Το μεταναστευτικό – προσφυγικό δεν είναι ένα απλό πρόβλημα για τη χώρα μας και την Κυβέρνηση. Για κάποιους είναι «το νούμερο ένα πρόβλημα». Για δύο πολύ σημαντικούς λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι δίνει τη δυνατότητα στον Ρ. Τ. Ερντογάν να «ανοίγει» και να κλείνει κατά το δοκούν την κάνουλα, προσφέροντάς του έτσι ένα στρατηγικό πλεονέκτημα σε μια περίοδο όπου ο Τούρκος πρόεδρος, στριμωγμένος τόσο στο εσωτερικό όσο και στα εξωτερικά σύνορα της χώρας του, δεν διστάζει να το χρησιμοποιεί με ήπιο είναι αλήθεια μέχρι τώρα τρόπο (μετά τη συμφωνίας Ε.Ε. – Τουρκίας).
Ο δεύτερος είναι η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας. Με την Ελλάδα να επιχειρεί τον ερχόμενο Αύγουστο να επιστρέψει στην κανονικότητα με βαρύ πυροβολικό τον τουρισμό και την κοινωνία γονατισμένη από την πολυετή ύφεση, το προσφυγικό είναι η ευκαιρία που αναζητούσαν ακροδεξιοί-λαϊκιστικοί κύκλοι στο εσωτερικό για να βγουν από την αφάνεια. Τα χθεσινά γεγονότα στη Λέσβο είναι ενδεικτικά του τρόπου που ορισμένοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν το θέμα ποντάροντας σε κοινότοπα επιχειρήματα και εύκολα αναθέματα. Άλλωστε, το ονοματολογικό της πΓΔΜ και οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο είναι εκ των πραγμάτων το κερασάκι στο φρούτο των εν λόγω κύκλων με την αντιπολίτευση για ψηφοθηρικούς λόγους να σφυρίζει κλέφτικα (χαρακτηριστική η στάση της στο ονοματολογικό).
Πως απαντά όμως η Αριστερή Κυβέρνηση στην Ελλάδα; Αν μιλήσει κανείς με τον νυν υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Δ. Βίτσα, θα διαπιστώσει ότι δεν επιθυμεί τη μεταφορά προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά του Αιγαίου στην Ηπειρωτική χώρα. Για δύο λόγους: ο πρώτος είναι σχεδόν αυτονόητος και δεν είναι άλλος από τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας η οποία απαγορεύει κάτι τέτοιο αφού αυτόματα όσοι μεταφερθούν δεν θα τους δέχεται πίσω η Τουρκία αν απορριφθεί η αίτηση ασύλου τους. Ο δεύτερος διότι φοβάται τη δημιουργία ροών (όσοι μεταφέρονται άλλοι τόσοι να έρχονται ακριβώς διότι βλέπουν ότι ο δρόμος προς το όνειρο είναι ανοιχτός). Την ίδια στάση είχε και η προηγούμενη ηγεσία χωρίς όμως να την παραδέχεται ανοιχτά ίσως λόγω του παρελθόντος του κ. Μουζάλα.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν αποφορτίζει τα νησιά του Αιγαίου και ειδικά τη Λέσβο. Η πολιτική ηγεσία γκρινιάζει ότι δεν έχει προσωπικό και συγκριμένα μεταφραστές. «Αν έχω 50 ανθρώπους που παίρνουν 50 συνεντεύξεις στη μέρα και 5 μεταφραστές, στην ουσία έχω πέντε συνεντεύξεις τη μέρα», έλεγε προ ημερών ο κ. Βίτσας. Ναι αλλά το πρόβλημα παραμένει και απαιτούνται λύσεις. Προσλάβετε μεταφραστές. Από τη συμφωνία ΕΕ. – Τουρκίας πέρασαν δύο χρόνια. Μεγάλο διάστημα για ένα πρόβλημα που πέρα από τον αυτονόητο σεβασμό που οφείλει να δείχνει ένα δημοκρατικό κράτος σε ανθρώπους που εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να σώσουν τη ζωή τους υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, με αφορμή το προσφυγικό και καμβά την οικονομική κρίση, δυσμενών πολιτικών εξελίξεων. Οι χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης είναι ένα καλό παράδειγμα γι αυτό.
