Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μετρούν αντίστροφα για το ταξίδι στο Βερολίνο σε μια διοργάνωση γεμάτη συμβολισμούς
Μειράκια ακόμη στο διεθνές στερέωμα, αμούστακα πιτσιρίκια δίπλα σε Σπανούλη, Πρίντεζη, Χάινς και Αντιτς, ο Kώστας Σλούκας και ο Κώστας Παπανικολάου βάδισαν χέρι χέρι στο παλκοσένικο του φάιναλ φορ του 2012 και σήκωσαν μαζί το τρόπαιο στην Κωνσταντινούπολη, πρωταγωνιστές στην απίθανη ανατροπή που σκάρωσε ο Ολυμπιακός του Ιβκοβιτς απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δώδεκα χρόνια αργότερα οι δύο παλιόφιλοι –συνοδοιπόροι επί δεκαετίες στις εθνικές ομάδες και σχεδόν συνομήλικοι– θα καθίσουν δίπλα δίπλα στο τραπέζι της συνέντευξης Τύπου ενός άλλου φάιναλ φορ, στολισμένοι με τα αόρατα περιβραχιόνια του κάπτεν και με όνειρο να σηκώσουν το τρόπαιο τη νύχτα της 26ης Μαΐου. Στην Πόλη τότε φορούσαν και οι δύο κόκκινα. Στο Βερολίνο φέτος, στα 34 τους, θα κοιτάξουν την κούπα από αντικριστές όχθες. Και λίγες εβδομάδες αργότερα θα συναντηθούν ξανά ντυμένοι στα μπλε, για να συστρατευτούν υπό τις οδηγίες του Βασίλη Σπανούλη στην εθνική ομάδα.
Σύσσωμη η «επίσημη αγαπημένη» (πλην του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που πάντως ενδέχεται να εμφανιστεί για να υποστηρίξει το αδελφάκι του, Κώστα) θα βρίσκεται στις επάλξεις του γκρεμισμένου Τείχους του Βερολίνου. Αυτή όμως είναι άλλη συζήτηση, που αφορά τον Ιούλιο και τους πέντε κύκλους του Παρισιού. Στην πόλη που από πολλούς θεωρείται πρωτεύουσα της Ευρώπης οι 14-15 Ελληνες διεθνείς που θα πατήσουν το παρκέ της Uber Arena θα έχουν άλλες δουλειές.
O αναγεννημένος Νικ Καλάθης, ο Γιώργος Παπαγιάννης και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ θα προσπαθήσουν να γκρεμίσουν το όνειρο του Παναθηναϊκού υπό τις οδηγίες ενός τρίτου τέως «πράσινου», του Σάρας Γιασικεβίτσιους. Ο Σλούκας με τον Ιωάννη Παπαπέτρου, τον Ντίνο Μήτογλου, τον Κώστα Αντετοκούνμπο και τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη θα κοιτάξουν να ξαναφέρουν τον Παναθηναϊκό στην κορυφή, 13 χρόνια από τότε που το έκτο αστέρι ράφτηκε στις στολές του Διαμαντίδη και του Μπατίστ. Ο Παπανικολάου με τον Τόμας Γουόκαπ και τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη θα δοκιμάσουν να ξορκίσουν με καθοδηγητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα τη σκασίλα που έμεινε κληρονομιά από το Κάουνας και το Βελιγράδι. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η εκστρατεία στο Βερολίνο αποτελεί θρίαμβο του ελληνικού μπάσκετ.
Σαν παλιό σινεμά
Οι αγώνες θα γίνουν στο ίδιο γήπεδο όπου Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μάς έδωσαν το 2009 έναν από τους ωραιότερους ημιτελικούς στην ιστορία της διοργάνωσης. Τότε οι «πράσινοι» κέρδισαν και τα δύο ματς στον πόντο με άστοχα σουτ των αντιπάλων στην εκπνοή (Μπουρούσης, Σισκάουσκας) και πανηγύρισαν τον τίτλο με MVP τον Σπανούλη, δευτεροπαλίκαρο τον Σάρας δίπλα σε Διαμαντίδη, Φώτση, Τσαρτσαρή, Ντικούδη, Μπατίστ, Πέκοβιτς, Περπέρογλου, Νίκολας και πηδαλιούχους τους Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Δημήτρη Ιτούδη.
Ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη και αστέρια τους Παπαλουκά, Πρίντεζη, Τεόντοσιτς, Τσίλντρες, Βούισιτς, Μπουρούση. Ο 19χρονος Παπανικολάου ετοιμαζόταν να μετακομίσει από τον πλανήτη Αρη στο λιμάνι του Πειραιά, ο δε Σλούκας ήταν παρών στο Βερολίνο ντυμένος στα κόκκινα, πρωτοετής στον νεόπλουτο Ολυμπιακό της εποχής αλλά πολύ μακριά από τη χρυσοποίκιλτη δωδεκάδα του. Μόνο ο Τζος Τσίλντρες είχε ετήσιο συμβόλαιο 6 εκατ. ευρώ.
