Ο πρωθυπουργός έφτιαξε το δικό του μέγα σκάνδαλο με παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων και εσωκομματικών «εχθρών», του οποίου η αποκάλυψη μόλις αρχίζει.
Η καριέρα διεθνούς φήμης που επικαλούνταν για τον εαυτό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να επιβεβαιώνεται ενώ ταυτόχρονα γίνεται συγγραφέας μιας μαύρης σελίδας για τη νεότερη ελληνική ιστορία. Ο πρωθυπουργός κάνει καριέρα ως Ελληνας Νίξον και δημιουργεί το δικό του Watergate με παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων, αλλά –σύμφωνα με πληροφορίες– και εσωκομματικών αντιπάλων.
Η πολιτική και δημοσιογραφική κριτική (πρωτοστάτησε σε αυτήν το Documento) που τοποθετούσε τον σημερινό πρωθυπουργό ως επικεφαλής ενός καθεστώτος επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο με την απομάκρυνση του εξ απορρήτων και ανιψιού του Γρηγόρη Δημητριάδη από τη θέση του γραμματέα του πρωθυπουργού και του Παναγιώτη Κοντολέων από την ΕΥΠ. Ο Μητσοτάκης επικύρωσε όσα έχει αποκαλύψει η δημοσιογραφική έρευνα κάνοντας παραδοχή ενοχής, αφού προηγήθηκε μια περίοδος με έντονη προσπάθεια εξαπάτησης της κοινής γνώμης. Η ΕΥΠ τελικώς, πέρα από τα «ιδιωτικά» συστήματα παρακολούθησης, παρακολουθούσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη καθώς και άλλους που τα ονόματά τους θα αποκαλυφθούν σύντομα.
Η κυβέρνηση με ευθύνη και εντολές του ίδιου του πρωθυπουργού λειτουργούσε ως παρακρατική σέχτα με στόχο την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων. Χρησιμοποίησε γι’ αυτό τη Δικαιοσύνη με την υπόθεση Novartis αλλά και την ΕΥΠ. Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να προφασιστεί ότι η απομάκρυνση των δύο εντολοδόχων του, Δημητριάδη και Κοντολέων, έγινε για προσωπικούς λόγους ούτε μπορεί να διασώσει όσους εγκλημάτησαν, δημιουργώντας, όπως κάνει συνήθως, μια εικονική πραγματικότητα μέσα από τα media. Οι πληροφορίες που μεταδόθηκαν το βράδυ της Παρασκευής και θέλουν τη χώρα να μην παίρνει τη δόση του Ταμείου Ανάκαμψης από την Ευρωπαϊκή Ενωση επειδή δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες δικαίου δεν είναι ανεξάρτητες από τις εξελίξεις με τις παρακολουθήσεις. Το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι πλέον μόνο ορφανό μετά την πολιτική ευθανασία στον Γρ. Δημητριάδη, αλλά και στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Υπό το βάρος των ραγδαίων εξελίξεων είναι αμφίβολο αν ο Μητσοτάκης θα επιλέξει να παριστάνει τον πρωθυπουργό. Δεν θεωρείται πλέον απίθανο ο Κυρ. Μητσοτάκης να πάει στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης με ανακοίνωση πρόωρων εκλογών, για να προλάβει –όπως ενδεχομένως πιστεύει– την πλήρη κατάρρευση.
Το παρασκήνιο με την παρακολούθηση Ανδρουλάκη
Ο έλεγχος του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη από το Ευρωκοινοβούλιο απέδειξε ότι είχε γίνει προσπάθεια να εγκατασταθεί λογισμικό παρακολούθησης Predator. O Ανδρουλάκης εμφανίστηκε αρκετά συντηρητικός μετά την αποκάλυψη της προσπάθειας προσβολής του τηλεφώνου του. Δεν σήκωσε τους τόνους πολιτικά και συμπεριφέρθηκε υπερβολικά μετριοπαθώς, σε βαθμό που υπήρξαν σχόλια μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ ότι δεν θέλει να διαταράξει την πιθανή μελλοντική συνεργασία με τη ΝΔ. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, η ανάγνωση δεν ήταν τόσο πολιτική. Ο Ν. Ανδρουλάκης φοβόταν, όπως εκμυστηρεύτηκαν κάποιοι συνεργάτες του, ότι αν είναι υπό παρακολούθηση, τότε υπάρχουν προσωπικά στοιχεία γι’ αυτόν τα οποία δεν θα ήθελε να βγάλει σε δημόσια θέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και γνωστός δικηγόρος Κώστας Ντάλτας σε ανάρτησή του στο Facebook όταν ερωτάται γιατί παρακολουθούσαν τον Ανδρουλάκη απαντά «για να τον εκβιάσουν».
