Στις 14 Αυγούστου 2019, το Εθνικό Θέατρο περνά στα «έμπειρα χέρια» -όπως υποστήριζαν δημοσιεύματα της εποχής- του Δημήτρη Λιγνάδη. Την ίδια μέρα, ο Απόστολος Δοξιάδης δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του για τον διορισμό του φίλου του στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, δημιουργώντας την εντύπωση πως μάλλον συνέβαλλε στην επιλογή Λιγνάδη.
«Αν πάρουν δυο-τρεις ακόμα φίλοι μου ανώτατες θέσεις στον χώρο της τέχνης και της ενημέρωσης, φοβάμαι ότι θα κατηγορηθώ για Ρασπουτιν. Αλλά άμα είναι τέτοιες επιλογές σαν τις πρόσφατες, χαλάλι. Να την κάνω τη θυσία» σημείωνε με χαριτωμενιά και προκαταβολική αυταπάρνηση στο Facebook ο κ. Δοξιάδης.
Η ανάρτηση:
Τρεις μήνες αργότερα, ο περήφανος φίλος του Δ. Λιγνάδη καλείται να συνδράμει την εθνική συντονίστρια του σχεδίου «κανένα παιδί μόνο», Ειρήνη Αγαπηδάκη, για την ευαίσθητη αποστολή των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων. Ειδικότερα, στις 24 Νοεμβρίου 2019, ο πρωθυπουργός προβαίνει σε ανακοινώσεις από το Μέγαρο Μαξίμου, πλαισιωμένος από τις προσωπικές του επιλογές. «Αναλαμβάνω προσωπικά την υπόθεσή τους, συγκεντρώνοντας όλες τις σχετικές αρμοδιότητες στο γραφείο του πρωθυπουργού» ανέφερε ο πρωθυπουργός στο βίντεο που αναρτήθηκε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
Αλήθεια, σε ποια χώρα ο πρωθυπουργός συγκέντρωσε όλες τις αρμοδιότητες για τα ασυνόδευτα ανήλικα; Ποια ήταν η αιτία που οδήγησε τον Κυρ. Μητσοτάκη να αναλάβει εκτός από την ΕΥΠ, την ΕΡΤ, το ΑΠΕ – ΜΠΕ και την διαχείριση του ζητήματος με τα ασυνόδευτα παιδιά; Μακριά από τις υστερόβουλες μεταφράσεις, τα ερωτήματα εγείρονται εξαιτίας της παγκόσμιας πρωτοτυπίας που συντελέστηκε στην Ελλάδα. Σε καμία χώρα που αντιμετώπισε ή αντιμετωπίζει την προσφυγική κρίση, αρχηγός κράτους δεν ανέλαβε προσωπικά αυτά τα καθήκοντα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του piperata.gr, ο κ. Μητσοτάκης αναγκάστηκε να αναλάβει προσωπικά την υπόθεση των ασυνόδευτων παιδιών επειδή γνώριζε για την ύπαρξη κυκλώματος trafficking με θύματα προσφυγόπουλα. Η πληροφορία αυτή μοιάζει να εφάπτεται με τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού κατά την παρουσίαση του εθνικού σχεδίου: «Όσοι εγκληματίες τολμούν να βασανίζουν και να εμπορεύονται παιδιά να ξέρουν ότι το κράτος θα τους κυνηγήσει αμείλικτα και θα τους τιμωρήσει χωρίς οίκτο, σώζοντας τα αθώα πλάσματα από τα χέρια τους». Μήπως, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης γνώριζε κάτι και γι΄ αυτό ανέλαβε την ευθύνη;
Ο Δοξιάδης δεν εγκαταλείπει τον φίλο του
Όλα αυτά αποτελούν πραγματικά γεγονότα. Πραγματική και αναλλοίωτη στον χρόνο ή τις κατηγορίες αποδεικνύεται και η φιλία του Απ. Δοξιάδη με τον κατηγορούμενο πρώην διευθυντή του καλλιτεχνικού θεάτρου. Ο φίλος του πρωθυπουργού, Απ. Δοξιάδης, ασκεί κριτική στην Λίνα Μενδώνη όχι για τα αντανακλαστικά της σε σχέση με τις πολύκροτες καταγγελίες κατά του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά για τις δηλώσεις στις οποίες προέβη κατά την πολυσυζητημένη συνέντευξη Τύπου, χαρακτηρίζοντας τον Δ. Λιγνάδη «επικίνδυνο άνθρωπο». «Διάκριση εξουσιών, κυρία Μενδώνη, διάκριση εξουσιών. Κάντε τη δουλειά σας και αφήστε τις κρίσεις περί επικινδυνότητος να τις κάνει η αρμόδια εξουσία, η Δικαιοσύνη. Χώρια που οι κατόπιν εορτής και εκ του ασφαλούς λεονταρισμοί δεν μαρτυρούν ήθος. Υπουργός Πολιτισμού είστε, για όνομα του Θεού!» ξεσπά στο Facebook.
