H ώρα του Brexit, δηλαδή της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, πλησιάζει και στην UEFA εδώ και πολύ καιρό πονοκεφαλιάζουν με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις (πιθανές και απίθανες) που θα προκύψουν στο βρετανικό και – κατ’ επέκταση – ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροχρόνια…
Διαβάζοντας αναλύσεις ανθρώπων της μπάλας, αλλά και άρθρα πολιτικών και άλλων παραγόντων του λαοφιλούς αθλήματος και αν θέλουμε να βάλουμε σε μια σειρά τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν στο ποδόσφαιρο, από την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε., τότε χάνουμε λιγάκι την… μπάλα!
Επειδή λοιπόν Brexit δεν σημαίνει ότι μόνο η οικονομικο-πολιτική και κοινωνική ζωή των Βρετανών, αλλά και των Ευρωπαίων, θα αλλάξει, υπάρχει και το ποδόσφαιρο, όπου οι αλλαγές, ειδικά στις σχέσεις εργασίας που αφορούν τον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο, θα αλλάξουν δραματικά. Και πρώτα από όλα, θα πληγεί το κορυφαίο – κατά πολλούς – πρωτάθλημα στον κόσμο, η Πρέμιερ Λιγκ. Και ταυτόχρονα θα συμπαρασύρει, τόσο τα υπόλοιπα πρωταθλήματα στο Νησί, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και αν δεν αλλάξουν δραματικά νόμοι και κανονισμοί μεταξύ των σχέσεων συνεργασίας Μ. Βρετανίας – Ε.Ε., τότε δεν αποκλείεται να έχουμε τσουνάμι εξελίξεων, που θα αναγκάσει τόσο την FIFA όσο και την UEFA, να βρουν άλλες λύσεις, πολύ πιο βιώσιμες, για να σώσουν παίκτες και ομάδες…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντως, το έχει αυτή τη στιγμή η Πρέμιερ Λιγκ. Κι αυτό γιατί, με τα σημερινά δεδομένα που ισχύουν μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. και των χωρών εκτός ζώνης, κάθε ποδοσφαιριστής που θα προέρχεται από χώρα της Ένωσης, δεν θα μπορεί ελεύθερα να πάρει μεταγραφή σε αγγλική ομάδα, αφού η Μ. Βρετανία θα είναι πλέον εκτός ελεύθερης μετακίνησης ποδοσφαιριστών, που ισχύει μόνο για τις χώρες εντός Ζώνης…
Βάσει των κανονισμών που ισχύουν σήμερα στην Αγγλία, σχεδόν 350 ποδοσφαιριστές, στα δύο μεγάλα πρωταθλήματα της Αγγλίας και της Σκωτία, δεν θα μπορούν, την επόμενη σεζόν, να εξασφαλίσουν άδεια εργασίας και να υπογράψουν στις ομάδες που θα ήθελαν! Και όπως αναφέρουν Βρετανοί αναλυτές, περισσότεροι από 140 παίκτες στην Πρέμιερ Λιγκ θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν από τις ομάδες τους, μόλις λήξουν τα συμβόλαια τους. Αν κάποιος ποδοσφαιριστής για παράδειγμα, έχει συμβόλαιο που έχει ισχύ για 1, 2 ή 3 χρόνια μετά την επίσημη ποδοσφαιρική αποχώρηση των Βρετανών από την Ένωση, θα μπορούν να αγωνίζονται μέχρι τη λήξη του, γιατί το νέο καθεστώς που θα επικρατήσει, δεν έχει αναδρομική ισχύ. Μετά όμως, θα πρέπει να φύγουν…
Κι αν δούμε μια προς μία, όλες τις ομάδες της μεγάλης αγγλικής κατηγορίας, οι περισσότερες, ειδικά οι μεγάλες, έχουν δεκάδες παίκτες, που μετά το Brexit, θα θεωρούνται ξένοι στην Αγγλία και όχι κοινοτικοί, που ισχύει αυτή τη στιγμή. Μύλος! Και μάλιστα μύλος που θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες στο αγγλικό ποδόσφαιρο, αφού και η ποιότητα θα πέσει, οι χορηγοί θα αποχωρήσουν, οι μεταγραφές «ξένων» θα γίνουν δυσκολότερες και πιο ακριβές, τα κέρδη θα πέσουν κατακόρυφα και… και…
Όμως και ομάδες ανά την Ευρώπη, που έχουν Βρετανούς ποδοσφαιριστές, θα αναγκαστούν να αλλάξουν φιλοσοφία στις μεταγραφές. Όπως για παράδειγμα, η Ρεάλ Μαδρίτης που έχει στο ρόστερ της τον πιο ακριβοπληρωμένο Βρετανό ποδοσφαιριστή, τον Ουαλό Γκάρεθ Μπέιλ. Με το νέο καθεστώς, ο Μπέιλ δεν θα είναι πια κοινοτικός αλλά «ξένος» κι αυτό σημαίνει ότι η Ρεάλ θα πρέπει και να διώξει έναν από τους τρεις «ξένους» που έχει ήδη (Ντανίλο, Κασεμίρο, Ροντριγκες), αλλά και να βγάλει λεφτά από το ταμείο της για τις νέες συμφωνίες που θα κάνει. Τα ίδια ισχύουν για όλες τις ευρωπαϊκές ομάδες που έχουν Βρετανούς παίκτες. Τα ίδια προβλήματα θα αντιμετωπίσουν και οι Έλληνες παίκτες που αγωνίζονται στην Μ. Βρετανία, όπως οι Χολέμπας, Τζιόλης, Αυλωνίτης και άλλοι, που πλέον θα θεωρούνται «ξένοι». Αφήνω στην άκρη δε, ότι θα υπάρξει και τεράστιο πρόβλημα στις μετακινήσεις παικτών μικρών ηλικιών, κάτι που συνηθίζουν οι αγγλικοί σύλλογοι με παίκτες ταλέντα ηλικίας κάτω των 18 ετών.
Αυτό που προσπαθούν τώρα να πετύχουν οι αρμόδιες επιτροπές της FIFA και της UEFA, είναι να βρουν τη «χρυσή τομή» με Ε.Ε. και Μ. Βρετανία, ώστε να υπάρξουν αλλαγές νόμων και όρων και οι όποιες αλλαγές γίνουν στον αθλητισμό, να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες και πιο ήπιες για το συμφέρον και των δύο πλευρών…