Το ριζοσπαστικό εργαστήρι στην «ευρωπαϊκή» πόλη των ΗΠΑ τα βάζει με το δόγμα «νόμος και τάξη»
«Η πόλη αποτελούσε ανέκαθεν χώρο όπου οι αδύναμοι έγραφαν ιστορία». Η διαπίστωση αυτή της Αμερικανοολλανδής κοινωνιολόγου Σάσκια Σάσεν εξηγεί γιατί εδώ και δεκαετίες ο πυρήνας των κινημάτων διαμαρτυρίας εντοπίζεται στα αστικά κέντρα. Ενας από τους πυρήνες του μαζικού κινήματος «Black lives matter» (οι ζωές των μαύρων έχουν αξία), το οποίο αναζωπυρώθηκε μετά τη βάναυση δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικό, εντοπίζεται στο Σιάτλ, τη βορειοδυτική «ευρωπαϊκή» πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών. Με τη λεγόμενη Αυτόνομη Ζώνη του Λόφου του Καπιτωλίου (Capitol Hill Autonomous Zone – CHAΖ) οι διαδηλωτές του Σιάτλ γράφουν ιστορία δείχνοντας στον κόσμο πώς θα μπορούσε να είναι στην πράξη μια κοινότητα χωρίς αστυνομία.
Το διαμορφούμενο όραμα μιας άλλης κοινωνίας
Τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα κατέλαβαν και περιέφραξαν με αυτοσχέδια οδοφράγματα οι διαδηλωτές όταν στις 8 Ιουνίου οι αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής εγκατέλειψαν το τμήμα και αποχώρησαν από την περιοχή –εκεί παραδοσιακά χτυπά ο παλμός της καλλιτεχνικής και μποέμ ζωής– με στόχο την αποκλιμάκωση της κατάστασης. Πέραν των (ειρηνικών) πορειών που διοργανώνονται για τα θύματα της αστυνομικής βίας με αίτημα την κατάργηση της αστυνομίας –στη σημερινή τουλάχιστον μορφή της–, στην υπό κατάληψη περιοχή μοιράζονται τρόφιμα και είδη υγειονομικής προστασίας, γίνονται καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις και, πρωτίστως, στήνονται ομάδες συζητήσεων οι οποίες διαμορφώνουν το όραμα μιας ριζοσπαστικά διαφορετικής κοινωνίας.
Πώς θα είναι αυτή; Απελευθερωμένη από την αστυνομική βαναυσότητα και από το δόγμα «νόμος και τάξη», με τα κονδύλια που σήμερα δίνονται για τη διατήρηση κραταιών αστυνομικών δυνάμεων να διοχετεύονται στις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης της κοινότητας, με έλεγχο και ρύθμιση του ύψους των ενοικίων, με δομές άμεσης δημοκρατίας που επιτρέπουν στους κατοίκους να συνδιαμορφώνουν ενεργά τις πολιτικές της κοινότητας.
Δαιμονοποίηση από Τραμπ
Το ζωντανό εργαστήρι επαναστατικής σκέψης, όπως αποκαλούν αναλυτές την υπό κατάληψη περιοχή του Σιάτλ, δεν θα μπορούσε παρά να προκαλεί… αλλεργία στον πρόεδρο του διχασμού Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φωνασκεί κατηγορώντας τόσο τη δήμαρχο Τζένι Ντέρκαν όσο και τον κυβερνήτη της Ουάσινγκτον Τζέι Ινζλι ότι μένουν με τα χέρια σταυρωμένα αντί να σταματήσουν άμεσα «αυτούς τους βρομερούς αναρχικούς», τους οποίους ο ίδιος βάφτισε «εγχώριους τρομοκράτες».
Η επιχείρηση δαιμονοποίησης του εγχειρήματος στο Σιάτλ από τον πρόεδρο Τραμπ και τα φιλικά σε αυτόν Μέσα, η οποία θυμίζει έντονα τις πρόσφατες καταγγελίες περί μπαχαλοποίησης και άβατου στα δικά μας Εξάρχεια, αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των ακροδεξιών ψηφοφόρων του. Ο Αμερικανός πρόεδρος κρύβεται πίσω από το δόγμα «νόμος και τάξη» προσπαθώντας να ενεργοποιήσει την εκλογική του βάση ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου.
