Σαράντα εννέα χρόνια από την ιστορική παρουσία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στον Αγιαξ
«Εντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς» έλεγε και ξανάλεγε στους παίκτες του Παναθηναϊκού ο μεγάλος Φέρεντς Πούσκας τις μέρες πριν από τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις 2 Ιουνίου του 1971 με αντίπαλο τον θρυλικό Αγιαξ στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Ηταν η ύστατη προσπάθεια του «καλπάζοντος συνταγματάρχη» να υψώσει το ηθικό των «πράσινων» έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν σαν ίσοι προς ίσους τους πανίσχυρους αντιπάλους τους…
Ομως εκείνοι οι έντεκα δεν ήταν όποιοι κι όποιοι. Ηταν οι «ιπτάμενοι Ολλανδοί» του τεράστιου προπονητή Ρίνους Μίχελς ο οποίος με το ολοκληρωτικό παιχνίδι που έπαιζε τότε η ομάδα του έφερε επανάσταση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο! Κρόιφ, Νέεσκενς, Χουλσόφ, Βάσοβιτς, Μιούρεν, Κάιζερ, Χάαν, Φαν Ντάικ ήταν ορισμένα από τα μέλη της μεγάλης ομάδας του «Αίαντα». Της ομάδας που σήκωσε εκείνη την εποχή τρία σερί Πρωταθλητριών, αρχής γενομένης από το 1971, αυτό δηλαδή εναντίον του Παναθηναϊκού.
Πρασίνισε το Γουέµπλεϊ
Η αποστολή του «τριφυλλιού» ταξίδεψε στο Λονδίνο αρκετές μέρες πριν από τον αγώνα. Οταν οι «πράσινοι» βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο είδαν το μισό Γουέμπλεϊ στολισμένο στα πράσινα.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ανάμεσα στους 83.179 θεατές βρέθηκαν περίπου 40.000 Ελληνες και 30.000 Ολλανδοί! Μέχρι σήμερα είναι η μεγαλύτερη μετακίνηση Ελλήνων οπαδών στο εξωτερικό…
Τέσσερα λεπτά μετά την έναρξη του τελικού οι δύο ομάδες βρέθηκαν ξανά στη σέντρα. Είχε προηγηθεί ο απόλυτος αιφνιδιασμός των Ολλανδών, που έβαλαν έτσι από νωρίς την ελληνική ομάδα στα σχοινιά. Μια βαθιά μπαλιά του Γιόχαν Νέεσκενς προς τη θέση του δεξιού εξτρέμ. Ενα άψογο κοντρόλ του Πιτ Κάιζερ, μια αριστουργηματική ντρίμπλα στον Αριστείδη Καµάρα, μία σέντρα ακριβείας για το κεφάλι του Nτικ φαν Ντάικ. Ο Ανθιµος Καψής έχασε τον παίκτη του και ο Τάκης Οικονοµόπουλος δέχτηκε το γκολ όρθιος.
Το γκολ έκοψε κι άλλο τα πόδια των Ελλήνων, που προσπάθησαν αρκετές φορές να βγουν μπροστά για την ισοφάριση, ωστόσο δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν κραυγαλέες ευκαιρίες. Αλλωστε δεν ήταν και να ξανοίγεσαι πολύ με εκείνο τον Αγιαξ, αφού με τρεις πάσες έβγαινε στον αιφνιδιασμό και δεν προλάβαινες να τον σταματήσεις. Τελικά στο 86΄ ο Γιόχαν Κρόιφ αφού ξεπέρασε σαν σταματημένο τον Σούρπη, βρήκε με μπαλιά-τρύπα τον Χάαν. Εκείνος σούταρε αμέσως, η μπάλα βρήκε στον Καψή, άλλαξε πορεία και… 2-0. Αυτό ήταν. Ο Κρόιφ παρέλαβε το μετάλλιό του φορώντας τη φανέλα του Χάρη Γραµµού, ο Μιούρεν με το 10 του Μίµη Δοµάζου. «Ο ∆ομάζος και ο Ελευθεράκης ήταν γίγαντες» υποκλίθηκαν οι λονδρέζικοι «Times» στο ρεπορτάζ της επόμενης μέρας.
Ηττημένοι γίγαντες
Η ίδια λέξη, «γίγαντες», έκανε θραύση στις ελληνικές αθλητικές εφημερίδες. «Γκρεμίστε τα τείχη, έρχονται οι πραγματικοί νικηταί» παιάνισε η «Αθλητική Ηχώ», «Ο γίγας Παναθηναϊκός ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ του Γουέμπλεϋ, κατεδικάσθη από την τύχη σε ήττα». Τα παναθηναϊκά «Νέα» μίλησαν για «γλυκό χαμόγελο εθνικής εορτής». Το πριμ για κάθε παίκτη ήταν 280.000 δραχμές.
Στο Αμστερνταμ οργανώθηκε παλλαϊκή υποδοχή στην αχανή Leidseplein. Πίσω στην Αθήνα η δικτατορική ψευτοκυβέρνηση φοβόταν τις λαϊκές συγκεντρώσεις όπως ο διάβολος το λιβάνι. Οι συνταγματάρχες έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την πορεία του Παναθηναϊκού προς ίδιον πολιτικό όφελος: «Ηγωνίσθης αμιγώς ελληνικώς, εναντίον μικτού διεθνούς συγκροτήματος» ανέφερε στο εμετικό μήνυμά του ο Παττακός. Ο ρόλος της χούντας στον αποκλεισμό του Ερυθρού Αστέρα στον ημιτελικό είναι θέμα για κάποιο άλλο αφιέρωμα…
Με την ελληνική ομάδα στον τελικό έπαιξαν οι Οικονομόπουλος, Τοµαράς, Καψής, Καμάρας, Σούρπης, Βλάχος, Ελευθεράκης, Γραμμός, Δομάζος, Αντωνιάδης, Φυλακούρης, ενώ στον πάγκο κάθισαν οι Κωνσταντίνου, Δηµητρίου, Αθανασόπουλος, Μητρόπουλος, Καλλιγέρης.
Η σύνθεση του Αγιαξ: Στούι, Βάσοβιτς, Σουρµπίρ, Χουλσόφ, Νέεσκενς, Ράιντερς (46΄ Μπλάκενμπουργκ), Μιούρεν, Σβαρτ (46΄ Χάαν), Κρόιφ, Φαν Ντάικ, Κάιζερ.