Η αποκάλυψη της υπόθεσης παρακολούθησής του από την ΕΥΠ ήταν μάλλον θέμα τύχης. Ο Ανδρουλάκης ζήτησε από την ΑΔΑΕ και την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου να ερευνηθεί η προσπάθεια παρακολούθησής του με το Predator. Οταν όμως η ΑΔΑΕ παρέλαβε την καταγγελία ένας από τους ελεγκτές αναρωτήθηκε αν πρόκειται για νόμιμη παρακολούθηση, εισπράττοντας μάλιστα ειρωνεία από τους συναδέλφους του γιατί επρόκειτο για πρόεδρο κόμματος. Στον τυπικό έλεγχο που έγινε, όμως, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε εισαγγελική διάταξη στην ΕΥΠ για παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη. Υπήρξε δηλαδή πανομοιότυπη διαδικασία με αυτήν που έθεσε υπό παρακολούθηση τον δημοσιογράφο Θ. Κουκάκη. Στην αρχή επιχειρήθηκε παρακολούθηση με το Predator και στη συνέχεια ανέλαβε επισήμως η ΕΥΠ. Η αποκάλυψη της παρακολούθησης από την ΕΥΠ διαμόρφωσε νέα δεδομένα, τα οποία οδήγησαν τις εξελίξεις. Δημιουργήθηκε ένας πολιτικός μονόδρομος.
Ο Μητσοτάκης με την πλάτη στον τοίχο
Από τις πρώτες ημέρες των αποκαλύψεων για την παρακολούθηση του δημοσιογράφου Θ. Κουκάκη η κυβέρνηση προσπάθησε να εμφανίσει το θέμα της συνταγματικής εκτροπής ως παρεξήγηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου μίλησε για ιδιωτικό σύστημα παρακολούθησης το οποίο ήταν άγνωστο στην κυβέρνηση. Ο δημοσιογράφος ωστόσο ήταν σαφής ότι εκτός από το λογισμικό παρακολούθησης γνώριζε ότι υπήρξε και σε επισύνδεση από την ΕΥΠ. Ούτε η κυβέρνηση έδινε απαντήσεις ούτε τα μέσα ενημέρωσης θεωρούσαν ότι υπάρχει πρόβλημα. Η κατάσταση άλλαξε άρδην όταν ο διοικητής της ΕΥΠ Π. Κοντολέων εξεταζόμενος για το θέμα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής παραδέχθηκε ότι ο Κουκάκης ήταν σε νόμιμη παρακολούθηση γιατί το είχαν ζητήσει ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Η παραδοχή-βόμβα την οποία είχε δημοσιοποιήσει το Documento έχοντας πληροφορίες από την επιτροπή εξέθετε άμεσα τον πρωθυπουργό, ως έχοντα την ευθύνη της ΕΥΠ. Από το Μέγαρο Μαξίμου διέρρευσε ωστόσο ότι οι αναφορές του Κοντολέων αφορούσαν άλλο πράγμα και όχι την παρακολούθηση Κουκάκη. Οι διαρροές μάλιστα έγιναν τόσο βεβιασμένα και άκομψα που τέσσερα σάιτ, του «Πρώτου Θέματος», του Σκάι, το iefimerida και το Thetoc, δημοσίευσαν αυτολεξεί το ίδιο κείμενο, σαν να είχαν ανταπόκριση από τον ίδιο δημοσιογράφο.
Ο Μητσοτάκης συνέχισε να βρίσκεται στον επικοινωνιακό του παράδεισο και θεώρησε ότι η απόσβεση της ζημιάς είναι θέμα χρόνου και μιντιακής υπεροχής. Ξαφνικά όμως ήρθε η αποκάλυψη για την παρακολούθηση του Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ. Ακόμη και για τα συστημικά μέσα ενημέρωσης η αποδεδειγμένη πλέον παρακολούθηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κάτι που μπορούν και θέλουν να προσπεράσουν.
Οι αποπομπές των δύο συνεργατών
Η απομάκρυνση του Γρ. Δημητριάδη και του Π. Κοντολέων δεν εντάσσεται στενά στην παραδοσιακή λειτουργία των πολιτικών θυσιών που γίνονται για να σωθεί ο αρχηγός. Είναι κινήσεις «σωτηρίας» και απόγνωσης, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών και ποικίλων πιέσεων. Καταρχάς οι αποπομπές δεν μπορούν να σώσουν τον Μητσοτάκη.
Ο ίδιος την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές (δεν πρόλαβε καλά καλά να ορκιστεί) άλλαξε τον νόμο για να πάρει υπό τον έλεγχό του την ΕΥΠ. Αλλαξε επίσης τις προβλέψεις για τον διοικητή της ΕΥΠ προκειμένου να διορίσει τον Κοντολέων, ο οποίος δεν είχε ούτε τα ουσιαστικά ούτε τα τυπικά προσόντα. Οταν εντοπίστηκε η παρακολούθηση από τον δημοσιογράφο Θ. Κουκάκη άλλαξε πάλι τον νόμο, ώστε να μην μπορεί να λάβει γνώση για τους λόγους παρακολούθησής του όπως προβλεπόταν προηγουμένως.
