Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ζούμε στη χώρα των πολιτικών παράδοξων. Ένα από αυτά είναι οι ευρωεκλογές καθώς παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα που είναι αντιστρόφως ανάλογο με το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων. Οι ευρωκάλπες του 2019, για παράδειγμα, οδήγησαν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, στην πτώση του Τσίπρα και σε αλλαγή κυβέρνησης. Και όμως, 14 ημέρες προτού ανοίξουν οι κάλπες το μεγάλο ζητούμενο και αυτής της αναμέτρησης είναι η αποχή καθώς οι δημοσκόποι προβλέπουν ότι περισσότεροι από τους μισούς εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους θα πάνε για μπάνιο.
Σε κάθε περίπτωση, τα διακυβεύματα αυτής της κάλπης είναι πολλά και ενδεχομένως να αποτελέσουν καταλύτη ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων.
Ενώ η πρωτιά Μητσοτάκη δεν αμφισβητείται, φαίνεται να αμφισβητείται η ηγεμονία του. Η μάχη για να διατηρήσει τις δυνάμεις του κοντά στο 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών δείχνει αμφίρροπη. Αν δεν τα καταφέρει, καθώς η τάση παραμένει αρνητική για την κυβέρνηση, η επόμενη μέρα θα έχει έντονες αναταράξεις. Θα μιλάμε για νέο τοπίο στο πολιτικό σκηνικό με έναν πρωθυπουργό που για πρώτη φορά θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, ενώ προμηνύονται σοβαρές «συστημικές» αλλά και εσωκομματικές αμφισβητήσεις.
Μεγάλο είναι το στοίχημα και για τον Στέφανο Κασσελάκη, καθώς ο ίδιος έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη και τις προσδοκίες. Στο επιτελείο του –αλλά και ο ίδιος– κάνουν λόγο για ποσοστό κοντά στο 20%, ενώ οι δημοσκοπήσεις στην καλύτερη περίπτωση τον φέρνουν στο 17% και στη χειρότερη κοντά στο 15%. Το τελικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό πάντα με τις επιδόσεις του Μητσοτάκη και του Ανδρουλάκη, θα αποτελέσει πυξίδα για το αύριο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν ότι η υπέρβαση είναι εφικτή και ότι στις 9 Ιουνίου μπορεί να κλείσει οριστικά για την Κουμουνδούρου ένας μεγάλος κύκλος που άνοιξε με την παραίτηση Τσίπρα. Στην αντίθετη περίπτωση τα σενάρια που ήδη κυκλοφορούν από «καλοπροαίρετους» και μη για ανακατατάξεις, επιστροφές, καταστροφές και μεσσίες θα πυροδοτήσουν νέο κύκλο εσωστρέφειας.
Δύσκολη θα είναι η βραδιά για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Το όνειρο να βρεθεί το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση δείχνει να γίνεται εφιάλτης. Στη Χαριλάου Τρικούπη αυτοί που έχουν ήδη ορίσει ότι οποιοδήποτε ποσοστό κάτω από 20% θα είναι αποτυχία καραδοκούν. Άγνωστο προς το παρόν αν θα συνταχθούν και άλλοι μαζί τους. Είναι όμως βέβαιο ότι ο Ανδρουλάκης, που είναι «παλιός» στο κομματικό παιχνίδι, δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος ακόμη και με ποσοστό κάτω από 12%. Σίγουρα έρχεται πύρινο καλοκαίρι για τη Χαριλάου Τρικούπη.
Μόνο για το ΚΚΕ τα πράγματα είναι απλά: Είτε συγκεντρώσει 4% είτε 8% στον Περισσό θα μιλούν για νίκη απέναντι στην Ευρώπη των μονοπωλίων.
Στην απέναντι όχθη, ο Κυριάκος Βελόπουλος θέλει να εμφανιστεί ως ο απόλυτος κυρίαρχος πόλος της ακροδεξιάς πολυκατοικίας. Οι προβλέψεις προς το παρόν είναι με το μέρος του. Διεκδικούν με αξιώσεις να του χαλάσουν τη «φιέστα» ο Νατσιός και η Λατινοπούλου.
Στοίχημα είναι οι κάλπες και για τα δύο πάλαι ποτέ προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα που επιδιώκουν να επαναβεβαιώσουν –για την Κωνσταντοπούλου πιο εύκολο, για τον Βαρουφάκη πιο δύσκολο– τη διακριτή παρουσία τους στα πολιτικά πράγματα.
Τέλος, ζήτημα «ζωής ή θανάτου» αποτελούν οι ευρωεκλογές για τα επίσης προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα, αυτά της Νέας Αριστεράς. Η ομάδα των αποσχισθέντων του ΣΥΡΙΖΑ περνάει κάτω από τον πήχη σχεδόν σε όλες τις μετρήσεις. Στην περίπτωση που δεν καταφέρουν να εκλέξουν ευρωβουλευτή, που είναι και το πιθανότερο, θα βρεθούν πολλαπλώς υπόλογοι όχι μόνο για την ήττα αλλά και για τις έδρες που πήραν μαζί τους φεύγοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς τη «νομιμοποίηση» από την κάλπη και την κοινωνία θα είναι πολιτικά μετέωροι οι ισχυρισμοί που προέβαλαν έως σήμερα. Δεν περιμένουμε βέβαια αυτοκριτική ούτε τρέφουμε αυταπάτες ότι θα τις επιστρέψουν…