Εκείνο το τετραήμερο οι Κασσάνδρες προφήτευαν ολοκληρωτική ισοπέδωση του Βερολίνου και οικοδόμηση νέου, ενισχυμένου Τείχους, ικανού να κρατήσει χώρια τους «πράσινους» βαρβάρους από τους «κόκκινους» βαρβάρους. Ειδικά οι παλιοσειρές, που είχαν ζήσει στο πετσί τους τη μαρτυρική διετία 1994-95, προοιωνίζονταν βιβλική καταστροφή, με απρόθυμους μάρτυρες τους ελάχιστους Ισπανούς και Ρώσους.
Εντέλει τη διαφορά την έκαναν οι Γερμανοί, όχι θεατές, αλλά αστυνομικοί. Και κάτι… σκύλαροι. Ο φόβος των βερολινέζικων φυλακών και των εκπαιδευμένων ταγμάτων καταστολής μετέτρεψε τους Ελληνες λύκους σε αρνάκια και το φάιναλ φορ κύλησε ήρεμα, χωρίς κυνηγητά στα δρομάκια του Κρόιτσμπεργκ και χωρίς κλοτσομπουνίδια στις κερκίδες του γηπέδου. Η παράδοση του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα με την εξαγωγή αλητείας τιμήθηκε τρία χρόνια αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, αλλά το Βερολίνο του 2009 απέδειξε ότι ο άγριος φοβέρα θέλει.
Η κατάργηση των επιδοτούμενων από τις διοικήσεις «εκδρομών» έπαιξε φυσικά τον ρόλο της, αφού είναι ελάχιστοι οι χουλιγκάνοι που θα πληρώσουν από την τσέπη τους 700-800 ευρώ για να παίξουν ξύλο υπό τας φιλύρας. Εάν υπήρξε τοξικότητα το 2009, αυτή εμφανίστηκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όπου οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι (Παύλος και Θανάσης τότε) εκτόξευσαν πενηντάευρα στα πόδια των διαιτητών του τελικού. Ο Παναθηναϊκός νίκησε την ΤΣΣΚΑ πάνω στο νήμα (7371, από το 48-28 του ημιχρόνου), αλλά το θρυλικό σφύριγμα του Ισπανού ρέφερι Αρτεάγα, που θα έδινε στους Ρώσους δύο βολές σε νεκρό χρόνο για φάουλ-φάντασμα εκτός φάσης, γράφτηκε στην ιστορία. Ο πρώτος διαιτητής του τελικού, Λιθουανός Μπραζάουσκας, έκανε νόημα στον Αρτεάγα να αφήσει τις βλακείες και σφύριξε τη λήξη μέσα σε «πράσινο» πανζουρλισμό.
Παρέλαση από κούπες
Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει έξι ευρωπαϊκούς τίτλους και ο Ολυμπιακός τρεις, οπότε το ελληνικό μπάσκετ ελπίζει να φτάσει φέτος διψήφιο αριθμό κατακτήσεων. Για τους «πράσινους» το Βερολίνο θα είναι το 12ο φάιναλ φορ ενώ για τους «κόκκινους» το 13ο. Ο Ολυμπιακός μετράει ήδη εννέα τελικούς αλλά κέρδισε μόνο τους τρεις, αφού σε τρεις περιπτώσεις κλήθηκε να διεκδικήσει το Κύπελλο στη χώρα του έτερου φιναλίστ: το 1995 στη Σαραγόσα και το 2015 στη Μαδρίτη έχασε από τη Ρεάλ, το 2017 στην Πόλη από τη Φενερμπαχτσέ.
Ο «εξάστερος» Παναθηναϊκός έχει τέσσερις χαμένους ημιτελικούς σε έντεκα απόπειρες και μόλις ένα χαμένο τελικό – το 2001 στο Παρίσι. Αυτό συνέβη μάλιστα τη χρονιά του σχίσματος, με την παράλληλη διεξαγωγή δύο Κυπέλλων Πρωταθλητριών και με δύο «βασίλισσες» που στριμώχτηκαν στον ίδιο θρόνο. Η Μακάμπι νίκησε τον Παναθηναϊκό και κατέκτησε τη θνησιγενή Σουπρολίγκα, ενώ η Κίντερ κατατρόπωσε την Ταουγκρές στους τελικούς της νεοσύστατης Euroleague. Από την επόμενη χρονιά οι δύο διοργανώσεις συγχωνεύτηκαν.