Συνεπώς ο Μητσοτάκης δεν μπορούσε να κατηγορήσει κανέναν για την ΕΥΠ και τις παρακολουθήσεις, αφού με διάφορους τρόπους ήταν συνδεδεμένος με τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας και μάλιστα όχι για θέματα εθνικής ασφάλειας αλλά για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».
Η μετατροπή του Γρ. Δημητριάδη μέσα σε μια νύχτα από έμπιστο της οικογένειας και της προσωπικής πολιτικής Μητσοτάκη σε πρόσωπο που συγκεντρώνει (και θα συνεχίσει να συγκεντρώνει) όλα τα πυρά σχετίζεται με την πεποίθηση του Μητσοτάκη ότι έτσι θα εξευμενιστούν όσοι τον έχουν βάλει στο στόχαστρο. Στις αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις παίρνει μέρος μεγάλη ομάδα ανεξάρτητων δημοσιογράφων από αρκετά Μέσα. Δεν μπορεί λοιπόν ο Μητσοτάκης να προσφύγει στη συνήθη τακτική της άμεσης συκοφάντησης όπως έκανε με το Documento.
Θεωρεί ότι κίνητρο των αποκαλύψεων είναι τα συμφέροντα επιχειρηματιών με τους οποίους δεν ευθυγραμμίστηκε ο ίδιος διά του Δημητριάδη. Η αλήθεια είναι ότι ευρύς κύκλων ανθρώπων της ΝΔ, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται επιχειρηματίες, επικοινωνιολόγοι αλλά και εκδότες, είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς με τον πρωθυπουργικό ανιψιό.
Ο Δημητριάδης συγκέντρωνε επίσης τη δυσφορία των υπουργών και του κομματικού μηχανισμού (κάποια στιγμή και της Μαρέβας Γκραμπόφσκι) για την ιδιαίτερη σχέση με τον Μητσοτάκη. Οι επιλογές Δημητριάδη άφηναν εκτός νυμφώνα πολλούς, πάντα ωστόσο με τις εντολές του Μητσοτάκη. Εδώ και ένα χρόνο οι ριγμένοι από τον Δημητριάδη άρχισαν να ενοχλούνται και να το δείχνουν, σχολιάζοντας μάλιστα ότι ευνοεί συγκεκριμένα και περίεργα συμφέροντα. Ηταν το «Βήμα» του Μαρινάκη που τον είχε αποκαλέσει άνθρωπο που βρίσκεται κάτω από κάθε πέτρα που σηκώνεις όταν πρόκειται για «δουλειές».
Η υπόθεση των παρακολουθήσεων και η σχέση του με εταιρείες που συνδέονταν με τους φερόμενους πρωταγωνιστές των ιδιωτικών κοριών έκαναν ευάλωτο τον Δημητριάδη και ακόμη περισσότερο τον Μητσοτάκη. Το επόμενο διάστημα πολλοί θα θυμηθούν πολλά για τις περίεργες σχέσεις του Δημητριάδη, ενώ ταυτόχρονα, είτε το θέλουν είτε όχι, θα ανοίγουν τον δρόμο προς την πτώση του ίδιου του Μητσοτάκη.
Τις επόμενες μέρες, σύμφωνα με πληροφορίες από το Μαξίμου, θα γίνει προσπάθεια να εμφανιστούν οι αποκαλύψεις καθώς και οι δημοσιογράφοι που τις έκαναν ως αποτέλεσμα της δράσης ξένων μυστικών υπηρεσιών που αποφάσισαν να χτυπήσουν τον Μητσοτάκη επειδή δεν προμηθεύτηκε τα δικά τους οπλικά συστήματα. Τέτοιες επιχειρήσεις δολοφονίας προφίλ έχουν γίνει και στο παρελθόν.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι ότι δεν πρόκειται για πρόσκαιρη χιονόπτωση, αλλά για χιονοστιβάδα που θα τον παρασύρει.
Οι παρακολουθήσεις είναι η κορυφή ενός μεγάλου παγόβουνου. Στη βάση του βρίσκονται επιχειρηματικές συμφωνίες, ιδιωτικοποιήσεις, συναλλαγές με funds, όλα με την ευθύνη Δημητριάδη και τις εντολές Μητσοτάκη. Οι αποκαλύψεις τώρα αρχίζουν. Και απ’ ό,τι φαίνεται, και η πτώση. Οπως αποδείχθηκε και στο Watergate του Νίξον, η μετατόπιση της ευθύνης στους άλλους δεν τον έσωσε. Επιτάχυνε την ήττα.
