Η πολυεθνική Βridgestone κλείνει τη γαλλική μονάδα παραγωγής
Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός στον γαλλικό βορρά όπου η ακροδεξιά και η Μαρίν Λεπέν βλέπουν εδώ και χρόνια τα ποσοστά τους να αυξάνονται. Η εταιρεία ελαστικών Bridgestone που ιδρύθηκε στην Ιαπωνία το 1931 ανακοίνωσε ότι το 2021 κλείνει το εργοστάσιό της στην Μπετίν, με συνέπεια να χαθούν 863 θέσεις εργασίας. Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ χαρακτήρισε «αποκρουστική» την απόφαση της Bridgestone, ενώ εκπρόσωπος της εταιρείας δήλωσε ότι η παραγωγή ελαστικών μικρομεσαίων διαστάσεων, όπως εκείνα που κατασκευάζονται στη μονάδα της Μπετίν, είναι φτηνότερη στην Ασία. Εκείνο που δεν είπε είναι ότι η Bridgestone μόνο για φέτος έλαβε επιδοτήσεις 1,5 εκατ. ευρώ από το γαλλικό κράτος για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ το 2018 οι φοροαπαλλαγές της εταιρείας έφτασαν το ιλιγγιώδες ποσό του 1,7 εκατ. ευρώ.
Την αρχή έκανε η Nissan
Αυτή η απόφαση της εταιρείας ήρθε να προστεθεί στην απόφαση της Nissan τον περασμένο Μάιο να διακόψει μέχρι τον Δεκέμβριο κάθε δραστηριότητα στο εργοστάσιό της που βρίσκεται στη Zona Franca της Βαρκελώνης και σε δύο μικρότερα εργοστάσια στην ευρύτερη περιοχή.
Είχε προηγηθεί πριν από μερικά χρόνια το κλείσιμο του εργοστασίου της ιστορικής αυτοκινητοβιομηχανίας Opel στη Γερμανία, ενώ λόγω πανδημίας η Walt Disney Company ανακοίνωσε ότι θα απολύσει 28.000 υπαλλήλους από τα θεματικά της πάρκα.
Αποβιομηχάνιση και ακροδεξιά
Για πολλούς ο συνδυασμός αποβιομηχάνισης και μεταναστευτικού είναι καταστροφικός, ειδικά στον πλούσιο ευρωπαϊκό βορρά, ενώ οι αντίπαλοι της παγκοσμιοποίησης νιώθουν δικαιωμένοι. Το καμπανάκι για την Ενωμένη Ευρώπη χτύπησε με το Brexit. Ο οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας «Guardian» Λάρι Ελιοτ αμέσως μετά το δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2016 έγραφε ότι «το Brexit είναι περισσότερο η απόρριψη της παγκοσμιοποίησης» και λιγότερο η απόρριψη της Ευρώπης.
Σε διάφορες επαρχιακές πόλεις στη Μ. Βρετανία, όπως το Τάλμποτ στην Ουαλία ή το Γιόρκσαϊρ, άνω του 60% ψήφισε Brexit και σε περιοχές που ήταν προπύργια των Εργατικών οι τάσεις δείχνουν μια στροφή προς την αποχή ή την ακροδεξιά.
Στη Γερμανία οπουδήποτε υπήρξε σταδιακή αποβιομηχάνιση το ακροδεξιό AfD ενίσχυσε σημαντικά την επιρροή του με ποσοστά άνω του 20%, με το SPD των σοσιαλδημοκρατών να περνά στην τρίτη θέση.
Στην Αμερική του Τραμπ
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού το κύμα κατά της παγκοσμιοποίησης εκφράστηκε με το «America first» του Ντόναλντ Τραμπ, ειδικά στις εργατουπόλεις του νότου. Σε πολιτικό επίπεδο το στίγμα δόθηκε με την εχθρότητα απέναντι στην Κίνα και την απόσυρση από διεθνείς εμπορικές συμβάσεις.
Μόνο που αυτό το κύμα κατά της παγκοσμιοποίησης προσλαμβάνει και ακραία συντηρητικά χαρακτηριστικά. Στρέφεται κατά των αδυνάτων, των προσφύγων και των μεταναστών, των ακτιβιστών, των κινημάτων και των ΜΚΟ. Συναντιέται με όσους πρεσβεύουν την οπλοκατοχή, με ακραίες θρησκευτικές οργανώσεις και με κινήματα όπως αυτό κατά των περιοριστικών μέτρων για την Covid-19.
Στην Ευρώπη επιμένουν. Ο οικονομολόγος και επικεφαλής της δεξαμενής σκέψης Cercle de l’Epargne Φιλίπ Κρεβέλ δηλώνει ότι «δεν μπορούμε να αγνοούμε την οικονομική πραγματικότητα» και ότι «η παραγωγή ελαστικών δεν αποδίδει κέρδη στη Γαλλία». Ο οικονομολόγος και ιδρυτής της εταιρείας συμβούλων ACDEFI Μαρκ Τουατί χαρακτηρίζει το γαλλικό οικονομικό μοντέλο «απαρχαιωμένο» λόγω της υψηλής φορολογίας και του μισθολογικού κόστους. Θα έλεγε κανείς ότι πριονίζουν το πόδι της καρέκλας στην οποία κάθονται.