Η ανάρτηση:
Σε πιο πρόσφατη ανάρτησή, ο συγγραφέας γίνεται ακόμα πιο καυστικός και ζητά εμμέσως την παραίτηση Μενδώνη ή ακόμα και την καρατόμησή της. Βέβαια, όχι για τους λόγους που φαντάζεστε. «Μερικοί άνθρωποι ουδέποτε παραιτούνται και σπανίως πεθαίνουν. Βέβαια, και αυτούς ακόμα μπορούν κάποιοι άλλοι άνθρωποι να τους παραιτήσουν» τονίζει φωτογραφίζοντας την υπουργό Πολιτισμού και τον πρωθυπουργό που του εμπιστεύθηκε αυτές τις ευαίσθητες αρμοδιότητες.
Η ανάρτηση:
Δεν χωρά αμφιβολία ότι η σχέση του ανθρώπου που επέλεξε ο πρωθυπουργός για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα με τον κατηγορούμενο για βιασμό ανηλίκων παραμένει άρρηκτη. Ο «διανοούμενος» Δοξιάδης -που ζητούσε την παραίτηση του δημοσιογράφου των «Νέων», Δημήτρη Μανιάτη, επειδή τόλμησε να καταφερθεί εναντίον της Ειρ. Αγαπηδάκη στα social media- παραθέτει θεσμικές ανησυχίες, νομικά επιχειρήματα και ηθικολογικές κρίσεις τη στιγμή που η υπουργός Πολιτισμού δήλωσε πως εξαπατήθηκε από έναν «επικίνδυνο άνθρωπο».
Όταν έκανε λάστιχο το τεκμήριο της αθωότητας
Το 1992, ο διορισμένος σύμβουλος κινηματογραφίας στο Υπουργείο Πολιτισμού κατηγόρησε την σπουδαία Ελληνίδα σκηνοθέτιδα Φρίντα Λιάππα για κακοποίηση παιδιού κατά τα γυρίσματα της ταινίας με τίτλο: «Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης». Μετά από έναν χρόνο, η σκηνοθέτιδα απαλλάχθηκε με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών. Το γεγονός είχε προκαλέσει μεγάλη ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση και κλίμα ηθικού πανικού στην κοινωνία, με τον Βασίλη Ραφαηλίδη να ταπεινώνει on air στην ΕΤ1 τους εκπροσώπους των «όσιων και ιερών», Απ. Δοξιάδη και Δ. Σαββόπουλο. Τότε, λοιπόν, ο κ. Δοξιάδης δεν ανησυχούσε για το τεκμήριο της αθωότητας και σίγουρα δεν είχε τις ίδιες ηθικές αναστολές. Αυτό που παρέμεινε σταθερό με το πέρασμα του χρόνου είναι η αξιοποίησή του από μία ακόμα κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Περίεργα πράγματα
Όλα αυτά προκαλούν περίεργους συνειρμούς. Τη στιγμή που η προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού για το Εθνικό Θέατρο κατηγορείται για βιασμό ανηλίκων και το φως της δημοσιότητας έχουν δει πληροφορίες για προσέγγιση ασυνόδευτων προσφυγόπουλων από ΜΚΟ, η έτερη επιλογή του Κυρ. Μητσοτάκη για τη διαχείριση των κατατρεγμένων παιδιών που είναι ο Απ. Δοξιάδης προτίμησε να ξιφουλκήσει υπέρ του τεκμηρίου αθωότητας του φίλου του Δ. Λιγνάδη και όχι να περιμένει την κρίση της Δικαιοσύνης. Άλλωστε, η πρώτη που δήλωσε ότι πρόκειται για «επικίνδυνο άνθρωπο» ήταν η υπουργός Πολιτισμού.
