Η εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο απέτυχε αφού στο διάστημα των τρεισήμισι χρόνων που, υποτίθεται, έπεσαν παράγκες και συμμορίες τα πράγματα έγιναν χειρότερα.
Στην ΕΠΟ κάνουν κουμάντο άτομα του σκοτεινού παρασκηνίου, οι επιχειρηματίες ενδιαφέρονται μόνο για τα σφυρίγματα της διαιτησίας, οι ομάδες φυτοζωούν και προσπαθούν με τα ψέματα να συντηρηθούν, η γκρίνια είναι διαρκής, οι «εμφύλιοι» επίσης και τα μαχαιρώματα δίνουν και παίρνουν.
Ολα αυτά όπως είναι φυσικό έχουν αντίκτυπο και στην εθνική ομάδα. Η οποία αργά αλλά σταθερά επιστρέφει στην εποχή του Ρανιέρι και του Αναστασιάδη. Δυστυχώς το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν παράγει πλέον ποδοσφαιριστές όπως παλιότερα, αφού οι ξένοι έχουν κατακλύσει το πρωτάθλημα, τα ρόστερ των ΠΑΕ περιλαμβάνουν το πολύ οκτώ με δέκα Ελληνες παίκτες και αυτό επηρεάζει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα που αναζητάει παίκτες αλλά δεν βρίσκει.
Ομως ακόμη και εκεί η ΕΠΟ φροντίζει με τις όποιες μεθοδεύσεις της στο παρασκήνιο να κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα απ’ όσο δείχνουν. Με αποκλεισμούς παικτών (ο Τζον Φαν’τ Σχιπ είναι το εκτελεστικό όργανο) και μάλιστα πρωτοκλασάτων τη στιγμή που υπάρχει λειψανδρία. Και άλλοι που καλούνται δεν αγωνίζονται παρά μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη λύση.
Και άλλοι που ξεβράστηκαν και ξεχάστηκαν επέστρεψαν! Κοντά σε όλα αυτά προσθέστε τους 41 παίκτες που κλήθηκαν στην εθνική επί θητείας του Ολλανδού για να καταλάβετε πόσο σοβαρά έχουν πάρει την εθνική ομάδα (και) οι… εξυγιαντές. Αν μάλιστα πιστέψουμε και τις καταγγελίες ότι στέλεχος της ομοσπονδίας προσπαθεί με κάθε τρόπο να κληθεί στην εθνική ο γιος του –αρκεί να παίξει λίγο περισσότερο στον σύλλογό του–, τότε κάθε συζήτηση για το νέο «μαγαζάκι» που στήθηκε στην ΕΠΟ περιττεύει. Η εθνική ήταν και παραμένει πεδίο μάχης για ξεκαθάρισμα λογαριασμών εκείνων που κάνουν κουμάντο στην ομοσπονδία…