Με την ακρίβεια, γενικώς και ειδικώς, των τροφίµων, των ακτοπλοϊκών, των καυσίµων και όλων αυτών που χρειαζόµαστε αλλά δεν µπορούµε να έχουµε, ή έχουµε µόνο υπό πολύ εξαιρετικές συνθήκες και µε πολλές προϋποθέσεις, είναι εδώ και µήνες βέβαιο ότι δεν το έχουν, αλλά συνεχίζουµε να το βλέπουµε και να το ξαναβλέπουµε και µιας και ξαναβγήκαν θα συνεχίσουµε να το βλέπουµε µέχρι να το πάρουµε όλοι απόφαση ότι δεν το έχουν.
Και τώρα που αρχίζει να ασθµαίνει και η Γερµανία και φρενάρει και όλη την υπόλοιπη Ευρώπη που έτσι κι αλλιώς κόντευε να τα φτύσει, το µόνο σίγουρο είναι ότι κάτι σαν τους «επιτελικούς», που έτσι κι αλλιώς δεν το είχαν, δεν πρόκειται να το βρουν όσο κι αν χτυπιούνται κι όσο κι αν τραπεζώνουν τις Φον ντερ Λάιεν και τους συζύγους τους.
Με το µπλοκάρισµα στην εθνική Αθηνών – Κορίνθου φάνηκε (και πάλι!) ότι ούτε καν αυτό δεν έχουν. Γιατί µπορεί να παριστάνουν τους ειδικούς και να ακκίζονται στα τηλεοπτικά κανάλια αλλά, όπως λέει και ο λαός, µε τα λόγια χτίζεις ανώγια και κατώγια, στην πράξη όµως χρειάζονται πολύ περισσότερα.
Και ό,τι χρειάζεται έγνοια και µελέτη και σχέδιο που να αφορά τους απλούς πολίτες δεν το έχουν. Γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν κάτι απλό: να µη νοιάζεσαι µόνο για την πάρτη σου. Και αυτό οι «επιτελικοί» γενικώς δεν το έχουν!
Αλλο το φαίνεσθαι λοιπόν και µάλιστα το πολύ προσεκτικά κατασκευασµένο, µε επικοινωνιολόγους, δηµοσιολόγους και δηµοσιολογούντες, µε πανελίστες, τηλεαστέρες και καναλάρχες, µε εφοπλιστές και βιοµήχανους, µε εισαγωγείς ειδικευµένους στις απευθείας παραγγελίες και παραγγελιοδόχους ειδικευµένους στις… ειδικές µπίζνες και άλλο το είναι.
Γιατί, ευθύς εξαρχής, προβληµατικό είναι το «είναι» τους. Η ακόρεστη επιθυµία τους να παραµείνουν εσαεί στην εξουσία και να µην ξαναϋπάρξει παραφωνία σαν την «παρένθεση» του 2015. Και η ειληµµένη απόφασή τους να κάνουν τα πάντα για να µην ξαναϋπάρξουν στιγµές σαν εκείνες που ζήσαµε τότε, εκείνη τη χαµένη άνοιξη κι εκείνο το χαµένο καλοκαίρι.
Και αυτό είναι το µόνο που τους ενδιαφέρει να έχουν, για να µπορούν να έχουν και όλα τα υπόλοιπα που ορέγονται!
Ολα τ’ άλλα που ζούµε είναι απότοκα της αδιαφορίας τους για εµάς και την καθηµερινότητά µας και της απόφασής τους να µην αφήσουν το παραµικρό στα χέρια συλλογικοτήτων και συσπειρώσεων. Εκτός εάν πρόκειται για σωµατεία, ΜΚΟ και κάθε είδους εταιρείες που ανήκουν σε αυτούς και τους «φίλους» τους.
