Ο 4ος κύκλος της διάσημης ισπανικής σειράς δείχνει ξεκάθαρα πως σκέφτονται όχι μόνο οι δημιουργοί της αλλά και οι θαυμαστές της.
Η εισαγωγή στη σειρά γίνεται με ένα γυναικείο πρόσωπο που μας συστήνεται ως Τόκιο. «Πριν δεν με έλεγαν έτσι» επισημαίνει κι αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων από το σχηματισμό της σπείρας που στρατολογεί ο δαιμόνιος Προφεσόρ με στόχο ένα παράτολμο σχέδιο. Η ληστεία του Νομισματοκοπείου της Ισπανίας από τους Ναϊρόμπι, Ρίο, Ελσίνκι, Μόσχα, Βερολίνο και τα άλλα παιδιά με τις μάσκες του Νταλί και τις κόκκινες στολές θα προσδώσει στη σειρά διαστάσεις φαινομένου παρότι στην αρχή δεν προμήνυε κάτι τέτοιο.
Το «La Casa de papel» βγήκε στην ισπανική τηλεόραση για πρώτη φορά το 2017. Τα νούμερα τηλεθέασης έπεφταν από επεισόδιο σε επεισόδιο κι όλοι ετοιμάζονταν να πάνε σπιτάκια τους αφού η πιθανότητα συνέχειας της σειράς φάνταζε ως το πλέον ευφάνταστο σενάριο. Όλα άλλαξαν όταν το Netflix αγόρασε τα δικαιώματα. Η τηλεθέαση στις υπόλοιπες χώρες χτύπησε κορυφή μετατρέποντας το «Money heist» ή «Τέλεια ληστεία» όπως παίχτηκε στην Ελλάδα σε μεγάλο σουξέ επηρεάζοντας όχι μόνο την ποπ κουλτούρα αλλά και ποδοσφαιρικά γεγονότα όπως το εντυπωσιακό κορεό που εμπνεύστηκε η Θύρα 7 στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μίλαν τον Δεκέμβριο του 2019, εκτενή αποσπάσματα του οποίου συναντάμε και στο ωριαίο ντοκιμαντέρ «La Casa de papel- The Phenomenon» που προβάλλεται επίσης στο Netflix.
Τι είναι όμως εκείνο που άγγιξε περισσότερο όλους τους υπόλοιπους λαούς και όχι τους ισπανούς; Μία ισχυρή πιθανότητα σχετίζεται με την βαθιά καχυποψία που έχουν οι ίβηρες απέναντι στις εγχώριες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Μια άλλη αφορά στην μετατόπιση του κέντρου βάρους της σειράς καθώς από ένα απλό heist κόλπο μεταμορφώθηκε αργά αλλά σταθερά σε αριστερή πολιτική δήλωση κατά του καπιταλισμού και του κεντρικής εξουσίας. Οι ισπανοί χάνοντας σταδιακά το ενδιαφέρον τους για τη σειρά έχασαν την ευκαιρία να μπουν στο αντιεξουσιαστικό τριπάκι που βρήκαν οι υπόλοιποι λαοί -και μάλιστα εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης- το οποίο κορυφώθηκε με το «Bella Ciao», το τραγούδι των κομμουνιστών ιταλών παρτιζάνων κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Όλα αυτά λοιπόν λειτούργησαν ιδανικά προς τέρψη όλων των θεατών που λάτρεψαν μια σειρά που τα είχε όλα: υψηλό επίπεδο παραγωγής, μια ευφυή ιδέα για την τέλεια ληστεία (οι υπερβολές στο σενάριο δεν φτάνουν για να της μειώσουν την αξία), καλοχτισμένους χαρακτήρες, πιασάρικους διαλόγους, συμβολισμό που όπως προαναφέραμε ξεπερνούσε τα περιορισμένα μεγέθη μιας τυπικής αστυνομικής σειράς. Αυτά για τους 2 πρώτους κύκλους. Στον τρίτο παρουσιάστηκαν τα πρώτα εμφανή σημάδια κορεσμού με επεισόδια που τραβούσαν αδικαιολόγητα πολύ σε χρονική διάρκεια και πληθώρα επαναλήψεων. Στο 4ο κύκλο που έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες μέρες και κόντεψε να διαλύσει την πλατφόρμα του Netflix από τα εκατομμύρια των επισκεπτών-χρηστών τα πράγματα δυστυχώς μοιάζουν να μην έχουν επιστροφή.
Οι δημιουργοί αφήνοντας ανοιχτό το μέλλον της Ναϊρόμπι στο τέλος του προηγούμενου κύκλου μοιάζει να διχάστηκαν καθ’ όλη τη συγγραφή των νέων επεισοδίων ως προς τον ποιο ήρωα θα θυσιάσουν για το καλό της σειράς (προσοχή ακολουθούν spoiler) γεγονός που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των απανταχού φαν στη διάρκεια των προηγουμένων μηνών που έβαζαν φωτιά στο διαδίκτυο σχετικά με το ποιος ήρωας θα μας αποχαιρετούσε.
Η αίσθηση που αποκομίσαμε είναι ότι όλο αυτό ήταν ένα φτηνό τέχνασμα εκ μέρους του δημιουργού της σειράς, του βάσκου Αλεξ Πίνια, για να διατηρηθεί αμείωτη η αγωνία του κοινού κι όταν με το καλό γλυτώσει η συμπαθέστατη ηρωίδα να τους «κόψουμε την πνοή» με μια απρόσμενη ανατροπή. Το παραπάνω σχήμα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για 2 άντε τρία το πολύ επεισόδια, εδώ «απλώνεται» αδικαιολόγητα και στα 8 επεισόδια του νέου κύκλου. Παράλληλα τα φλας μπακ εδώ κάνουν…πάρτι (πάρα πολλά και δίχως ουσιαστική συνεισφορά εκτός αν δεν είχατε καταλάβει πόσο ψυχάκιας ήταν ο Berlin οπότε θα το διαπιστώσετε με τη σεκάνς στην τουαλέτα του εστιατορίου όπου σφάζει με το πιρούνι έναν παχύσαρκο άντρα που κορόιδεψε το παπιγιόν του), οι τρύπες στο σενάριο είναι πιο πολλές από κάθε άλλη φορά, οι σχέσεις όλων σχεδόν των ζευγαριών περνούν κρίση με απόλυτα προβλέψιμη κατάληξη, ενώ οι νέοι χαρακτήρες – εξαίρεση ίσως η αδίστακτη έγκυος μπατσίνα Αλίθια Σιέρα που υποδύεται η σπουδαία ηθοποιός Νάγια Νίμρι που είχαμε γνωρίσει στις παλιές ταινίες του Χούλιο Μέντεμ αλλά και στο προπέρσινο «Ποιος θα σου τραγουδήσει;»- δεν μπορούν να σταθούν στα ίσα απέναντι στην παλιοσειρά. Τέλος να πούμε ότι το ανοιχτό φινάλε δείχνει ότι ο 5ος – και μάλλον ο 6ος- κύκλος είναι προ το πυλών.
ΥΓ. Θα πούμε την αμαρτία μας κι ας μας βρίσετε: πόσες ίδιες και απαράλλαχτες μούτες και γκριμάτσες θα δούμε ακόμη από την πιο-σέξι-πεθαίνεις- Τόκιο; Η αγαπητή κατά τα άλλα Ούρσουλα Κορμπέρο εδώ το παρακάνει αλλά προφανώς και η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά δική της.