Την ώρα ωστόσο που ο 74χρονος Τραμπ βάλλει κατά των «αναρχικών» του Σιάτλ, έρχεται ο γενικός επιθεωρητής της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ να ανακοινώσει ότι ερευνά το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκαν στρατιωτικά αεροπλάνα παρακολούθησης κατά των διαδηλωτών στην Ουάσινγκτον και τη Μινεάπολη στη διάρκεια των διαμαρτυριών μετά τη δολοφονία Φλόιντ – αν ισχύει, αποτελεί παραβίαση των πολιτικών ελευθεριών των διαδηλωτών. Υπόλογος ο πρόεδρος ξανά.
Στα βήματα της Παρισινής Κομμούνας οι διαδηλωτές
Η αυτόνομη ζώνη που δημιούργησαν οι διαδηλωτές στο Σιάτλ θυμίζει έντονα την εργατική επαναστατική κυβέρνηση που εγκαθιδρύθηκε και διατηρήθηκε για τρεις μήνες το μακρινό 1871 στο Παρίσι. Η Παρισινή Κομμούνα θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία προοδευτικών αστικών πρωτοβουλιών και κοινωνικών κινημάτων διεκδίκησης.
Ξήλωσαν ιμπεριαλιστικά αγάλματα όπως η στήλη Βαντόμ, η οποία για τους κομμουνάρους συμβόλιζε τον μιλιταρισμό και την τυραννία του Ναπολέοντα. Κατάργησαν την αστυνομία. Διέγραψαν τα
χρέη. Ανέστειλαν την πληρωμή των ενοικίων. Αλλαξαν το εκπαιδευτικό σύστημα για να το καταστήσουν προσβάσιμο στο σύνολο της εργατικής τάξης. Εδωσαν φωνή στις γυναίκες, στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Διοργάνωσαν καλλιτεχνικά δρώμενα. Αυτές είναι οι ριζοσπαστικές ενέργειες στις οποίες προέβησαν οι κομμουνάροι πριν από 150 χρόνια.
Η Παρισινή Κομμούνα, σύμφωνα με την Κριστίν Ρος, ειδική σε θέματα γαλλικού πολιτισμού και λογοτεχνίας, δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός αλλά μια ζωντανή πηγή έμπνευσης για τη διαμόρφωση
μιας πραγματικά προοδευτικής κοινωνίας.
Η έκβαση δεν ήταν ευχάριστη για την Κομμούνα και τους εμπνευστές της, οι οποίοι τρεις μήνες μετά τη δημιουργία της σφαγιάστηκαν από τις γαλλικές αρχές. Κάτι… ανάλογο ονειρεύεται και ο πρόεδρος Τραμπ για την Αυτόνομη Ζώνη του Λόφου του Καπιτωλίου στο Σιάτλ, τη δημιουργία του οποίου αρέσκεται να αποδίδει σε τρομοκράτες.
«Μπορεί να συνεθλίβη βάναυσα, ωστόσο το αντικαπιταλιστικό πνεύμα της έδωσε το παράδειγμα για περίπου 150 χρόνια μετέπειτα αστικών αγώνων σε όλο τον κό
Το Σιάτλ παίρνει τη σκυτάλη από την εξέγερση που έθεσε τις βάσεις για κοινωνικά κινήματα διεκδίκησης
σμο» επισημαίνει ο πανεπιστημιακός Ολι Μουλντ στο άρθρο του στην ιστοσελίδα ανάλυσης The Conversation.
Είκοσι χρόνια και κάτι μετά τον Νοέμβριο του 1999 και τη μάχη του Σιάτλ κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (την εβδομάδα των κινηματικών δράσεων και των βίαιων συγκρούσεων ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικές δυνάμεις που κατάφερε το ακατόρθωτο: να διακόψει τη συνδιάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), το Σιάτλ ξαναδίνει το παράδειγμα φυτεύοντας τον σπόρο της αλλαγής. Ποιος θα ακολουθήσει;