Η πρωταθλήτρια του 2023 –με το φαρμακερό νικητήριο καλάθι του Σέρχι Γιουλ απέναντι στον Ολυμπιακό– Ρεάλ Μαδρίτης θα εμφανιστεί για 14η φορά σε φάιναλ φορ της σύγχρονης εποχής, ενώ είναι η πολυνίκης του θεσμού με έντεκα τίτλους σε 20 τελικούς, ξεκινώντας από το μακρινό 1964. Η Φενέρ το σήκωσε μία και μοναδική φορά, στα χρόνια του Ομπράντοβιτς και του Κώστα Σλούκα, το 2017 στο «Σινάν Ερντέμ» απέναντι στον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου (80-64 στον τελικό). Ενα χρόνο νωρίτερα, στο… Βερολίνο, η αρμάδα από την ανατολική όχθη του Βοσπόρου ηττήθηκε στην παράταση από την ΤΣΣΚΑ, η οποία ισοφάρισε στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας με φόλοου του Χριάπα. Ο Δημήτρης Ιτούδης νίκησε τον «Ζοτς» με 101-96 στον δραματικό τελικό των κουμπάρων. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν παρών στο ίδιο φάιναλ φορ, στον πάγκο της άσημης Λοκομοτίβ Κουμπάν, που έχασε από τη συμπατριώτισσα ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό (88-81).
Ο Εργκίν Αταμάν έγραψε την ιστορία της τετραετίας 2020-23 κερδίζοντας με την Εφές δύο τρόπαια που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι διπλάσια και φρόντισε να μετατρέψει την παροιμιώδη έπαρσή του σε λίπασμα ώστε να ανθήσει το «τριφύλλι» του 2023-24. Τι κι αν παρέλαβε τη 17η ομάδα της προηγούμενης σεζόν; «Προτρέπω τους φίλους του Παναθηναϊκού να κλείσουν από τώρα θέσεις για το φάιναλ φορ» τόλμησε να ξεστομίσει τον περασμένο Νοέμβριο. «Εάν δεν προκριθούμε στο Βερολίνο, εγώ θα φύγω από την ομάδα» υπερθεμάτισε μετά το 2-1 της Μακάμπι. Επειτα από μια γεμάτη δεκαετία παλινδρομήσεων και πειραματισμών φαίνεται ότι ο Παναθηναϊκός βρήκε τον καινούργιο προφήτη που θα περπατήσει με τα παπούτσια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Κλασικός «προπονητής των παικτών», ο Τούρκος παρέδωσε τα κλειδιά της ομάδας στους Σλούκα και Ναν και ταξιδεύει στο Βερολίνο σκαρφαλωμένος στις πλάτες των δύο αστέρων που διεκδικούν τον τίτλο του MVP. Ο ίδιος ονειρεύεται τον τρίτο τίτλο της καριέρας του. Ή μήπως τον… έκτο; Ο Αταμάν έχει κερδίσει και Κύπελλο Σαπόρτα με τη Σιένα (2002) και Εurocup με τη Γαλατασαράι (2016), ακόμη και το παράξενο Eurochallenge με την Μπεσίκτας (2012). Φέτος θεωρείται φαβορί για τον τίτλο του Προπονητή της Χρονιάς, όχι πια σε περιθωριακές διοργανώσεις αλλά στο σαλόνι της Euroleague. Τον κέρδισε ήδη άπαξ το 2021.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει κατακτήσει το ίδιο έπαθλο τρεις φορές (2013, 2022, 2023), στη μνήμη του μακαριστού Αλεξάντερ Γκομέλσκι, και ελπίζει στο three peat. Θα προτιμούσε προφανώς για σουβενίρ το κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά, αυτό που του ξέφυγε μέσα απ’ τα χέρια πέρυσι στο Κάουνας, παρά τις ατομικές διακρίσεις. Η σειρά με την Μπαρτσελόνα ήταν προσωπική ραψωδία του τεχνικού που στα social media αποκαλείται «σκακιστής», αφού ο Ολυμπιακός γκρέμισε δύο φορές το κάστρο του Παλάου Μπλαουγκράνα και έκανε ματ στους Ισπανούς με τη γνώριμη στον ίδιο μέθοδο του στραγγαλισμού: 59-63 στο πέμπτο ματς, της αμύνης τα παιδιά.
