Το «Φεστιβάλ του Ρίφκιν», η τελευταία ταινία του Γούντι Αλεν που γυρίστηκε αναγκαστικά στο Σαν Σεμπαστιάν μετά από την αμερικανική περιπέτεια του, βγαίνει επιτέλους στις ελληνικές αίθουσες.
Το Φεστιβάλ του Ρίφκιν (Rifkin’s Festival) (***)
Κωμωδία διεθνούς συμπαραγωγής 2020 (92)
Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν Πρωταγωνιστούν: Τζίνα Γκέρσον, Γουάλας Σον, Έλενα Ανάγια, Σέρζι Λόπεθ, Κρίστοφ Βαλτς, Λουί Γκαρέλ
Ο διανοούμενος Μορτ Ρίφκιν αποφασίσει να συνοδεύσει τη δημοσιογράφο σύζυγο του Σου στο διάσημο ισπανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν, επειδή υποψιάζεται ότι είναι κρυφά ερωτευμένη με το νεαρό σκηνοθέτη Φιλίπ. Στο πίσω μέρος του μυαλού του, ο Μορτ ελπίζει ότι η αλλαγή περιβάλλοντος θα του δώσει την έμπνευση για το πρώτο του φιλόδοξο μυθιστόρημα.
Η 7η τέχνη συναντά την ψυχανάλυση στο «Φεστιβάλ του Ρίφκιν» και ο Γούντι Άλεν μοιάζει να αναρωτιέται που ακριβώς είναι τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και εφιάλτη. Η διάθεση αναθεώρησης της ζωής μέσα από τη δύναμη του κλασικού σινεμά που νιώθει ο ήρωας του Άλεν, φαίνεται να παρακινεί και τον ίδιο το σκηνοθέτη που πέρασε μεγάλα ζόρια καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Ουσιαστικά ο Γούντι Άλεν αποφασίζει να ρίξει μικρές ματιές στην καθημερινότητα του ήρωα του (απολαυστικότατος ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας Γουάλας Σον στο ρόλο) προκειμένου να χτίσει κάτι μεγαλύτερο και φιλόδοξο.
Όπως ο Ρίφκιν κοιτά στον καθρέφτη και ψάχνει να βρει ποιος πραγματικά είναι, έτσι κι ο Άλεν παραθέτει όλες τις υπαρξιακές ανησυχίες του (με το σχήμα ψυχαναλυτή και ασθενή φυσικά στο μικροσκόπιο) και αναζητά τις κατάλληλες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτηματικά της ζωής: ο γάμος που τελματώνει, το ξύπνημα του ερωτικού πάθους, η ερμηνεία των ονείρων – με ειδική αναφορά φυσικά στο περίφημο εγχειρίδιο του Φρόιντ-, ο σαρκασμός ως ασπίδα στα μεγάλα χτυπήματα, το χάσμα των γενεών και η σφαγή των γηρατειών, η εμπορευματοποίηση της τέχνης.
Χωρίς να ξεχνά ούτε στιγμή ότι η ταινία του είναι μια κωμωδία, ο Γούντι Άλεν κάνει ότι μπορεί για να διασκεδάσει τις τελευταίες αρνητικές εντυπώσεις (σχεδόν όλοι οι παλιοί πρωταγωνιστές του τον απαρνήθηκαν ύστερα από την αναζωπύρωση της υπόθεσης κακοποίησης της θετής του κόρης Ντίλαν) και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θεωρεί λοιπόν την ίδια την ζωή μια φαρσοκωμωδία που είτε θα την πάρεις στα σοβαρά είτε θα προσπαθήσεις να διασκεδάσεις με τα συνεχή παιχνίδια και τις απρόβλεπτες -και οδυνηρές ενίοτε- ανατροπές της. Ο ήρωας του μοιάζει να βρίσκει την λύση αν και κάποια στιγμή η αφέλεια του χτυπά κόκκινο. Εκείνος;
Η αιώνια Κάθαρση (The forever Purge) (**)
Περιπετειώδες θρίλερ αμερικανικής παραγωγής 2021 (100)
Σκηνοθεσία: Εβεράρντο Γκουτ Πρωταγωνιστούν: Ανα ντε λα Ρεγκέρα, Λίβεν Ράμπιν, Τενόχ Χουέρτα, Σούζι Αμπρομάιτ
Άλλη μια ετήσια βραδιά Κάθαρσης βουλιάζει τις ΗΠΑ στο αίμα και το χάος. Το επόμενο πρωινό οι επιζώντες ξεκινούν να κάνουν μια νέα αρχή αλλά για κάποιους από αυτούς η Κάθαρση συνεχίζεται.
