγωγής animation Illumination Entertainment, ένα δηµιούργηµα του Γάλλου σχεδιαστή Ερίκ Γκιγιόν σε συνεργασία µε τον animator Πιερ Κοφέν (σκηνοθέτης των πρώτων φιλµ της σειράς) και τον επίσης σχεδιαστή Κρις Ρενό. Η απήχηση που είχε κάθε εµφάνισή τους σε µικρού µήκους βιντεάκια που προωθούσαν τις δουλειές της εταιρείας γρήγορα έκανε τους δηµιουργούς τους να τα αναβαθµίσουν µε επιπλέον χαρακτηριστικά και να τους δώσουν το βάπτισµα του πυρός στη µεγάλη οθόνη µέσω του «Εγώ ο απαισιότατος».
Το τεράστιο σουξέ που είχαν επισκίασε ακόµη και τον πρωταγωνιστή του φιλµ. Ειδικοί και µη επιχείρησαν να αποκωδικοποιήσουν το φαινόµενο, φτάνοντας τις ψυχαναλυτικο-κοινωνικο-πολιτικές αναλύσεις τους στα άκρα. ∆ίπλα στην αθώα (;) παιδική αφέλεια και την αφοπλιστική σκανδαλιάρικη φύση τους χώρεσαν κάποια ψήγµατα πονηριάς και καπατσοσύνης, ενώ ο ταξικός συµβολισµός της πολιτικής (!) δράσης τους προήλθε από τα αρχετυπικά ρούχα της εργατικής τάξης που φορούν: η µπλουτζίν στολή εργασίας είναι η µοναδική φορεσιά τους. Μάλιστα στην επισήµανση πώς είναι δυνατόν οι λιλιπούτειοι προλετάριοι να υπηρετούν τους φορείς του κακού, η ανταπάντηση-επιχείρηµα έχει να κάνει µε την τελική πράξη: όλοι αυτοί οι αφέντες καταλήγουν νεκροί από τους πειθήνιους υπηρέτες τους. Μήπως τελικά τα Minions δεν είναι τόσο αφελή όσο δείχνουν µε την πρώτη µατιά;
