Κριτικός κινηματογράφου δεν υπήρξα ούτε σκέφτηκα ποτέ να γίνω. Δεν μπορώ καν, να χαρακτηριστώ σινεφίλ. Ομως, βλέποντας κι εγώ το «Υπάρχω», διαβάζοντας από περιέργεια κάποιες κριτικές ειδικών, αλλά και ακούγοντας γνώμες από γνωστούς και φίλους που είδαν την ταινία, τρωγόμουν από μέρες να γράψω κι εγώ κάτι. Ευχαριστώ λοιπόν τους συναδέλφους του Docville που με άφησαν να «καταχραστώ» τον χώρο τους και να βγάλω τα απωθημένα μου με έναν δεκάλογο περισσότερο βιωματικό και λιγότερο πολιτιστικό, παρά το γεγονός ότι 40 χρόνια ασχολούμαι μόνο με την αθλητική δημοσιογραφία. Ο δεκάλογός μου λοιπόν:
01 Θερμή παράκληση σε όσους είδαν ή θα δουν την ταινία: να μην κρίνετε με τα σημερινά δεδομένα τον Στέλιο Καζαντζίδη του ’50, του ’60 και του ’70.
02 Ναι, δεν ήταν και ο καλύτερος χαρακτήρας, αλλά άφησε μια από τις μεγαλύτερες κληρονομιές –αν όχι τη μεγαλύτερη– στο λαϊκό τραγούδι.
03 Φωνή σαν τη δική του –ασχέτως αν άρεσαν ή όχι τα τραγούδια του– δεν θα υπάρξει άλλη.
04 Αυτό το «πολλή κλάψα, βρε παιδί μου», που γράφουν ή λένε ορισμένοι, να το προσέξουν και να σκεφτούν πρώτα, σε τι καιρούς βρισκόταν τότε η χώρα (φτώχεια, μετανάστευση κ.λπ.) και μετά να κρίνουν…
05 Για να νιώσεις και να καταλάβεις πράγματα μέσα από το «Υπάρχω», για το τι αντιπροσώπευε εκείνες τις εποχές ο Καζαντζίδης στον κοσμάκη, πρέπει να έχεις ανάλογα βιώματα και εικόνες. Να βλέπεις δηλαδή την ταινία και να σου έρχονται θύμησες από δύσκολα χρόνια, να δακρύζεις για πολλές γλυκές ή πικρές αναμνήσεις. Να έχεις ζήσει στο πετσί σου φτώχεια, δυστυχία, ανεργία. Να έχεις στερηθεί πράγματα είτε παιδί είτε μεγάλος. Να έχεις πονέσει…
06 Τον μύθο του ο Στέλιος Καζαντζίδης τον έφτιαξε νωρίς και όχι μετά τον θάνατό του. Οταν είπε το δικό του αντίο στη νύχτα και τη δισκογραφία. Για όσους δεν τον κάνουν κέφι, υπάρχουν ο Ρουβάς, ο Αργυρός, η Βανδή και κάθε σημερινός Κακοφωνίξ, για να απολαύσουν… ποιότητα.
07 Κρίμα πάντως που οι θεατές μετά την ταινία μιλούσαν όχι για τον Στέλιο Καζαντζίδη, αλλά για τον πολύ καλό Χρήστο Μάστορα, για τον λάθος λόγο: τον συνέκριναν με ρόλους που θα μπορούσε να παίξει σε διάφορα τηλεοπτικά σίριαλ!
08 Καταπληκτικό την ώρα που ο αυθεντικός Καζαντζίδης τραγουδάει το «Υπάρχω» και στην οθόνη εμφανίζονται λόγια μεγάλων ανδρών για τον Στέλιο (Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Σινάτρα κ.ά.).
09 Αυτά από έναν 62άχρονο που μεγάλωσε με τη φωνή του «Στελάρα» στο σπίτι από τη μέρα που γεννήθηκε, επειδή ο πατέρας μου, ο κυρ Ηλίας, ήταν ίσως ο πιο φανατικός οπαδός του. Βλέπετε, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη φτωχομάνα Δραπετσώνα και άκουγα καθημερινά ιστορίες για τον «Στελάρα», φτιάχνοντας έτσι έναν από τους δικούς μου παιδικούς ήρωες…
10 Αφιερωμένη λοιπόν η ταινία στον κυρ Ηλία, που δεν πρόλαβε να τη δει και θα ήταν ο μεγαλύτερος κριτής της…