Οι «ερυθρόλευκοι» του Πειραιά έφτασαν σε τρίτο συνεχόμενο φάιναλ φορ (μετά την 4η θέση του Βελιγραδίου και τη 2η του Κάουνας) μολονότι έχασαν τους Βεζένκοφ και Σλούκα. Πόνταραν αναγκαστικά σε παίκτες καταπονημένους από το Μουντομπάσκετ, κουβάλησαν μια σειρά από τραυματισμούς, ανακάτεψαν κάμποσες φορές την τράπουλα και κλήθηκαν να σπάσουν τη δυσοίωνη για τους φιλοξενούμενους παράδοση των πέμπτων προημιτελικών. «Τον περασμένο Φεβρουάριο βρισκόμασταν στην 9η θέση» υπενθύμισε ο εκ των προέδρων Γιώργος Αγγελόπουλος. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ επέστρεψε έγκαιρα για να προσθέσει τις τελευταίες πινελιές και ο Σακίλ ΜακΚίσικ, που κάθε καλοκαίρι θεωρείται «υπ’ ατμόν», όλο φεύγει και όλο εδώ είναι, έδωσε στην Μπάρτσα τη χαριστική βολή.
Από το Τελ Αβίβ στο Βερολίνο
Τη χρονιά του Τελ Αβίβ όλοι οι παίκτες του σημερινού Ολυμπιακού (αλλά και του Παναθηναϊκού) ήταν βρέφη ή αγέννητοι. Ο 28άχρονος Αταμάν ξεκινούσε την προπονητική καριέρα του στα εφηβικά της Εφές Πίλσεν, ενώ ο 29χρονος Μπαρτζώκας μελαγχολούσε στη σκέψη μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας στο Μαρούσι που καταστράφηκε από τραυματισμούς γύρω στο 1992. Στο «Γιαντ Ελιάου» αναμετρήθηκαν εκείνο τον Απρίλιο στον εμφύλιο ημιτελικό (πριν το σηκώσει ο Ομπράντοβιτς με την Μπανταλόνα) ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Κώστας Πολίτης. Οι δυο τους θα έχουν πολλά να θυμηθούν τις επόμενες μέρες στα γήπεδα των ουρανών.
Τα μαγικά χαρτάκια
Ο Ολυμπιακός περιμένει φέτος στο Βερολίνο περίπου 3.000 δικούς του οπαδούς, ο Παναθηναϊκός λίγο περισσότερους. Καθεμία από τις τέσσερις φιναλίστ παρέλαβε περίπου 450 εισιτήρια για τις άμεσες ανάγκες της, αλλά το 20% από όσα πουλήθηκαν τον Ιανουάριο στο ουδέτερο κοινό, με τιμές 229-709 ευρώ, κατέληξε σε ελληνικά χέρια. Το όργιο της αισχροκέρδειας ξεκίνησε με το φινάλε των προημιτελικών σε ιστοσελίδες μεταπώλησης. Το μεσημέρι της Πέμπτης το φτηνότερο πακέτο εισιτηρίων για το διήμερο κόστιζε 1.850 ευρώ στις… αετοφωλιές του γηπέδου. Οποιος θέλει να παρακολουθήσει ημιτελικούς και τελικούς δίχως κιάλια πλήρωσε 7-8 χιλιάρικα. Την ίδια ώρα εμφανίζονταν σε ταξιδιωτικές ιστοσελίδες οι πρώτες πτήσεις τσάρτερ από την Ελλάδα με «τιμή γνωριμίας» 798 ευρώ, ενώ τα δωμάτια στη γερμανική πρωτεύουσα είναι δυσεύρετα και φυσικά πανάκριβα. Πάντως οι περισσότεροι Τούρκοι οπαδοί της Φενερμπαχτσέ θα έχουν σημείο εκκίνησης τα σπίτια τους στο Βερολίνο, ενώ η Ρεάλ αναμένεται να κουβαλήσει τους συνήθεις 250, που καλά καλά δεν γεμίζουν… Uber. Ο εφιάλτης της Euroleague για πρόκριση της Μακάμπι κλειδώθηκε στο χρονοντούλαπο μέσα σε αναστεναγμούς ανακούφισης. Οι Βερολινέζοι είναι πολιτικοποιημένοι και δεν χαρίζουν κάστανα, οι Ελληνες στέκονται μαζικά στο πλευρό των Παλαιστινίων, η Τουρκία διάγει περίοδο ψυχρού πολέμου με το Ισραήλ και η τετραήμερη παρουσία χιλιάδων εκδρομέων από το Τελ Αβίβ θα πλημμύριζε την πόλη με μπαρούτι. Ο Κέντρικ Ναν ήταν μια κάποια λύσις.
Διαβάστε επίσης:
Euroleague: Το πρόγραμμα του Final 4 – Πότε παίζουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός
Euroleague: Τόσα εισιτήρια δίνει σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό για το Final 4
