Ο υπουργός ∆ικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης κέρδισε ξανά την προσοχή µας µέσα από την απόπειρα συνειδητής φίµωσης της δηµοσιότητας των σηµαντικών δικών µέσω των παρατηρητηρίων που τις παρακολουθούν και αναµεταδίδουν γραπτά τα τεκταινόµενα µέσω διαδικτύου.
Μετά τις αντιδράσεις ακόµη και κοµµάτων που (ελπίζουµε κατά λάθος) ψήφισαν τη διάταξη ο Γ. Φλωρίδης έχει επιδοθεί σε αγώνα παραπληροφόρησης υποστηρίζοντας ότι απλώς προστέθηκε η διαδικτυακή αναµετάδοση των δικών στο ήδη υπάρχον νοµοθετικό πλαίσιο. Φυσικά, αυτό έχει τόση σχέση µε την πραγµατικότητα όσο η κυβέρνηση µε την ειλικρίνεια.
Το έργο των παρατηρητηρίων, µε κορυφαίο αυτό του Golden Dawn Watch, ήταν αναντικατάστατο και εξυπηρέτησε εκατοντάδες δηµοσιογράφους, ερευνητές, αλλά και τους ίδιους τους παράγοντες της δίκης από όλες τις εµπλεκόµενες πλευρές. Το «όλες» το τονίζουµε γιατί αποτυπώνει και τον βαθµό αντικειµενικότητας που διατήρησε η λεπτοµερής καταγραφή όσων συνέβησαν. Τα παρατηρητήρια στοχοποιούνται και τιµωρούνται αφενός επειδή… παραήταν καλά στη δουλειά τους, αφετέρου επειδή χαλούσαν την πιάτσα σε ορισµένους πολύ καλά εδραιωµένους «θεσµούς». «Τραστ» θα τους έλεγε κάποιος πιο πονηρεµένος.
Από την άλλη, η τεχνοφοβία που εκφράζεται από τη συγκεκριµένη διάταξη που απαγορεύει τη χρήση λογισµικού µετατροπής της φωνής σε κείµενο το µόνο που κάνει είναι να επιχειρεί να δυσχεράνει το γνήσια δηµοσιογραφικό έργο των παρατηρητηρίων. Αυτό το οποίο όµως δεν υπολόγισαν σωστά στην κυβέρνηση είναι η δηµοσιογραφική και νοµική αρτιότητα της πλειονότητας των παρατηρητηρίων, που εξασφαλίζει ότι ακόµη και µε τα πρόσθετα εµπόδια θα συνεχίσουµε να ακούµε στους διαδρόµους των δικαστηρίων ότι «αυτά τα παιδιά κρατάνε καλύτερα πρακτικά και από τους γραµµατείς».