Μην περιμένετε κάποιο μεγάλο μυστικό γκαράζ ο Γουίλιαμ Ρόρι Γκάλαχερ (Willian Rory Gallagher γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1948 στο Μπαλισάνον και μεγάλωσε στο Κορκ της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας) είχε μία μεγάλη αγάπη: Την μουσική. Όμως θαύμαζε και ένα τετράτροχο αφού με αυτό μετέφερε ένα ίδαλμά του. Τον Μάντι Γουότερς.
Η υγεία του ήταν κακή και είχε πρόβλημα με το ποτό. Η μακροχρόνια κατανάλωση αλκοόλ, σε συνδυασμό με τα φάρμακα που έπινε για να καταπολεμήσει τον φόβο του για τα αεροπορικά ταξίδια, του προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη στο συκώτι, με αποτέλεσμα στην τελευταία του συναυλία στην Ολλανδία στις 10 Ιανουαρίου 1995 να είναι εμφανή τα σημάδια της κόπωσης. Λίγο αργότερα εισήχθη σε νοσοκομείο του Λονδίνου και στις 14 Ιουνίου ο ιρλανδός rocker άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 47 ετών.
Οι σχέσεις του με τις γυναίκες ήταν μπερδεμένες λόγω της δουλειάς του και του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του. Επιπλέον δεχόταν πολύ πίεση και ενοχλήσεις από την Βρετανική αστυνομία (και τις μυστικές υπηρεσίες) λόγω της καταγωγής του αλλά και των πιστεύω του τα οποία δεν αρνήθηκε ποτέ αλλά και δεν τα επέβαλε παρά την δημοτικότητά του. Ωστόσο, παρέμεινε αληθινός σε ό, τι θέλησε να κάνει και έφτιαξε τους δικούς κανόνες ζωής, οι οποίοι καθορίστηκαν από την μουσική (μπλουζ) στην οποία είχε αφιερωθεί. Μέσω της μουσικής αυτής απέκτησε και το Ford Zephyr Executive.
Η ιστορία μας ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν ο Γκάλαχερ ταξίδευσε στην Αμερική. Εκεί η φήμη του τον έφερε σε επαφή με τους πρωτοπόρους μπλουζ που είχε σαν πρότυπα: Φρέντι Κίνγκ, Άλμπερτ Κίνγκ και φυσικά τον Μάντι Γουότερς. Με τον τελευταίο συνεργάστηκε στο Λονδίνο, όταν δημιούργησε τα «London Sessions» μαζί με τους Στίβι Γουίνγουντ, Τζόρτζι Φέιμ και Μιτς Μίτσελ το 1972.
«Ήταν μια πραγματική τιμή», θυμόταν με ένα έντονο χαμόγελο. «Το όλο πράγμα έχει κολλήσει στη μνήμη μου σαν ένα βίντεο. Ο Μάντι μου πάρα πολλά κατά τη διάρκεια αυτών των σέσιονς και έγινα πολύ καλύτερος κιθαρίστας» συνήθιζε να λέει στις συνεντεύξεις του.
Εκεί μπαίνει και το Ford Zephyr, το οποίο είχαν παραχωρήσει από την δισκογραφική εταιρία στον Μάντι Γουότερς για τις μετακινήσεις του, Ο μπλούζμαν δεν οδηγούσε και έτσι χρέη οδηγού είχε αναλάβει ο θαυμαστής και συνεργάτης του Ρόρι Γκάλαχερ. Ο ίδιος διηγείται σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του: «Έπαιζα σε συναυλίες σε διάφορα μέρη της χώρας και τα ξημερώματα οδηγούσα στο Λονδίνο μεταφέροντας τον Γουότερς για τις ηχογραφήσεις. Μου ζήτησε ο ίδιος να κρατήσω το αυτοκίνητο και αυτό έκανα. Ήταν για εμένα κάτι ιερό επειδή κάθισε σε αυτό. Τον θυμάμαι να καπνίζει αυτά τα πούρα με το πλαστικό φίλτρο στην άκρη».
Δυστυχώς το αυτοκίνητο μετά τον θάνατο του Ρόρι Γκάλαχερ χάθηκε αφού κανείς στην πόλη του Κορκ δεν ήξερε την ιστορία του. Κατέληξε σε μάντρα ανακύκλωσης όπου και καταστράφηκε.