Στο 5ο και τελευταίο κεφάλαιο της δυστοπικής σειράς περιπετειών τρόμου όλα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα γύρω από το ριζοσπαστικό (σικ) κοινωνικό πείραμα ανατρέπονται. Η καλογυρισμένη και ιδεολογικά φορτισμένη – αν όχι σε σύγχυση- «Αιώνια Κάθαρση» κλείνει τον κύκλο των εξαγνιστικών φόνων για το καλό της ευνομούμενης κοινωνίας, με τον πιο εξεζητημένο αλλά απόλυτα κινηματογραφόφιλο τρόπο.
Ένας γιος (Un fils) (***)
Δραματική γαλλικής παραγωγής 2020 (95)
Σκηνοθεσία: Μεχντί Μπαρσαουί Πρωταγωνιστούν: Σάμι Μπουατζίλα, Νάτζλα Μπεν Αμπνταλάχ, Γουσέφ Κεμίρι
Μια πλούσια οικογένεια στην Τυνησία πέφτει θύμα τρομοκρατικής επίθεσης και ο 11χρονος γιος της τραυματίζεται σοβαρά. Οι γονείς κάνουν τα πάντα ώστε να βρουν δωρητή για μεταμόσχευση, όμως ένα μυστικό που βγαίνει στην επιφάνεια τους διχάζει.
Η δεξιοτεχνική σκηνοθεσία του πρωτοεμφανιζόμενου Μεχντί Μπαρσαουί ενισχύεται από αιχμηρές σεναριακές ιδέες που μπολιάζουν τη σκληρή οικογενειακή τραγωδία με ζόρικα ηθικά διλήμματα (που έχουν όμως και πολιτικό χαρακτήρα) γύρω από την πραγματικότητα στη σύγχρονη Τυνησία. Ο εκπληκτικός Σάμι Μπουατζίλα κέρδισε το Σεζάρ αντρικής ερμηνείας καθώς και το βραβείο πρώτου ρόλου στο Τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας.
Δε θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό (***)
Κοινωνική ελληνικής παραγωγής 2019 (100)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Γεωργόπουλος Πρωταγωνιστούν: Όμηρος Πουλάκης, Βαγγέλης Μουρίκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Ιωάννα Παππά, Κόρα Καρβούνη, Βίκυ Παπαδοπούλου
Ο Άρης, πετυχημένο στέλεχος μιας μεγάλης εταιρείας, βλέπει τη ζωή του να αλλάζει ριζικά όταν μαθαίνει πως είναι φορέας ενός σεξουαλικώς μεταδιδόμενου ιού, ο οποίος είναι θανατηφόρος μόνο για τις γυναίκες. Ο Άρης είναι η μοναδική ελπίδα για τη δημιουργία ενός εμβολίου, αρκεί να βρει ποια από τις πρώην συντρόφους που είχε, του μετέδωσε αρχικά τον ιό.
Ο ανατριχιαστικά προφητικός συμβολισμός της ταινίας του Γεωργόπουλου («Tungsten») ξεκίνησε το 2018 από μια ιδέα επιστημονικής φαντασίας αλλά η πραγματικότητα τον ξεπέρασε καθώς κατέστησε την όλη φουτουριστική σύλληψη σχεδόν ρεαλιστική και φυσικά επίκαιρη. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος προβαίνει σε μια απρόσμενα χιουμοριστική ανάγνωση του δυστοπικού μέλλοντος φτιάχνοντας μια πολυεπίπεδη και ανίερη μαύρη κωμωδία με βασικό μοχλό την «καταστροφική» πατριαρχία σε βάρος των γυναικών.
Οδός Μαλχόλαντ (Mulholland )(****)
Θρίλερ αμερικανικής παραγωγής 2001 (146)
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς Πρωταγωνιστούν: Ναόμι Γουότς, Τζάστιν Θερού, Λόρα Χάρινγκ
Μια αφελής νεαρή ηθοποιός έρχεται να βρει την τύχη της στο Χόλιγουντ και μπλέκει σε μια περίεργη περιπέτεια όταν αποφασίζει να βοηθήσει μια αμνησιακή γυναίκα να ξαναβρεί την μνήμη της.
Ο Λιντς κατασκευάζει μια απέραντα γοητευτική και μυστηριώδη ταινία γύρω από τη σύνδεση ονείρου και πραγματικότητας. Οι αμέτρητοι συμβολισμοί της νουάρ ιστορίας δεν έχουν στόχο μόνο την αποδόμηση του είδους αλλά κυρίως την δημιουργία ενός αινιγματικού παζλ που δεν έχει μόνο μία λύση.
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας γύρω από τον φόβο και την παραίσθηση («Lost Highway» και «Inland Empire» τα άλλα δύο) αρχικά σχεδιάστηκε για τηλεοπτική σειρά. Βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες και τρίτη υποψηφιότητα για όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας στον Λιντς.
