Όταν άρχισαν να προβάλουν το σλόγκαν για το «επιτελικό κράτος» όλοι αυτοί που σκοτώνουν την ώρα τους στο Μαξίμου παριστάνοντας ότι διαμορφώνουν στρατηγικές και επεξεργάζονται σχέδια, από τον Μητσοτάκη μέχρι τον τελευταίο Σκέρτσο, εμφανίζονταν περιχαρείς σαν να είχαν πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Και έως ένα σημείο είχαν δίκιο.
Γιατί αυτή η πατέντα των επικοινωνιολόγων τους επέτρεψε κυρίως προεκλογικά αλλά σε κάποιο βαθμό και μετεκλογικά να τυλίγουν τα… φύκια τους με μεταξωτές κορδέλες και –με τη βοήθεια των πετσωμένων ΜΜΕ- να τις πουλάνε πανάκριβα.
Μετά βέβαια ήρθε η ζωή και άρχισε να τους βάζει δύσκολα καθώς αποδείχτηκε ότι δεν είχαν σχέδιο για το παραμικρό και οι μπαρούφες για το «επιτελικό κράτος» σταμάτησαν. Γιατί μόνο «επιτελικό» δεν είναι ένα κράτος που αρχίζει και τελειώνει στην προώθηση των ρυθμίσεων που θεωρούνται απαραίτητες για τους «φίλους» και τους «φίλους των φίλων», τους διορισμούς «ημετέρων» και τις προφανώς… χρήσιμες απευθείας αναθέσεις.
Οπότε, ποιες πυρκαγιές, ποιοι λογαριασμοί, ποια ακρίβεια, ποια οικονομία, ποια εξωτερική πολιτική και ποιος πόλεμος; Όλα, χωρίς καμιά εξαίρεση, υποτάσσονται στους ατομικούς σχεδιασμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και της δράκας των ακροκεντρώων ακροσυντηρητικών, των καλυμμένων ακροδεξιών και των κάθε λογής παρτάκηδων που αποτελούν την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.
Για να πηγαίνουν όλα καλά για την πάρτη τους όμως, όλοι αυτοί οι ιδιοτελώς πολιτευόμενοι πρέπει να διαμορφώσουν μια νέα «κανονικότητα», όπου τα πράγματα δεν θα λέγονται με το όνομά τους, η πραγματικότητα θα διαστρέφεται και οι αλήθειες θα εξοστρακίζονται. Ή, για να θυμηθούμε και τον Θουκυδίδη, για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους αλλάζουν ακόμα και τη σημασία των λέξεων.
Αυτή η συνέπεια στη χρήση της μητσοτακικής «νέας ομιλίας» είναι πλέον εμφανής σε κάθε δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και των παρατρεχάμενών του. Όπως τώρα με τη φωτιά στην Πεντέλη που ευχαρίστησε «όλους όσοι με αυτοθυσία έδωσαν τη μάχη στο πεδίο. Πρώτα και πάνω από όλα τους πυροσβέστες μας, τους εθελοντές μας, τους αστυνομικούς μας, τους πολίτες πολλοί εκ των οποίων αψήφησαν τις εντολές για εκκένωση για να προστατεύσουν τις περιουσίες τους».
Όταν βέβαια αξίζουν ευχαριστίες –και σωστά- οι πολίτες που πάλεψαν να σώσουν τις περιουσίες τους αψηφώντας τις εντολές για εκκένωση συνεπάγεται ότι οι εντολές εκκένωσης δεν ήταν σωστές ή ότι το γενικό δόγμα για εκκένωση περιοχών που απειλούνται άμεσα από τη φωτιά για να μην θρηνήσουμε θύματα σε αρκετές περιοχές της Πεντέλης δεν εφαρμόστηκε σωστά. Αλλά, το ποιος φταίει για τις λανθασμένες εντολές, ή ακόμα και για το ίδιο το «σχέδιο» που αρχίζει και τελειώνει στην εκκένωση, παρέλειψε να το πει ο Μητσοτάκης.
Γιατί αδυνατεί να μιλήσει για τα προβλήματα του «μηχανισμού» που έστησαν οι δικοί του άνθρωποι με δικές του εντολές και πολύ περισσότερο αδυνατεί να κοιταχτεί πραγματικά στον καθρέφτη. Αλλά, όπως θα διαπιστώσει σύντομα, ο ναρκισσισμός των σέλφι δεν είναι καλός σύμβουλος.
